«ταύτα παράθου πιστοίς ανθρώποις, οίτινες ικανοί έσονται και ετέρους διδάξαι»(Τιμ.Β΄2)

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Eις την Πανεύφημον Ευφημίαν (16 Σεπτεμβρίου)



του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου

Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

***

Καταισχύνη κακοδόξων

«Της πανευφήμου μάρτυρος Ευφημίας, την μνήμην συνελθόντες ανευφημούμεν».

Σήμερα, αδελφοί μου, εορτάζομε τη μνήμη της αγίας ενδόξου μεγαλομάρτυρας και πανευφήμου Ευφημίας.

Τη μνήμη της τη γεραίρει και άλλοτε η αγία μας Εκκλησία, στις έντεκα Ιουλίου, μαζί με τους θεοφόρους πατέρες της Τετάρτης εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου, πράγμα πού σημαίνει ότι η αγία κατέχει εξαιρετική θέσι μέσα στο Πανάγιο της αγίας μας Ορθοδοξίας.

Έζησεν η αγία στα χρόνια του ώμου διώκτη των χριστιανών αυτοκράτορα Διοκλητιανού, και μάλιστα στα 288, πού φοβερό διωγμό είχε ξεσηκώσει κατά των πιστών του Χριστού οπαδών.

Οι γονείς της ήταν λαμπροί και κατά τον πλούτο και κατά τη δόξα. Ήσαν όμως κυρίως θεοσεβείς πραγματικοί χριστιανοί, πού από βρέφος εδίδαξαν την Ευφημία τα ιερά γράμματα και της εφύτεψαν στην ψυχή την πίστι και τον ηρωισμό, την αυταπάρνησι και τον ενθουσιασμό.

Τότε λοιπόν ο ανθύπατος της Ασίας Πρίσκος διάταξε να θυσιάσουν όλοι οι άνθρωποι στον ειδωλολατρικό θεό Άρη πού ιδιαίτερα τιμώταν στη Χαλκηδόνα. Οι χριστιανοί βέβαια για να μη συγκρουσθούν πρόωρα με τον ανθύπατο, εκρύφτηκαν στα σπήλαια. Έτσι και η αγία μαζί με 49 χριστιανούς κρυβόταν σε μια σπηλιά και έλαμπε σαν φωτεινό αστέρι με την αρετή της και την παρθενία της στην αγία της συντροφιά.

Αλλά «ουδέν κρυπτόν ο ου μη φανερόν γενήσεται».

Ανεκαλύφθησαν και παραστάθηκαν μπροστά στον Ανθύπατο.

Εκεί έλαμψε η σοφία και η σύνεσι της αγίας, «τον τύραννον εχθρόν καταβέβληκε». Το θάρρος της αγίας και τα αποστομωτικά της επιχειρήματα άναψαν το θυμό του Ανθύπατου και ξεσπώντας ο τύραννος σε αρές και σε θύμου δάκρυα επρόσταξε να καταξεσχίσουν της παρθένου και των άλλων τα σώματα.

Είκοσιν ολόκληρες ήμερες εκράτησαν τα «ανύποιστα βάσανα».

Και πάλιν όταν μπροστά στον Ανθύπατο βρέθηκαν την ίδια στάσι εκράτησαν, την ίδια πίστι εκράτυναν, στερεοί και ασάλευτοι έμειναν.

Γι΄ αυτό και χτυπιώνται στα πρόσωπα με ωμά και βρώμια δέρματα και στη συνέχεια οι άντρες όλοι στη φυλακή ρίχτηκαν και μόνη η αγία μπροστά στον Ανθύπατο, παρέμεινε. Αλλά καμμιά κολακεία δεν την επηρέαζε, καμμιά υπόσχεσι δεν την εδελέαζε και ο ανθύπατος ατός του της ετσάκισε τα μέλη του σώματος με σιδερένιους τροχούς, και της εξάρθρωσεν όλα τα μέλη του αγίου της σώματος. Άλλα μια θερμή προσευχή της αγίας έφθασε να κάμη το θαύμα και να αποκατασταθη αμέσως η αγία παρθένος υγιής.

Άλλα και καμίνι με πίσσα και στουπιά και κλήματα: έκαψαν, μέχρι πού η φλόγα ανέβηκε πήχες πέντε και σαράκοντα. Άλλα άγγελος Κυρίου «το πυρ διεμέριζε» και αύρα λεπτή και δροσερή έπνεε και με το πού είδαν το θαύμα οι υπηρέτες Βίκτωρας και Σωσθένης, εθαύμασαν τη δύναμι της πίστεως της αγίας Ευφημίας της πανεύφημης και κατηχήθηκαν απ' αυτήν και δυναμώθηκαν στην πίστι για να υπομείνουν και το υπέρ Χριστού μαρτύριο.

Άλλοι υπηρέτες την έρριξαν την αγία στην κάμινο, αλλά για το θράσος τους τιμωρήθηκαν και από τις φλόγες της καμίνου κατακάηκαν, ενώ η αγία σαν τους τρεις παίδες «δροσιζόμενη έψαλλε».

Και πάλιν η αγία στο κριτίριο, οι δε πιστοί πια υπηρέτες Βίκτορας και Σωσθένης μετά την ηρωική τους ομολογία ρίχτηκαν στων θηρίων το στάδιο οπού και έλαβαν μαρτυρικό τέλος σαν τον άγιον Ιγνάτιο.

Μετά τούτους και η αγία ρίχνεται σε λάκκο γεμάτο από νερό και θηρία δηλητηριώδη και θανατηφόρα και σε άλλο λάκκο βάλλεται με καρφιά μυτερά και αιματοφόρα. Και με πριόνια την επριόνιζαν σαν τον Ησαΐα και με τηγάνια πυρωμένα την έκαιγαν σε όλα της του σώματος τα σημεία, και τέλος ρίχτηκε και εκείνη στα θηρία και αφού πια ήταν θέλημα θεού με ένα δάγκωμα αρκούδας έφυγε απ' την κοιλάδα του κλαθμώνος στα παραδείσια πεδία.

Ακέραιο το ιερό της και μαρτυρικό λείψανο το πήραν οι ηρωικοί στην πίστι και στην αρετή γονείς της και το έθαψαν με πολλές τιμές έξω από τη Χαλκηδόνα.

Σήμερα τούτο σώζεται στα Οικουμενικά Πατριαρχεία και εξακολουθεί να ενδιαφέρεται τόσο παλαιά όσο και τώρα για του Χριστού την πίστι την αγία.

Στα 451 πού συγκαλέστηκεν η τετάρτη Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκιδόνα για να καταδικάση τον αιρετικό και αρνητή της «θεόν Λόγον τεκούσης Θεοτόκου», το Λείψανο της Αγίας επρωτοστάτησε για να αποβληθή η αίρεσι και η πλάνη και υποστηριχθη η αγία μας Ορθοδοξία. Γι΄ αυτό και ο ιερός Υμνογράφος την εγκωμιάζει και της λέγει : «λίαν εύφρανας τους ορθοδόξους και κατήσχυνας τους κακοδόξους Ευφημία Χρίστου καλλιπάρθενε της γαρ τετάρτης Συνόδου εκύρωσας, α οι πατέρες καλώς εδογμάτισαν».

Ακούσατε αδελφοί; «και ζώσα και μετά θάνατον» η αγία αγρυπνούσε στις επάλξεις για να υπεράσπιση την πίστη, για να καταισχύνη τους αιρετικούς, για να διάλυση την πλάνη.

Εμείς τάχα δεν έχομε το χρέος αυτό; Και εμείς είμαστε, όπως οι άγιοι καλεσμένοι από το Θεό για να μένωμε ακλόνητοι στην πίστι μας και άγρυπνοι φύλακες των ιερών και των οσίων μας. Αλλοίμονο εάν αδιαφορήσωμε για την πίστι μας, για τη μοναδική θρησκεία του κόσμου, την αγία μας Ορθοδοξία. το κρίμα της προδοσίας θανάσιμα θα μας βαραίνη για πάντα. Ισόβια λοιπόν ας αγωνιζόμαστε για την αγία μας Ορθοδοξία και η αγία Ευφημία θα γίνη μεσίτριά μας. Αμήν.


ΖΩΗΦΟΡΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: