Λόγος εις την ανακομιδή και κατάθεση του τιμίου σώματος του Αγίου Γεωργίου στην Λύδδα
Λόγος εγκωμιαστικός του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, εις την ανακομιδή και κατάθεση του τιμίου σώματος του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου εν τω εις την Λύδδα αυτού ναό εορταζομένη την 3η Νοεμβρίου.
«Ημέρα χαρμόσυνος, και ποιος από τους Ορθοδόξους να μη χαρεί; Ημέρα εορτάσιμος, και ποιος φιλόχριστος να μη εορτάσει; Ημέρα μαρτυρική, και ποιος φιλομάρτυς να μη κροτήσει; Διότι σήμερα ο μεγαλοαθλητής του Χριστού Γεώργιος, καλεστής μας προεξάρχων της πανηγύρεως αυτής γνωρίζεται. Και πρότερον μεν, στον καιρό της ανοίξεως, εκάλεσε εμάς, για να εορτάσουμε το διά τον Χριστό ανδρειωμένο αυτού μαρτύριο...
Τώρα πάλι, στον καιρό τούτο του φθινοπώρου, μας καλεί ο αυτός, για να εορτάσουμε την εκ του τάφου ανακομιδή, και στον ναό της Λύδδας κατάθεση του αγίου του σώματος. Τότε μεν, ευρισκόμενος στην Δύση, τώρα δε, μεταφερόμενος στην Ανατολή. Τότε, στην Ρώμη μαρτυρήσας, τώρα στην πατρίδα της μητρός του Παλαιστίνης, εκ του τάφου αναλάμψας. Τότε ζώντας, την του Χριστού πίστη κηρύττοντας, και τώρα νεκρός, τον ναό στην Λύδδα εγκαινιάζοντας. Τότε με το αίμα της σφαγής του αγιάζοντας την Ευρώπη, τώρα με την ανακομιδή του λειψάνου του ευωδιάζοντας την Ασία. Τότε με το μαρτύριό του, ευλογώντας την εαρινή ισημερία, και τώρα με την φανέρωση του σώματός του, ευλογώντας την μετοπωρινή ισημερία.
Διότι πλούσιος όπως ήταν και φιλότιμος στις δωρεές και τα χαρίσματα ο μέγας Γεώργιος, δεν ευχαριστήθηκε με ένα μόνο τρόπο και με μία εορτή του να ευεργετήσει το γένος των Ορθοδόξων, αλλά με διπλούν και με δύο εορτές. Και επειδή δύο είναι τα καλλίτερα μέρη του κόσμου, η Ευρώπη και η Ασία, και δύο είναι οι καλλίτεροι καιροί του ενιαυτού, η άνοιξη και το φθινόπωρο, διά τούτο φιλοτιμήθηκε ο θείος Γεώργιος να εκχύσει αφθονοπαρόχως τις δωρεές του, τις χάριτες και ευλογίες, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ασία, τόσο στην άνοιξη, όσο και στο φθινόπωρο…
»…ο μέγας Γεώργιος, ευρισκόμενος στην Ρώμη, αφού μοίρασε στους πτωχούς όσα υπάρχοντα είχε μαζί του, και αφού έλαβε για τον Χριστό εκείνα τα φοβερά και πολυποίκιλα μαρτύρια, όπου αναφέρει ο Βίος του, ύστερα ευρισκόμενος μέσα στην φυλακή, απεκοιμήθη λίγο, και ιδού βλέπει στο όραμά του τον Δεσπότη Χριστό. Ο Οποίος αφού του έβαλε λαμπρό στέφανο στην κεφαλή και τον φίλησε γλυκύτατα, του είπε: ‘‘Μη φοβείσαι, Γεώργιε, ότι αύριο έρχεσαι να συμβασιλεύεις μετ’ εμού εις τα ουράνια’’. Έτσι, όταν ξύπνησε ο Άγιος κάλεσε τον δούλο του, και διηγηθείς σ’ αυτόν το όραμα, το οποίο είδε, άρχισε να τον αποχαιρετά, λέγοντας σ’ αυτόν να χαίρει και να ευφραίνεται. Του παρήγγειλε, όπως μετά τον θάνατό του, πάρει το σώμα του, και το πάγει στην Παλαιστίνη, την πατρίδα της μητρός του. Ομοίως να πάρει και την διαθήκη, την οποία είχε γραμμένη προτού να μαρτυρήσει ο Άγιος, και να κάμει απαρασάλευτα καθώς αυτή διόριζε. Ο δούλος λοιπόν, μετά την αποτομή του Αγίου, πήρε το πολύαθλο εκείνο σώμα και το πήγε στην Παλαιστίνη, και εκεί το ενταφίασε μετά πολλής τιμής και ευλαβείας μαζί με άλλους Χριστιανούς, τελειώνοντας και όλες τις άλλες παραγγελίες του Αγίου ως ευχάριστος και ευγνώμων.
Όταν δε έλαμψε η ευσέβεια στον κόσμο και βασίλευσε ο Μέγας και Ισαπόστολος Κωνσταντίνος, τότε οι Χριστιανοί οι οποίοι κατοικούσαν στην κωμόπολη, δηλαδή στην μικρή πόλη της Λύδδας, έχοντας πολλή ευλάβεια και αγάπη στον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, έκτισαν θαυμαστό και ωραιότατο ναό στην πόλη τους επ’ ονόματι του Αγίου, ο οποίος σήμερα είναι κατηδαφισμένος και μόνο το άγιο βήμα αυτού σώζεται. Αφού τελείωσε ο μεγαλοπρεπής τούτος ναός, ο τότε αρχιερέας, παραλαβών τον κλήρο όλο και τον λαό, πήγαν και ανεκόμισαν το αθλητικότατο σώμα του μάρτυρος από τον τάφο, και τον αφανή τόπο εκείνο μέσα στο οποίο το είχε κρύψει ο δούλος του, και ω του θαύματος! ευρέθη τούτο σώο και ολόκληρο, και ευωδία αναπέμπον ουράνια. Και λοιπόν, με θυμιάματα πολλά, με λαμπάδες και φωτοχυσίες, με άσματα και δοξολογίες, με μεγάλη παρρησία και προπομπή, με πολλή ευλάβεια ενωμένη με άλλη τόση πνευματική χαρά, το σήκωσαν και το πήγαν στον ρηθέντα ναό, και εκεί κατέθεσαν αυτό σε πολύτιμη και ωραία θήκη εντός του αγίου βήματος υποκάτω της αγίας Τραπέζης, καθώς είναι συνήθεια να κατατίθενται τα μαρτυρικά λείψανα εντός των θείων ναών τα εγκαίνια. Και μ’ αυτό τον τρόπο επιτελέσαντες τα εγκαίνια του νέου ναού κατά την σήμερον ημέρα, δόξασαν τον Θεό και τον τούτου Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Από τότε δε και ύστερα το άγιο αυτό λείψανο δεν έπαυσε από του να ενεργεί πολλά θαύματα και ιατρείες στους ασθενείς εκείνους, που ήθελαν προσκυνήσει αυτό ευλαβώς, και επικαλεσθεί τον Άγιο με πίστη θερμή και αδίστακτο…
Γι’ αυτή την υπόθεση παρέλαβε να εορτάζει σήμερα όλη η Ορθόδοξος και Αγία του Χριστού Εκκλησία…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου