"Tεκνία , αγαπάτε αλλήλους"
"Παιδάκια μου, ν'αγαπάτε ο ένας τον άλλο".
Αυτή η θεόσδοτη παραγγελία που μας έρχεται από τα βάθη των πρωτοχριστιανικών αιώνων και εκφράζεται από τα τίμια χείλη και την παναγία καρδιά του γέροντα αποστόλου και θεολόγου Ιωάννη, είναι η καινή εντολή, η ιερά παρακαταθήκη που άφησε ο Ηγαπημένος Κύριος, στον ηγαπημένο μαθητή και δι'αυτού σε όλη την Εκκλησία. Αυτός είναι ο ιερός σύνδεσμος, ο σύνδεσμος της αγάπης που ενώνει και ταυτοποιει τους κατ'όνομα Χριστού βαπτισμένους πιστούς. Αυτή είναι η διαιώνια κραυγή-κήρυγμα και ταυτοχρόνως πνοή, πνοή αύρας λεπτής που διέπει και εμπνέει την εκκλησιαστική πορεία.
Η αγάπη λένε οι ποιητές είναι η ευχή και η κατάρα του πονεμένου ανθρώπου, του ανθρώπου της ευθύνης και της προσφοράς και της θυσίας, ίσως κάποιας μάταιας θυσίας. Όμως ο εορταζόμενος και θεολόγος άγιος ξεπερνά τα κοσμικά όρια του μάταιου πόνου και της πεζής φιλοσοφικής έκφρασης.Είναι αυτός που "ουσιοποιεί" και ονοματίζει την Αγάπη: " Ο Θεός αγάπη εστί". Ο ευαγγελιστής της αγάπης έχει ίσως προ οφθαλμών του, αυτή την ακένωτη και τελεία , την έως τέλους αγάπη του Διδασκάλου Του. Έχει προ οφθαλμών Του τον Νιπτήρα, ως έκφραση αγάπης και ταπεινώσεως. Την Θυσία του Σταυρού ως κορυφαίο δείγμα και μοναδικό ανιδιοτελούς και μεγάλης αγάπης. Έχει την θέα του Αναστάντος ενώπιον Του, ως απόδειξη των θαυμασίων της εσταυρωμένης αγάπης για την σωτηρία του Ανθρώπου. Βοά ακόμα στην ακοή του η μεγάλη ομολογία και έκφρασης αγάπης από τον Καθήμενον επί θρόνου και λευκοφορούντα Παλαιό των Ημερών: Εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος και εγενόμην νεκρός και ιδού ζων ειμί. Εγενόμην νεκρός για σένα και ιδού πάλι ζων ειμι για σένα. Για την ανάσταση και την σωτηρία σου.
Ο Ιωάννης, ο ηγαπημένος μαθητής δεν είναι ο θεωρητικός φιλόσοφος της αγάπης. Μαρτυρεί για την Αγάπη που έγινε σάρκα και "εσκήνωσεν ημίν" Μαρτυρεί για αυτό που είδε και άκουσε και ψηλάφησε ζωντανά. Είδε και βίωσε την Αγάπη. Είδε και έζησε την ευεργεσία την μεγάλη επίσκεψη εκ του σύνεγγυς.Είδε και άκουσε και ψηλάφησε την αγάπη. Κατανοεί και διδάσκει πως η αγάπη έχει σάρκα , έχει όνομα, έχει υπόσταση, είναι πραγματικότητα ιστορική. Είναι η συγκατάβαση του Χριστού,είναι η οικονομία της αγίας Τριάδος στον κόσμο. Είναι η ατέλειωτη αγάπη του Πατέρα που έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να σωθή ο κόσμος διΆυτού!
Γι'αυτό και η χριστιανική αγάπη δεν είναι φιλοσοφία, έστω ωραία, έστω ευχάριστη εις την ακοήν, αλλά έχει σάρκα, έχει έκφραση και έργα. Η αγάπη είναι ταπείνωση, κένωση, θυσία, σταυρός, μεταμόρφωση εις θέασιν δόξας πνευματικής και σωματικής. Είναι ανάσταση, είναι αποκατάσταση,, είναι αλληλοπεριχώρηση και εκούσια πτωχεία προς πλουτισμόν του ετέρου . Είναι προσφορά και νέκρωση εαυτού, ώστε ζώντας εν εμοί ο Χριστός να ωφεληθεί ο αδελφός! Η αγάπη του χριστιανού πιο απλα είναι μια μικρά μίμηση της θείας οικονομίας. Είναι η μόρφωση του Χριστού μέσα μας για τον αδελφό, είναι η σταύρωση και η θυσία για τον αδελφό, είναι η μεταμόρφωση για τον αδελφό, είναι η ανάσταση για τον αδελφό. Ότι κάνω για την σωτηρία μου, δεν το κάνω ατομικώς, το κάνω για την εκκλησία,το κάνω για τον αδερφό. Και ότι κάνω για τον αδελφό, για τον Χριστό το κάνω. Αγαπώ γιατί ο Χριστός μ΄αγάπησε πρώτος. Δεν ξέρω να αγαπώ αλλιώς, δεν αναπνέω και δεν ζω παρά γι΄Αυτόν που με αγάπησε:για τον Χριστό!
Η μνήμη του αγίου Ιωάννου, είναι μία έκφραση αγάπης, ένας ροδισμός αγάπης, ξεχείλισμα και συγκομιδή αγάπης.Οι άγιοι είναι η έκφραση της ίδιας της αληθινής και ζώσας αγάπης. Δεν ζουν και δεν βιώνουν τον Θεό κάπου αφηρημένα, ωφεμιλιστικά και απομονωμένοι σε έναν κλειστό ατομικό θρίαμβο. Ζουν και παρίστανται και θαυματουργούν και προσφέρουν και ωφελούν και αγιάζουν την Εκκλησία. Η εκκλησία είναι αγαπώσα όχι μόνο για το κοινωνικό , φιλανθρωπικό ή κηρυγματικό τους έργο. Αλλά επειδή εν αυτή είναι οι άγιοι. Εκείνοι που αγιάστηκαν για να μας αγιάσουν, όπως ο Ιησούς "ηγίασεν εαυτον", δηλ. ξεχώρισεν εαυτόν ώστε δια της θυσίας Του να αγιάσει τον κόσμο. Ο κενός τάφος του ευαγγελιστού Ιωάννη, απ'τον οποίο ανέβλυζε μύρο για ίαση και ευλογία των πιστών είναι μια ζωντανη παρουσία αγιασμού και αγάπης. Εν τη αγαπώσα εκκλησία, ας προσέλθωμεν οι αγαπώντες, αδελφοί μου με το σύνδεσμο της αγάπης, για να συναντήσουμε τον Αγαπώντα και ηγαπημένο, τους αγαπώντας και ηγαπημένους.
"Τεκνία, αγαπάτε αλλήλους". Δεν έχει η εκκλησια τίποτα άλλο να πεί "πιο απλό, πιό βαθύ πιό μεγάλο", απ'αυτό: Τεκνία, αγαπάτε αλλήλους, εν τω συνδέσμω της αγάπης... ΑΜΗΝ
Παντελεημων Κρ, Μάιος 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου