«ταύτα παράθου πιστοίς ανθρώποις, οίτινες ικανοί έσονται και ετέρους διδάξαι»(Τιμ.Β΄2)

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗΦΟΡΟ ΚΑΙ ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΟ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ


«ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν, καί Θεός ἦν ὁ Λόγος.»           (Ἰωαν. α΄ 1)
            Τό πνευματικό ταξίδι, τό ὁποῖο ἀναλάβαμε μέσα στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός νά διανύσουμε, μᾶς ὁδήγησε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τελικά στήν λαμπροφόρο καί ζωηφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου.  Περιχαρεῖς λοιπόν καί λαμπαδηφόροι σπεύδουμε στούς ναούς νά συναντήσουμε τό Νικητή τοῦ θανάτου καί Χορηγό τῆς ζωῆς.

            Ὑπενθυμίζουμε ὅτι τό Δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος ὑπῆρχε αἰώνια καί παντοτινά.  Κατά συνέπεια προϋπῆρχε ὅλης τῆς δημιουργίας.  Βεβαίως ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ συνυπῆρχε μέ τό πρῶτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τόν Θεό Πατέρα καί μαζί μέ τό Τρίτο πρόσωπο, τό Ἅγιο Πνεῦμα.  Ἐμεῖς πιστεύουμε σέ Θεό Τριαδικό, ὁ ὁποῖος διακρίνεται σέ τρία πρόσωπα καί μέ μιά καί τήν αὐτή οὐσία.

            Ὁ αἰώνιος καί ἄσαρκος Λόγος τοῦ Θεοῦ στήν Παλαιά Διαθήκη ἀναφέρεται ὡς ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ.  Οἱ προφῆτες μιλοῦσαν καί ἔβλεπαν τόν ἄσαρκο Λόγο τοῦ Θεοῦ «ἐν ἐσόπτρῳ καί ἐν αἰνίγματι».  Ὅταν ὅμως ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὁ Υἱός καί Λόγος κατῆλθε ἀπό τούς οὐρανούς καί ἐνηνθρώπησε «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου».  Ὁ ἄσαρκος Λόγος ἔλαβε σάρκα καί ὀστᾶ ἀπό τά ἁγνά αἵματα τῆς Παρθένου Κόρης τῆς Ναζαρέτ καί κατέβη στόν πλανήτη μας νά ψάξει, νά βρεῖ καί νά καλέσει τό ὀρειάλωτο πρόβατο, τόν πλανηθέντα ἄνθρωπο, νά ἐπανέλθει στή θεία ἀγκάλη καί νά ἐπανασυνδεθεῖ μέ τό Δημιουργό του.

            Ἐμεῖς ὅμως οἱ ἐπαναστάτες ἄνθρωποι παρά τίς πολλές εὐεργεσίες, τίς ὁποῖες Ἐκεῖνος μᾶς προσέφερε ἀφειδώλευτα καί ἐμεῖς ἀπολαύσαμε πλουσιοπάροχα, τόν κατηγορήσαμε ἄδικα, τόν προδώσαμε καί τόν παραδώσαμε στήν ἐγκόσμια ἐξουσία, τόν ἐμπαίξαμε, τόν πτύσαμε, τόν ἀρνηθήκαμε, τό ραπίσαμε καί ἀφοῦ τόν ἀνεβάσαμε στό σταυρό, τόν ἐγκαταλείψαμε.  Ὅλα αὐτά ἐγένοντο ἀπό μέρους τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ καί ἐξ ὀνόματος ὅλης τῆς ἁμαρτωλῆς ἀνθρωπότητος, ἡ ὁποία «ἠγάπησε τό σκότος παρά τό φῶς».

            Ὁ Θεῖος ὅμως Λυτρωτής «ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησε οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» μίλησε ἀπό τό σταυρό καί προσέφερε ἄφεση ἁμαρτιῶν καί σ’ αὐτούς τούς σταυρωτές του.  Στή συνέχεια ὁ τάφος, ὅπου τέθηκε τό τεθεωμένο σῶμα του, δέ στάθηκε ἱκανός νά τόν κρατήσει γιά πάντα.  Ὁ σταυρωθείς Ἰησοῦς νίκησε τό θάνατο καί ἀνέστη τριήμερος.  Ἄνοιξε τίς κλειστές γιά τόν ἄνθρωπο πόρτες τοῦ παραδείσου καί μᾶς χάρισε ζωή αἰώνιο.  Ἔτσι μέ χαροποιό τό πρόσωπο καί τό βῆμα γοργό κατακλύζουμε τούς χώρους λατρείας τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ καί ψάλλουμε τήν Ἔγερση ἀπό τόν τάφο Χριστοῦ τοῦ Ζωοδότου.

            Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου διαλύει τά σκότη στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, διώχνει τό φόβο ἀπό τή ζωή μας, καταβάλλει τό θάνατο, χαρίζει ἐλπίδα στούς ἀσθενεῖς, παρηγορεῖ τούς ἀπελπισμένους, τούς ἀδικημένους, τούς σκλάβους, τούς πτωχούς, τούς ὀρφανούς, τούς δυστυχισμένους καί πονεμένους.  Ὁ Κύριος εἶπε: «ἰδού καινά ποιῶ τά πάντα».  Μέσα σέ αὐτά τά πλαίσια τῆς καινῆς κτίσεως, τῆς νέας δημιουργίας, ζεῖ ἡ ἀνθρωπότητα ἀπό τώρα καί προσβλέπει τή συνέχεια τῆς ζωῆς της στήν ἀτμόσφαιρα καί κατάσταση τῆς ὄγδοης ἡμέρας, τήν κατάσταση τῆς αἰωνιότητος, ὅπου «τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός»

            Ἄς παρακαλέσουμε τόν Ἀναστάντα Κύριο, τό Νικητή τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, τόν καθαιρέτη τῆς κατάρας καί ἀναιρέτη κάθε κακίας, νά εὐλογήσει τή ζωή καί τά ἔργα κάθε φιλόθεης ψυχῆς, ἡ ὁποία τόν ἀκολουθεῖ.  Ἡ ἀνθρωπότητα εὑρίσκεται ἀντιμέτωπη μέ πολλά προβλήματα, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν καρπό τῆς μεταπτωτικῆς καταστάσεως καί ζωῆς.  Μόνο, ὁ Ἀναστάς Ἰησοῦς εἶναι σέ θέση νά προσφέρει λύσεις στά προβλήματα καί νά παράσχει ἔξοδο ἀπό τά πολλά ἀδιέξοδα.  «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς ἀπό τοῦ τάφου καθώς προεῖπεν ἔδωκεν ἡμῖν τήν αἰώνιον ζωήν καί μέγα ἔλεος».  Ἀμήν!

1 σχόλιο:

Francisco Neto είπε...

Parabéns, bonito blog! Excelentes mensagens... Voltarei para ler mais.

Att.,
http://wwwteologiavivaeeficaz.blogspot.com/

Profº Francisco Netto