tag:blogger.com,1999:blog-54955032589960819392024-03-19T07:51:07.478+02:00ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑKυριακάτικα και εόρτια κηρύγματα σταχυολογημένα από την προσωπική βιβλιοθήκη και το διαδίκτυοπ Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.comBlogger325125tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-62284730048174686972014-01-11T11:40:00.001+02:002014-01-11T11:40:35.165+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="http://img.scoop.it/Km1SLdwy2ZX5JACP9A_DuTl72eJkfbmt4t8yenImKBVaiQDB_Rd1H6kmuBWtceBJ" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://img.scoop.it/Km1SLdwy2ZX5JACP9A_DuTl72eJkfbmt4t8yenImKBVaiQDB_Rd1H6kmuBWtceBJ" /></a></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;">Λόγω περιορισμένου χρόνου και αποκλειστικής σχεδόν πλέον ενασχόλησης με το fb, αναστέλλεται η λειτουργία των εξής τριών ιστολογίων:</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;">ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;">ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;">ΑΓΙΟΙ ΚΟΛΛΥΒΑΔΕΣ</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;">Εις το εξής θα βρίσκετε τις αναρτήσεις μας στο κυρίως ιστολόγιο <a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/">http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/</a> και εδώ<a href="https://www.facebook.com/panteleimonkrouskos"> https://www.facebook.com/panteleimonkrouskos</a></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;">Σας ευχαριστώ για την ευλογία, την τιμή και την χαρά πού μου δώσατε, περνώντας και διαβάζοντας από τα τρία αυτά ιστολόγια. Εννοείται πώς δεν θα διαγραφούν και οι αναρτήσεις είναι διαθέσιμες στον καθένα.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;">Ο Θεός μαζί μας!</span></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-33646754503140151522014-01-06T14:38:00.000+02:002014-01-06T14:38:00.219+02:00Λόγος εις την Aγίαν Εορτήν των Φώτων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br />
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-4683699559804336439" itemprop="description articleBody">
<a href="http://www.dl.ket.org/webmuseum/wm/paint/auth/greco/baptism-1608.jpg"><img alt="" border="0" src="http://www.dl.ket.org/webmuseum/wm/paint/auth/greco/baptism-1608.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; height: 1244px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 680px;" /></a><br /><span style="font-size: 180%;"><em><span style="color: #000099;">Αγίου Γρηγορίου Παλαμά</span></em></span><br />
<span style="font-size: 180%;"><em><span style="color: #000099;"><br /></span></em></span>
<em><span style="color: #000099;">Χθες
εκκλησιαζόμενος και εγώ μαζί σας και προεορτάζων την ημέρα των Φώτων
σας ανέπτυξα τα αρμόζοντα και είπα προς την άγάπην σας περί του
Βαπτίσματος του Χριστού, του οποίου ημείς ηξιώθημεν, ότι είναι επίγνωσης
του Θεού και υπόσχεσης προς τον Θεόν. Πίστης μεν και επίγνωσης της εν
Θεώ αληθείας, συνθήκη δε και υπόσχεσης δια έργα και λόγους και
συμπεριφορών αρέσκοντα εις τον Θεόν. Υπελείπετο δε να ομιλήσωμεν δι'
εκείνο το χωρίον του Ευαγγελίου που ανεγνώσθη τώρα και λέγει: Και ιδού
ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί και είδεν (ό Ιωάννης) το πνεύμα του Θεού
καταβαίνον ως περιστεράν και ερχόμενον επ` αυτόν και ιδού φωνή εκ των
ουρανών λέγουσα• ούτος εστιν ό Υιός μου ό αγαπητός, εν ω ευδόκησα. Μέγα
και υψηλό είναι, αδελφοί, το μυστήριον του Βαπτίσματος του Χριστού, το
όποιον περιέχεται εις τους ολίγους αυτούς λόγους• δυσθεώρητο και
δυσερμήνευτο και όχι ολιγότερων δυσκατάληπτον. Όπως λοιπόν κατά την
δημιουργία μετά τον λόγον του Θεού: Ποιήσωμεν ανθρωπον κατ' εικόνα
ημετέρα και καθ` ομοίωσιν, επλάσθη εις το πρόσωπον του Αδάμ ή φύσις μας
και έφάνη εις αυτήν (την ανθρώπινη φύσιν μας) ό τριαδικός χαρακτήρ της
καθ' υπόστασιν δημιουργού τριαδικής θεότητας δια του εμφυσήματος εις τον
Αδάμ του ζωαρχικού Πνεύματος του Θεού, ενώ κατά την δημιουργία των
υπολοίπων κτισμάτων που έγιναν μόνον με λόγον (είπε και εγενήθησαν),
μόνον ό Υιός Λόγος και ό λέγων Πατήρ εφανερώθησαν, έτσι και τώρα, οπότε
αναδημιουργείται ή φύσις μας εν Χριστώ, φανερούμενον το άγιον Πνεύμα δια
της καθόδου του από τους ουρανούς επί τον Χριστόν τον βαπτιζόμενον εις
τον Ιορδάνη, φανέρωσε το μυστήριον της σωτηρίας των λογικών κτισμάτων
υπό της ανωτάτης και τα πάντα δημιουργούσης Τριάδος.<br />Άλλα δια ποίον
λόγον κατά την στιγμήν πού δημιουργείται και κατά την στιγμήν που
αναδημιουργείται ό άνθρωπος φανερώνεται το μυστήριον της αγίας Τριάδος;
Όχι μόνον διότι από όλα τα επίγεια κτίσματα ό άνθρωπος είναι ό μόνος
μύστης και προσκυνητής αυτής, αλλά διότι είναι και ό μόνος που επλάσθη
κατ' εικόνα της. Διότι τα μεν άλογα ζώα έχουν μόνον ζωτικόν πνεύμα, το
όποιον μάλιστα δεν είναι αθάνατον, στερούνται δε τελείως νου και λόγου.
Τα δε υπέρ αίσθησιν όντα, δηλαδή οί άγγελοι και οι αρχάγγελοι, ως νοεροί
και λογικοί έχουν νουν και λόγον, άλλ' όχι και πνεύμα ζωοποιούν, διότι
δεν έχουν ούτε και σώμα δια να ζωοποιηθεί από αυτό. Ό άνθρωπος δε μόνος
κατ' εικόνα της τρισυπόστατου θεότητας έχει νουν και λόγον και πνεύμα
και ζωοποιεί το σώμα, επειδή έχει και σώμα.<br />και ιδού, λέγει,
ανεώχθησαν αυτώ οί ουρανοί. Συγκεντρώσατε λοιπόν τον νουν σας, αδελφοί,
παρακαλώ, και προσέξατε με ακρίβεια εις τα λεγόμενα και την σημασία των,
δια να καταλάβετε την δύναμιν του μυστηρίου της Βαπτίσεως του Χριστού. Ή
κατάδυσης λοιπόν του Χριστού εις το ύδωρ προεικόνιζε την κατάβασίν του
εις τον Άδη. Έτσι κατά τον αυτόν τρόπον και ή ανάστασίς του από το ύδωρ
προεικόνιζε την Ανάστασίν του εκ νεκρών. Κατά φυσικό λοιπόν λόγον και
ακολουθία μόλις ανέβηκε από το ύδωρ, αμέσως άνοιξαν δι' αυτόν οί
ουρανοί. Διότι και κατά την καθοδόν του εις τον Αδη, όταν εκρύβη υπέρ
ημών εις την γήν και ανέστη έπειτα, άνοιξε τα πάντα και δια τον εαυτόν
του και δι' ημάς• όχι μόνον τα υπόγεια και τα επίγεια αλλά και αυτόν τον
ανώτατον ουρανόν, εις τον όποιον αργότερον όταν άνελήφθη σωματικώς
πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθε. Έχων δε ό Χριστός ψυχήν και σώμα, τα όποια
προσέλαβε από εμάς για χάριν μας, δια μεν του σώματος υπέστη τα πάθη και
τον θάνατον και την ταφή όπερ ημών και ανέδειξε την ανάστασιν του εκ
του τάφου άθανασίαν και αυτού του σώματος, και παρέδωκε εις ημάς να
τελώμεν εις ανάμνησιν την αναίμακτον θυσίαν και να απολαμβάνωμεν δι'
αυτής την σωτηρίαν. Δια δε της ψυχής κατήλθεν εις τον Αδη και επανήλθε
και μετέδωσε σε όλους φως αΐδιον και ζωήν και ως δείγμα τούτου μας
παρέδωκε να τελούμε το άγιον Βάπτισμα και δι' αυτού να έχομεν την
σωτηρίαν, έφ' όσον με κάθε ένα από τα δύο μυστήρια -Θείαν Ευχαριστία και
Βάπτισμα- θεοποιούνται αμφότερα, και ψυχή και σώμα, δεχόμενα τα
σπέρματα της αθανάτου ζωής. Διότι από τα δύο αυτά μυστήρια κρεμάται όλη ή
σωτηρία μας, έφ' όσον εις αυτά συγκεφαλαιούται όλη ή σωτηρία του Θεού
Λόγου.</span></em><br />
<em><span style="color: #000099;"><br />Ό
Ευαγγελιστής είπεν . Ανεώχθησαν αύτω οι ουρανοί, όχι ό ουρανός. Οι
ουρανοί, δηλαδή όλοι, τα άνω όλα, ώστε βλέποντας συ κάτι από όσα
ευρίσκονται πάνω από εμάς, να μη νομίσεις ότι υπάρχει κάτι υπερκείμενο
και ανώτερο του βαπτισθέντος Χριστού, αλλά να εννοήσεις μίαν θείαν φύσιν
και θεία δεσποτεία, ή οποία φθάνει από τα υπέρ τον ούρανόν κύκλω άπειρα
διαστήματα μέχρι τα μέσα του σύμπαντος και τα ιδικά μας έσχατα, δηλαδή
πληροί τα πάντα και δεν αφήνει τίποτα εκτός της κυριαρχίας της και
συγκρατεί και περιέχει σωτηριωδώς τα πάντα και εκτείνεται πέραν από όλα
γνωριζομένη εις τρία πρόσωπα ενούμενα απορρήτως. Ανεώχθησαν αυτώ οι
ουρανοί, οΰτως ώστε να δειχθεί φανερότατα ότι αυτός είναι εκείνος που
υπάρχει και προ της δημιουργίας των ουρανών και προ της δημιουργίας όλων
των όντων, ηνωμένος με τον Θεόν και Θεού Λόγος και Υιός χωρίς όμως να
εχη προγενέστερο του τον Πατέρα και έχοντας, μαζί με τον Πατέρα, όνομα
το υπέρ πασαν λογική ν και υπερ παν όνομα. Διότι όταν όλα τα ορατά
εγκόσμια και τα υπερκόσμια πού ευρίσκονται μεταξύ του και του ουρανίου
Πατρός του εσχίσθησαν και εχωρίσθησαν, αυτός ό Χριστός μόνος εφανερώθη
να είναι ενωμένος μετά του Πατρός και του Πνεύματος, όπως και προ της
δημιουργίας των όντων υπήρχε.<br />Ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί, λέγει ό
Ματθαίος. Και όπως λέγει ό Μάρκος εσχίσθησαν. Λέγει δηλαδή: Αναβαίνων
από του ύδατος είδε σχιζομένους τους ουρανούς. Πώς λοιπόν ό μεν ένας
Ευαγγελιστής είπεν ότι ανοίχθηκαν και ό άλλος ότι εσχίσθησαν; Δια να μη
διαφυγή από όσους άκούουν συνετώς ότι είναι διπλός ό τρόπος του
μυστηρίου. Διότι με το ρήμα ανοίχθηκαν έδειξε ότι οι ουρανοί ήσαν
κλεισμένοι από πριν δια τους ανθρώπους ένεκα της αμαρτίας και της
παρακοής μας εις τον Θεόν. Διότι μετά την παρακοή εις τον Θεόν και τον
λόγον γη ει και εις γην απελεύση, εκλείσθησαν οι ουρανοί δια τον πεσόντα
Αδάμ. Κατά φυσικό λοιπόν λόγον όταν εφάνη ό Χριστός υπήκοος κατά πάντα
και, όπως ό ίδιος είπεν στον Ιωάννη, πλήρωσε πάσαν δικαιοσύνην δια του
Βαπτίσματος, του ανοίχθηκαν οί ουρανοί. Οι ουρανοί λοιπόν έδειξαν δια
έργου ότι εις όλα τα κτιστά είναι αχώρητος ή δύναμις αυτή και ή ενέργεια
του αγίου Πνεύματος, την οποίαν έλαβε κατά σάρκα ό Χριστός και δια
τούτο και όταν αυτή εφανερώθη και διάβαινε προς την θεουπόστατον εκείνη
σάρκα, επειδή δεν την εχώρουν εσχίσθησαν οί ουρανοί. Ορθώς λοιπόν είπεν ό
Ιώβ προς τον Θεόν ότι ουδέ ό ουρανός καθαρός ενώπιον σου. Και ουρανόν
λέγοντας εννοούσε τους εις τον ουρανόν αγγέλους και αρχαγγέλους, τα
πολυόμματα Χερουβίμ, τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, την άλλην όλην υπερκόσμιο
φύσιν. Φυσικώς λοιπόν ούτε ό ουρανός, δηλαδή οί άγγελοι, είναι καθαροί
ενώπιον του Θεού των ουρανών, διότι αν και συνεχώς καθαίρωνται και
φωτίζονται υπό της ανωτάτης και θεϊκής ιεραρχίας, υπολείπονται από την
υπερτέλειων καθαρότητα αυτής. Μόνον δε ή θεοϋπόστατος ανθρωπινή φύσις
του Χριστού, επειδή είναι όμόθεος, έχει και την καθαρότητα υπερτελείαν
και είναι χωρητική όλης της λαμπρότητας και της δόξης και της δυνάμεως
και της ενεργείας του θείου Πνεύματος. Δια τούτο όχι μόνον οί ουρανοί
ανοίχθηκαν, αλλά και οί ίδιοι οί Άγγελοι υπεχώρησαν ενώπιον της καθόδου
αυτής του αγίου Πνεύματος προς τον Χριστόν.<br />Βαπτισθείς ό Ιησούς
ανέβει ευθύς από του ύδατος• και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οί ουρανοί. Ό δε
Λουκάς λέγει ότι ενώ προσηύχετο ό Χριστός ανοίχθηκαν οί ουρανοί Έγενετο
γαρ του Ιησού βαπτισθέντος και προσευχομένου ανεωχθήναι τον ουρανόν.
Διότι και όταν κατεβεί εντός του ύδατος και όταν ανέβαινε από το ύδωρ,
προσηύχετο• διδάσκοντας μας δια έργων, ότι δεν πρέπει μόνον ό ιερεύς και
τελεστής των μυστηρίων να προσεύχεται, αλλά και ό δεχόμενος το
μυστήριον, κάθε μυστήριον, πρέπει να προσεύχεται. Και αν μεν ό ιερεύς
είναι τελειότερος ως προς την αρετήν και αναπέμπει εκτενέστερα
προσευχήν, διαβαίνει δι' αυτού ή χάρις και προς τον πιστόν, εάν δε είναι
αξιότερος ό πιστός και προσεύχεται εκτενέστερα, ό Θεός ό θελητής του
ελέους -ω της άφατου χρηστότητας! - δεν αρνείται να μεταδώσει την χάριν
εις τον ιερέα. Όπως και τώρα φανερώς έγινε με τον Ιωάννη, ό οποίος
ύστερα μαρτυρεί παρρησία εκ του πληρώματος αυτού ημείς πάντες ελάβομεν.
(Δηλαδή όλοι εμείς ελάβομεν από το πλήρωμα της χάριτος του Ιησού).<br /><br /><br />Διατί
δε μόνον εις τον Ιησούν όταν προσηύχετο ήνοιξεν ό ουρανός, εις ουδένα
δε άλλον προ αυτού; Τι λέγεις; Εάν εκείνος ό οποίος, ακόμη έμβρυο,
κατάλαβε την θεανδρική οικονομία του ενυποστάτου Λόγου του Θεού και όχι
μόνον σκίρτησε εν αγαλλιάσει θείου Πνεύματος εξ αυτής της μητρικής
κοιλίας, αλλά και εις την κυοφορούσαν αυτόν μητέρα του μετέδωσε χάριν, ό
οποίος με την γεννησίν του έλυσε το στόμα του πατρός του, το όποιον δι'
αυτόν εδέθη με αφωνία δια προσταγής αγγέλου, εάν εκείνος ό οποίος είναι
θρέμμα της ερήμου, ό υψηλότερος μεταξύ των υιών των ανθρώπων και
μεγαλύτερος μεταξύ των προφητών όλων των αιώνων, δεν ήτο ικανός να λύση
τον ιμάντα του υποδήματος του Χριστού, πώς θα ήτο κάποιος από τους
υπολειπόμενους του εις αξία ικανός να άνοιξη τον ουρανόν ή μάλλον τα
επουράνια; Δια να δης δε και το ύψος της υπεροχής του βαπτιζομένου
σήμερον κατά σάρκα απέναντι όλων, εκείνο μελέτησε. Εγράφη ΟΤΙ ανεώχθησαν
αυτώ οί ουρανοί. Εδηλώθη δε δια έργων εις ημάς ότι όχι απλώς οι
ουρανοί, αλλά ό ίδιος ό κόλπος του ανωτάτου Πατρός ανοίχθη εις αυτόν.
Και από εκεί προήλθεν το Πνεύμα και ή φωνή ή οποία μαρτύρησε δια την
γνησιότητα της υιότητος. Και οι ουρανοί είναι κήρυκες αυτού του
γεγονότος ωσάν κάποια παγκόσμια στόματα πού ηνοίχθησαν όχι μόνον δια
τους εν ουρανοίς αγγέλους αλλά και δια τους επί γης ανθρώπους, δια να
διατρανώσουν εις όλους την κατά την ουσία και δύναμιν και δεσποτεία του
παντός ομοτιμία του Υιού προς τον ουράνιον Πατέρα και το εκπορευόμενον
εξ αυτού Πνεύμα. Μόνον εις αυτόν λοιπόν προσευχόμενον άνοιχθησαν οί
ουρανοί και μόνος αυτός ανέγνωσε τους λόγους της προνοίας τους εξ αιώνος
και εις αιώνας, καθώς και τους εις τον πατρικό κόλπο απόκρυφους
θησαυρούς της σοφίας, τα ανεξερεύνητα βάθη και τα μυστήρια του
Πνεύματος.<br /><br /><br />Βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβει ευθύς από του ύδατος
και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οί ουρανοί. Βλέπετε ότι το άγιον Βάπτισμα είναι
ή πύλη των ουρανών πού εισάγει εκεί τους βαπτιζομένους; Διότι δεν είπεν
απλώς ανοίχθηκαν, αλλά ανοίχθηκαν δι' αυτόν οί ουρανοί. Άλλα όλα όσα
έγιναν εις αυτόν, δια ημάς έγιναν. Λοιπόν δια ημάς ανοίχθηκαν οί ουρανοί
και με ανοιγμένας τελείως τα πύλας των περιμένουν την είσοδόν μας. Δια
ημάς ανοίχθηκαν οί ουρανοί και ημάς καθάρισε. Διότι δεν εχρειάζετο ο
ίδιος κάθαρσιν ή άνοιγμα ουρανών.<br /><br /><br />Και είδεν αυτά ό Ιωάννης,
δια να ημπορεί να λέγει εις όσους θα ερωτούσαν ύστερον: Καγώ θώρακα και
μεμαρτύρηκα ότι ούτος εστίν ο Χρίστος ο του Θεού υιός. Είδε λοιπόν ό
Ιωάννης το Πνεύμα του Θεού να καταβαίνει ως περιστερά και να έρχεται επί
τον Χριστόν. Μαρτυρεί δε και ή μορφή της περιστεράς την καθαρότητα του
Χριστού. Διότι αυτό το πτηνό δεν ίπταται πάνω από τόπους ακάθαρτους και
δυσώδεις. Και μαρτυρεί μαζί με την φωνή του Πατρός άνωθεν την λέγουσα
κατά την ιδίαν στιγμήν ούτος εστίν ο Υιός μου ό αγαπητός εν ω ευδόκησα.
Δηλαδή αυτός είναι τον όποιον δεικνύει το πνεύμα μου ως συναίδιον Υιόν.
Διότι ό Πατήρ χρησιμοποιών ως δάκτυλον το ίδιον και συναίδιον και
ομοούσιον και υπερουράνιο Πνεύμα με την φωνή του και δακτυλοδεικτώντας
άνωθεν συγχρόνως και δεικνύοντας την συνάφεια του προς αυτόν τον
βαπτιζόμενον εν τω Ιορδάνη απέδειξε αυτόν υιόν του αγαπητό φανερώς και
τον κήρυξε εις όλους.<br /><br /><br />Αναβιβάζεται δε και ή ιδική μας φύσις
συνθεωρουμένη αχώριστος με τον Υιόν του Θεού προς εκείνη την αξία, ώστε
ημείς βαπτιζόμενοι να αποδυώμεθα τον παλαιόν άνθρωπον και να ενδυώμεθα
τον Χριστόν, τον νέον Αδάμ. Διότι έφ' όσον ό μονογενής Υιός του Θεού
έλαβε την δική μου φύσιν και την εκαινούργησε ενωθείς υποστατικώς μαζί
της, μετέδωσεν εις αυτήν εκ της χάριτος του και ό κάθε ένας από εμάς
λαμβάνει από αυτόν την άφεσιν των αμαρτημάτων. Και την μεν φύσιν μας την
οποίαν προσέλαβε από ημάς προς χάριν μας την εκαινούργησεν και
ηγιασμένην και δικαιωμένην την έδειξε υπήκοον εις τον Πατέρα κατά πάντα,
με εκείνα τα έργα τα όποια ό ίδιος έπραξε και έπαθε ηνωμένος με αυτήν
υποστατικώς, εις κάθε ένα δε από ημάς τους πιστούς όχι μόνον την φύσιν
αλλά και την υπόστασιν εκαινούργησε και χάρισε την άφεσιν των αμαρτιών
δια του βαπτίσματος, δια της τηρήσεως των εντολών του, δια της
μετανοίας, την οποίαν χάρισε εις τους πταίοντας και δια της μεταδόσεως
του σώματος του και του αίματος του.<br />Με το να ειπεί δε ό Πατήρ άνωθεν
ότι ούτος εστίν ο υιός μου ό αγαπητός, εν ω ευδόκησα, έδειξε ότι όλα τα
άλλα οσα ελέχθησαν δια των προφητών, αι νομοθεσίαι, αί επαγγελίαι, αί
υιοθεσίαι, ήσαν ατελή και απέβλεπαν προς τον τωρινό σκοπό και
εξεπληρώθησαν δια του σημερινού μυστηρίου. 'Αλλά και αυτή ακόμη ή από
αρχής καταβολή του κόσμου προς τούτον απέβλεπε, τον κάτω μεν ως υίόν
άνθρωπου βαπτιζόμενον, άνωθεν δε μαρτυρούμενον ως μόνον Υιόν αγαπητό,
δια τον όποιον και δια του οποίου έγιναν τα πάντα. Λοιπόν και ή άπ'
αρχής δημιουργία του άνθρωπου δι` Αυτόν έγινε. Και ό άνθρωπος επλάσθη
κατ' εικόνα Θεού, δια να μπορέσει κάποτε να χωρέσει το αρχέτυπο. Και ό
νόμος εις τον Παράδεισον ό δοθείς υπό του Θεού δι' Αυτόν εδόθη. Διότι
δεν θα τον έδιδε ό Θεός, εάν επρόκειτο να μείνει δια πάντα ανεφάρμοστος.
Και όσα μετά από τον νόμον αυτόν ελέχθησαν και ετελέσθησαν υπό του
Θεού, δι' Αυτόν έγιναν σχεδόν όλα' και μπορούσε να πρόσθεση κανείς και
τα υπερκόσμια όλα, τάς αγγελικάς δηλαδή φύσεις και τάξεις και τάς
ουράνιους θεσμοθεσίας. Εις τούτον τον σκοπό όλα άπ' αρχής έχουν
διακονήσει, δηλαδή την θεανδρική οικονομία. Διότι το τέλειον και αγαθόν
θέλημα του Θεού είναι ευδοκία• αυτός δε ό Χριστός είναι ό μόνος, εις τον
όποιον ευδοκεί και αναπαύεται και αρέσκεται τελείως ό Πατήρ. Αυτός
είναι ό θαυμαστός σύμβουλος, ό της μεγάλης βουλής άγγελος, ό άκούων και
ομιλών κατά το θέλημα του Πατρός του και παρέχων ζωήν αιώνιων εις όσους
τον υπακούουν. Αυτήν την αιώνιο ζωήν ας επιτύχωμεν όλοι εν αυτώ τω
βασιλεί των αιώνων Χριστώ, εις τον όποιον αρμόζει κάθε δόξα, τιμή και
προσκύνησις μετά του άναρχου του Πατρός και του παναγίου και αγαθού και
ζωοποιού Πνεύματος νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν</span></em><br />
<em><span style="color: #000099;"><br /></span></em>
<em><span style="color: #000099;"><a href="http://www.pigizois.net/kiriakodromio/apo_pateres/logos_eis_tin_agian_eorti_ton_foton.htm">πηγή</a></span></em></div>
<br />Read more: <a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/search/label/%CF%86%CF%8E%CF%84%CE%B1#ixzz2pQtZ4bdY" style="color: #003399;">http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/search/label/%CF%86%CF%8E%CF%84%CE%B1#ixzz2pQtZ4bdY</a></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-6547255674765119092014-01-04T14:11:00.001+02:002014-01-04T14:11:31.354+02:00ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ 5/1/2014<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2012/01/theophany17thcentury.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2012/01/theophany17thcentury.jpg" /></a></div>
<strong><br /></strong>
<span style="color: #cc0000;"><strong>«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού»</strong></span><br />
<br />
<strong>Αγαπητοί μου αδελφοί,</strong><br />
<strong>Ο
Μεγαλοφωνώτατος των προφητών και πέμπτος ευαγγελιστής, ο προφήτης
Ησαΐας, ονομάζει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», δια
να δηλώσει έτσι την ερημική, την άγαμο αυτού ζωή, την οποία ακολουθούν
εκείνοι που αφιερώνουν την ζωή τους αποκλειστικά στο έργο του Θεού.</strong><br />
<strong>Ο
δε προφήτης Μαλαχίας καλεί αυτόν «άγγελο Κυρίου του Παντοκράτορος»,
προς δήλωση της αγγελικής αυτού αρετής και αγιότητας, δια της οποίας
αγγελικής αρετής και αγιότητας, προετοιμάζει την οδό του Κυρίου και
φωνάζει: «κάμετε ευθείς τους δρόμους της χάριτος και της σωτηρίας του
ανθρώπου δια τον Ερχόμενον Κύριον».</strong><br />
<strong>Ο Ιωάννης ο
Πρόδρομος με την παρουσία του και το έργο του το πνευματικό στην έρημο
του Ιορδάνη προετοίμαζε τις ψυχές των ανθρώπων στην κατά Χριστό πίστη
και υπακοή.</strong><br />
<strong>Ο Ιερός ευαγγελιστής Μάρκος, στην
σημερινή ευαγγελική περικοπή λέγει, δια την παρουσία και το έργο του
Ιωάννου στην έρημο του Ιορδάνη: «εγένετο Ιωάννης βαπτίζων εν τη ερήμῳ
και κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών».</strong><br />
<strong>Μετάνοια,
είναι και λέγεται, η ανακαίνιση της ψυχής του αμαρτωλού ανθρώπου, και η
μεταβολή των φρονημάτων, των αισθημάτων και των πράξεών του, σύμφωνα με
τον άγιο λόγο του ευαγγελίου.</strong><br />
<strong>Η αμαρτία, λέγει η
Αγία Γραφή, «είναι η ανομία», είναι η παρακοή, είναι η παράβαση των
αγίων εντολών του Θεού Πατρός, ο δε ο Ιερός Χρυσόστομος, λέγει «το
όντως κακόν η αμαρτία, ής το τέλος απώλεια».</strong><br />
<strong>Με
την αμαρτία ο άνθρωπος αποχωρίζεται από το φως, την ζωή και την αλήθεια
και να ρίπτεται στο σκότος της αγνωσίας και τελικά στον θάνατο τον
πνευματικό, που είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό.</strong><br />
<strong>Η
φωνή αυτή του Ιωάννη, «φωνή βοώντος εν τη ερήμῳ», που από τα βάθη της
έρημου ακούστηκε, ως φωνή του Θεού, ήταν το θείο κάλεσμα του Θεού προς
τον άνθρωπο της κάθε εποχής προκειμένου ο άνθρωπος να απομακρυνθεί από
το σκοτάδι, από την αμαρτία και να ζήσει τον Χριστό, να ζήσει την κατά
Χριστό ζωή! Την Αγία ζωή.</strong><br />
<strong>Η αγία ζωή είναι η
σφραγίδα της αληθινής μετάνοιας και επιστροφής στην αγκαλιά του Θεού
Πατέρα. Και καθώς είναι αδύνατο η φωτιά να κάψει το νερό, το πλοίο να
πλέει μέσα σε σκοπέλους και υφάλους, έτσι είναι αδύνατο να υπάρχει η
αρετή μέσα σε πειρασμούς και κινδύνους.</strong><br />
<strong>Ο
άνθρωπος, περιχαρακωμένος στην αγκαλιά του Θεού, αποφεύγει τα σκάνδαλα
της αμαρτίας, τα δε αυτιά του είναι κλειστά στις φαύλες ομιλίες, που
διαφθείρουν ήθη χρηστά, και τότε με την χάρη του Θεού Πατρός των φώτων,
ποιεί καρπούς άξιους της μετανοίας.</strong><br />
<strong>«Ποιήσατε
καρπούς αξίους της μετανοίας», λέγει ο ασκητής και πνευματικός της
ερήμου, ο Πρόδρομος Ιωάννης. Η φωνή του Προδρόμου «εν τη ερήμω»
αναγγέλλει την κάθοδο του Μεσσία στη γη, και καλεί τον άνθρωπο, τον
καθήμενον εν σκότει και σκιά θανάτου, να προετοιμαστεί και να υποδεχθεί
τον Σωτήρα Χριστό!</strong><br />
<strong>Ο Θεάνθρωπος Ιησούς, «ως
άνθρωπος εν ποταμώ», έρχεται να καλέσει όχι τους δικαίους, αλλά τους
αμαρτωλούς σε μετάνοια. «Ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς
εις μετάνοιαν».</strong><br />
<strong>Η αληθινή μετάνοια, παρέχει στον
άνθρωπο την δύναμη να αποβάλλει την αμαρτία και συγχρόνως να μισήσει τα
έργα του σκότους, που είναι το μίσος, η έχθρα, η αδικία, η βλασφημία,
και να ενδυθεί με τα όπλα του φωτός.</strong><br />
<strong>Αυτή την αληθινή μετάνοια κήρυξαν μεγαλοφώνως οι μεγάλοι προφήτες, αλλά και ο μέγιστος των προφητών ο ΙΩΑΝΝΗΣ ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ.</strong><br />
<strong>Αγαπητοί μου αδελφοί,</strong><br />
<strong>Η
αληθινή μετάνοια είναι η μεταβολή, είναι η απομάκρυνση κάθε ανθρώπου,
που είναι εικόνα του Θεού Πατρός από την αμαρτία και περιλούζεται με την
θεία χάρη, «την πάντα νουν υπερέχουσα» κατά τον θείο Παύλο.</strong><br />
<strong>Γι’
αυτό, ας ακούσουμε κι εμείς την φωνή του Προδρόμου και ας πορευθούμε ως
«πάσα η Ιουδαία και οι Ιεροσολιμίται» στα ρείθρα του Ιορδάνου, ήτοι στο
μυστήριο της εξομολόγησης.</strong><br />
<strong>Η ζωή μας παρέρχεται
και δεν γνωρίζουμε την ώρα του θανάτου μας, «ως σκιά παρέρχεται και ως
χούς φερόμενος υπό ανέμου και ως πάχνη υπό λαίλαπος διωχθεί» σοφία
Σειράχ. ΑΜΗΝ. Ο Λ.Κ.Α.Π.</strong></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-22395201991954512162013-12-24T13:31:00.003+02:002013-12-24T13:31:48.284+02:00Άγιος Νικόδημος: Εις την Γέννησιν του Ιησού Χριστού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1>
<br /></h1>
<br />
<div style="margin-bottom: 5px; text-align: center;">
<img alt="Άγιος Νικόδημος: Εις την Γέννησιν του Ιησού Χριστού" height="457" src="http://www.impantokratoros.gr/dat/A9AF920B/image1.jpg?635234887890156250" title="Άγιος Νικόδημος: Εις την Γέννησιν του Ιησού Χριστού" width="640" /></div>
<div style="text-align: center;">
<strong><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 16px;">Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης</span></strong><br /><br /><strong><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 16px;"> ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ*</span></strong><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Σκέψου,
αγαπητέ μου, ότι όπως είναι συναρμολογημένος απ' όλα τα κτίσματα αυτός ο
αισθητός απέραντος κόσμος, έτσι ακόμη είναι καμωμένος ένας άλλος κόσμος
νοητός που αποτελείται από αμαρτωλούς, του οποίου τα στοιχεία είναι οι
τρεις διεστραμμένοι έρωτες, που αναφέρει ο Θεολόγος Ιωάννης: δηλ. α) ο
έρωτας των ηδονών, β) ο έρωτας του πλούτου και γ) ο έρωτας της δόξας.
"Παν εν τω κόσμω η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η
αλαζονεία του βίου" (Α' Ιω. 2,16)1.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Αυτός
ο πονηρός κόσμος που αντίκειται στο σκοπό του Θεού και εξουσιάζεται από
τον εωσφόρο (ο οποίος γι' αυτό και ονομάζεται κοσμοκράτορας) είναι
εκείνος ο μεγάλος εχθρός, τον οποίο ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού και
Πατρός, αφού γεννήθηκε στη γη, ήρθε για να πολεμήσει πρώτα με το
παράδειγμά του το σιωπηλό, και μετά, στον κατάλληλο καιρό, με τον λόγο
και τη διδασκαλία του.</span><br /><br /><span style="color: #993300;"><strong><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">1. Με τη φτώχεια γιατρεύει τον έρωτα του πλούτου.</span></strong></span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;"> Συλλογίσου
λοιπόν πως πρώτα πολεμάει με την φτώχεια του τον άτακτο έρωτα του
πλούτου. Ο κοσμικός άνθρωπος νομίζει πως κάθε καλό το βρίσκει στα
πρόσκαιρα αγαθά. γι' αυτό για να τ' αποτυπώσει ή για να μη τα χάσει
ξοδεύει σχεδόν όλο τον καιρό, που του έδωσε όμως ο Θεός για να κερδίσει
τα αιώνια αγαθά.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Και
ιδού που ο προαιώνιος Λόγος και Υιός του Θεού και Πατρός κατεβαίνει από
τον ουρανό για να μας λυτρώσει απ' αυτή την πλάνη και να ξερριζώσει από
τις καρδιές μας την καταραμένη ρίζα όλων των κακών, την φιλαργυρία,
όπως την χαρακτηρίζει ο Απόστολος Παύλος. "Ρίζα πάντων των κακών εστίν η
φιλαργυρία" (Α' Τιμ. 6,16). Πρόσεξε όμως σε τί είδους ταλαιπωρία
κατάντησε από αγάπη για μας Εκείνος που διαμοιράζει τα πλούτη και τους
θησαυρούς στην παρούσα και στη μέλλουσα ζωή. "εμόν γαρ, το αργύριον και
εμόν το χρυσίον, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ" (Αγγ. 2,8). Στοχάσου πού
είναι το παλάτι που γεννήθηκε; Πού είναι οι προετοιμασίες; Πού οι μαίες;
Πού το βασιλικό στρώμα; Πού τα βρεφικά λουσίματα; Πού είναι η ακολουθία
των δούλων; Πού η θαλπωρή και η ανάπαυση; Πού είναι η συμπαράσταση των
συγγενών και φίλων; Έλα μέσα και δες το φτωχότατο σπήλαιο όπου γεννήθηκε
και την ευτελέστατη φάτνη όπου "ανεκλίθη". Σίγουρα όχι μόνο δεν θα
βρεις κανένα περιττό, αλλά αντίθετα θα διαπιστώσεις μεγάλη έλλειψη απ'
όλα τα αναγκαία. γιατί ο γλυκύτατός μου Ιησούς γεννιέται σε τόπο σχεδόν
ξέσκεπο, τα μεσάνυχτα στην καρδιά του χειμώνα, μόνος με μόνη την μητέρα
του και τον θεωρούμενο πατέρα του, χωρίς σκεπάσματα, χωρίς ζεστά φαγητά
που συνηθίζονται στις γεννήσεις και των πιο φτωχών παιδιών χωρίς τις
ελάχιστες εκείνες ανέσεις του φτωχικού σπιτιού που είχε στη Ναζαρέτ. Και
το πιο σημαντικό είναι ότι, εκτός από αυτή τη φτώχεια που προτίμησε ο
Ιησούς εκουσίως, θέλησε ακόμη και άλλη περισσότερη πτωχεία σχεδόν βίαιη
και αφύσικη: παραγγέλλει εκεί στο σπήλαιο να μη του γίνει καμιά υποδοχή
και φιλοξενία από κανένα άνθρωπο. ήθελε να διαφέρει από τους
συμπατριώτες του που ανέβηκαν στην Βηθλεέμ για απογραφή. όλοι αυτοί
είχαν πολλές προμήθειες μαζί τους και ξεκουράζονταν φιλοξενούμενοι μέσα
στα σπίτια και στα πανδοχεία. "ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι"
(Λουκ. 2,7). Αλλά επειδή ο κόσμος, όχι μόνο βδελύσσεται την φτώχεια και
την θεωρεί μεγάλη ντροπή, παρακινώντας ακόμη τους φτωχούς να
υποκρίνονται και να παριστάνουν τους πλουσίους, γι' αυτό ακριβώς ο
Ιησούς Χριστός δεν νοιώθει ντροπή για την φτώχεια του, αντίθετα κάνει
επίδειξη της φτώχειας του. και από μεν τους ουρανούς φωνάζει τους
Αγγέλους, από τους αγρούς δε και τα χωράφια καλεί τους ποιμένες για να
τον προσκυνήσουν, όταν γεννήθηκε σε κείνη την κατάσταση της ένδειας και
της εγκατάλειψης, σε κείνο το θρόνο μιας ευτελέστατης φάτνης και σε
κείνη την αυλή ενός πενιχρότατου σπηλαίου! "ω πτώχεια υπέρπλουτος! ω
συγκατάβασις υπερύψιστος!"</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Τώρα
εσύ που μελετάς αυτές τις αλήθειες, τί έχεις να πεις; Ποιος από αυτούς
τους δύο νομίζεις πως δικαιούται να σε νικά και να σε κυριεύει; Ο κόσμος
ή ο Χριστός που νίκησε τον κόσμο; Ο κόσμος σε προτρέπει να ζητάς πρώτα
τα επίγεια αγαθά και να τα θεωρείς μεγάλη ευτυχία. Ο Χριστός πάλι σε
συμβουλεύει με το παράδειγμά του και την διδασκαλία του να ζητείς
πρωτίστως την Βασιλεία του Θεού και να καταφρονείς όλα τα καλά της γης
σαν ένα πηλό. "Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην
αυτού" (Ματθ. 6,33). Ακόμη σου ζητά να στερείσαι τα γήινα αγαθά ή
μερικά απ' αυτά δίνοντάς τα ελεημοσύνη στους φτωχούς ή ακόμη
αποτασσόμενος τα πάντα για την καλογερική ζωή και εξαγοράζοντας ένα
θησαυρό στον παράδεισο. "Πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς και
έξεις θησαυρόν εν ουρανώ και δεύρο ακολουθεί μοι" (Ματθ. 19, 21). Και
πάλι· "πας εξ υμών, ος ουκ αποτάσσεται πάσι τοις εαυτού υπάρχουσιν, ου
δύναται είναι μου μαθητής" (Λουκ. 14, 33).</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Λοιπόν
εσύ, και σαν μαθητής του Χριστού και σαν φρόνιμος και στοχαστικός
άνθρωπος, πρέπει ν' αποφασίσεις να ακούσεις και να κάνεις πράξη εκείνο
που σου λέγει ο Χριστός και όχι ό,τι σου επιβάλλει ο κόσμος. Γιατί δεν
θα σωθούν αυτοί που ακούουν μόνο τον νόμο του Θεού, αλλ' αυτοί που τον
εφαρμόζουν στην πράξη. (Ρωμ. 2, 13).</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Είναι
αλήθεια πως δεν είσαι υποχρεωμένος, αν είσαι λαϊκός, να είσαι ακτήμων
και πάμπτωχος. είσαι όμως υποχρεωμένος να εκτιμάς τόσο λίγο τα πλούτη
και τα χρήματα, ώστε για όλα αυτά ποτέ να μην παρακινηθείς να παραβείς
ούτε μία εντολή του Θεού. τόσο δε να είναι αποκολλημένη η καρδιά σου απ'
αυτά, ώστε να τα αποκτάς και να τα έχεις με τόση απροσπάθεια σαν να μη
τα έχεις και να μη τα ξοδεύεις στα μάταια και περιττά και πάνω από όσα
χρειάζεσαι πράγματα καθώς λέγει ο Παύλος. "Ο καιρός συνεσταλμένος το
λοιπόν εστίν ... ίνα ώσιν οι χρώμενοι τω κόσμω τούτω ως μη καταχρώμενοι.
παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου" (Α' Κορ. 7, 29, 31).</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Άλλα
γι' αυτό το θέμα να συζητήσεις με το Πανάγιο βρέφος, τον Ιησού, και να
νοιώσεις ντροπή μπροστά του, που ως τώρα είχες σε τόση υπόληψη και αγάπη
εκείνα τα πλούτη που το Θείον Βρέφος τόσο καταφρονεί κι' ακόμη πως
ένοιωθες τόσο μίσος και καταφρόνηση για την πτωχεία εκείνη και την
ευτέλεια που αυτό τόσο αγαπά. Ζήτησέ Του αμέσως συγχώρεση για όλα τα
κακά που έκανες για ν' αποκτήσεις πλούτο κι' επίγεια αγαθά ή για να τα
χρησιμοποιήσεις παρακάλεσέ Τον να σου δώσει χάρη. γιατί, όπως ο Ίδιος
από πλούσιος έγινε φτωχός από αγάπη για σένα, έτσι και συ να γίνεις
φτωχός για την αγάπη Του, για να πλουτήσεις από τη Θεότητά Του.
"Γινώσκετε γαρ την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι δι' υμάς
επτώχευσε πλούσιος ων, ίνα υμείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσητε" (Β' Κορ.
2,9). Ακόμη να τον παρακαλέσεις να μη σ' αφήσει ξανά να πλανηθείς από
τον κόσμο. αλλά όταν έχεις τα υπάρχοντά σου ή όταν τα στερείσαι για την
αγάπη του Κυρίου, να μη τα μεταχειρίζεσαι για άλλο σκοπό, παρά μόνον και
μόνο για να εξαγοράσεις με αυτά την αιώνια ευδαιμονία, καθώς είναι
γραμμένο. "Λύτρον ανδρός ψυχής ο ίδιος πλούτος" (Παροιμ. 13, 8).</span><br /><br /><br /><strong><span style="color: #993300; font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">2. Γιάτρεψε τον έρωτα των ηδονών.</span></strong><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Συλλογίσου
αδελφέ, ότι ο Χριστός με τη γέννησή του ήρθε να πολεμήσει τον άτακτο
έρωτα των ηδονών με τις οδύνες και τους πόνους που δοκίμασε. ο σαρκικός
άνθρωπος πιστεύει πως η μόνη απόλαυση είναι εκείνη των αισθήσεων γι'
αυτό δεν κυριαρχεί πάνω σ' αυτές, όπως ταιριάζει σε λογικό ον, αλλά
αφήνει τον εαυτό του να συμπεριφέρεται όπως ένα άλογο ζώο και να
παρασύρεται από τις αισθήσεις του: τρέχει αχαλίνωτα για να χαίρεται και
ν' απολαμβάνει όλες τις παρανομίες. επιζητεί την ηδονή σαν σκοπό και την
θεωρεί έντιμη, αν και τη βρίσκει μέσα στις μεγαλύτερες ατιμίες και
βρωμιές. Ο Υιός του Θεού από συμπόνια για την τύφλωση αυτή του ανθρώπου
ήρθε για να τον γιατρεύσει από ένα τέτοιο μεγάλο σφάλμα.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Γι'
αυτό, ενώ μπορούσε να γεννηθεί μ' ένα σώμα σκληραγωγημένο ωρίμου
ανδρός, θέλησε να γεννηθεί μ' ένα απαλό σώμα βρέφους για να αισθανθεί
την οδύνη (της τρυφερής σάρκας) και ακολούθως για να υποφέρει
περισσότερο. Και ύστερα από την βασανιστική φυλακή που υπέφερε μέσα στην
κοιλιά της Παρθένου, θέλησε να υποφέρει κι' όλα τα βάσανα και τις
δοκιμασίες της νηπιακής ηλικίας, σα να εστερείτο την χρήση του λογικού.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Εξ
αρχής έπρεπε ο Ιησούς να λάβει ένα σώμα, όχι μόνο τελειότερο από το
σώμα του Αδάμ, αλλά ένα σώμα απαθές, ανώδυνο, μακάριο και άξιο
κατοικητήριο της παρομοίας μακαρίας ψυχής Του2. Παρ' όλα αυτά στη θέση
εκείνου παίρνει ένα σώμα πολύ απαλό, πολύ λεπτό και τρυφερώτατο,
κατάλληλο να αντιλαμβάνεται διά των αισθήσεων κάθε ταλαιπωρία και
καμωμένο έτσι ώστε να μπορεί να δέχεται απ' όλες τις αισθήσεις όλους
τους πόνους, όπως το πέλαγος δέχεται όλους τους ποταμούς. Γι' αυτό
ακριβώς το λόγο παρομοιάζει τον εαυτό του με το σκουλήκι, όχι μόνο γιατί
γεννήθηκε χωρίς σπέρμα (όπως γεννιούνται τα σκουλήκια), αλλά και γιατί η
σάρκα του είχε την αίσθηση και την τρυφερότητα των σκουληκιών "εγώ δε
ειμί σκώληξ και ουκ άνθρωπος" (Ψαλμ. 21, 6).</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Εξ
αιτίας αυτής της απαλότητος μόλις γεννήθηκε δέχτηκε με την αφή την
προσβολή του ψυχρού αέρος και της υγρασίας του σπηλαίου. με τη φωνή
κλαίει. με την όσφρηση αισθάνεται την έντονη κακοσμία της φάτνης και των
ζώων. με την όραση βλέπει μία σκοτεινή και άχαρη σπηλιά. και με την
ακοή δεν ακούει άλλο από τις τραχιές φωνές των αγρίων ζώων. Και για να
συνοψίσουμε μόλις γεννήθηκε ο Ιησούς, αφιερώνει την αρχή της ζωής του σε
ένα χώρο υπερβολικά στενό και σε μια έλλειψη όλων των αναπαύσεων και σε
κάθε είδος οδύνης και βασάνων που μπορούσε να δεχθεί η τρυφερή εκείνη
ηλικία του. Ω! αφήστε με να πάω κοντά στη φάτνη και να πω στον Ιησού.
"τί είναι αυτή η άκρα συγκατάβασίς σου, γλυκύτατε μου Ιησού; Εσύ είσαι
εκείνος ο επιθυμητός Μεσσίας από όλα τα έθνη και ευθύς να γεννηθής με
τοιαύτα βάσανα;" Ναι, μου αποκρίνεται. αυτό ήταν από την αρχή το θέλημα
του Ουρανίου Πατρός μου. να καταργηθεί η ηδονή με την οδύνη. αυτό το
πατρικό θέλημα ήρθα να εκπληρώσω ευθύς μόλις γεννήθηκα στον κόσμο, καθώς
εκ μέρους μου προείπε ο Δαβίδ και με τον Δαβίδ ο Απόστολος. "Διό
εισερχόμενος εις τον κόσμον 'θυσίαν και προσφοράν ουκ ηθέλησας, σώμα δε
κατηρτίσω μοι' τότε είπον. ιδού ήκω του ποιήσαι ο Θεός το θέλημά σου"
(Εβρ. 10, 5, 7), (Ψαλμ. 39, 7 . 8).</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Εδώ
τώρα, εσύ αγαπητέ, να γίνεις κριτής ανάμεσα στο Χριστό και στον κόσμο
και να αποφασίσεις ποιος θα σ' εξουσιάζει, ο Χριστός ή ο κόσμος; Ποιον
πρέπει ν' ακολουθείς, εκείνον που θέλει τη σωτηρία σου με την οδύνη, ή
εκείνον που ζητεί την απώλειά σου με την ηδονή; Είναι φανερόν ότι το
πρώτο. "εις τούτο γαρ εκλήθητε, ότι και Χριστός έπαθεν υπέρ ημών, υμίν
υπολιμπάνων υπογραμμόν, ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού" (Α' Πέτρ.
2, 21). Όμως ο κόσμος είναι τόσο τυφλός, που όχι μόνο δεν γνωρίζει την
αλήθεια, αλλά ούτε μπορεί να την γνωρίσει, καθώς λέγει η ίδια η
αυτοαλήθεια. "και εγώ ερωτήσω τον πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει
υμίν, ίνα μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας, ό ο
κόσμος ου δύναται λαβείν, ότι ου θεωρεί αυτό ουδέ γιγνώσκει αυτό" (Ιω.
14, 16-17). Εάν λοιπόν εσύ θέλεις να θεραπευθείς μέσα σ' αυτόν τον τυφλό
κόσμο και είσαι ικανοποιημένος να κυβερνάς τη ζωή σου με τα ψεύτικα
διατάγματά του, ώ ταλαίπωρος που είσαι! Μόνος σου παραδόθηκες στα χέρια
του θανατηφόρου εχθρού σου, όπως έκανε ο Σαμψών που παραδόθηκε στα χέρια
των αλλοφύλων κι ακόμη έγινες μόνος σου φανερός αποστάτης του Κυρίου,
του μόνου ευεργέτου σου. γιατί θέλησες να υπηρετείς τις αισθήσεις σου με
τις ηδονές και προτίμησες μια ζωή τρυφηλή, μαλθακή και ηδονική, την
οποία τόσο πολύ μίσησε ο Ιησούς μόλις γεννήθηκε, αν και αυτή η ζωή
θεωρείται από τους άφρονες αλάνθαστη και αθώα!</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Αχ
αδελφέ μου! Και πιστεύεις εσύ ποτέ πως η άπειρη σοφία του Θεού θέλησε
να βασανίσει τόσο πολύ το πανάγιόν της σώμα, όχι μόνο κατά την γέννησή
του αλλά και σ' ολόκληρη τη ζωή του και στο θάνατό του, εάν δεν ήταν
αναγκαίο σε σένα να αποφεύγεις τις ηδονές και να σκληραγωγείς το σώμα
σου; Και σε τί θα ωφελήσει η ασεβής σου πρόφαση που λες πως ο Χριστός
δεν σε προστάζει με εντολή να απέχεις από τις ηδονές και τις αναπαύσεις
των αισθήσεων και του σώματος, αλλά ότι σε συμβουλεύει μόνο λέγοντας
"όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον
σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι"; (Μάρκ. 8,36). Καλά, και έτσι
υπολογίζεις εσύ τις συμβουλές της ακτίστου σοφίας, προφασιζόμενος
προφάσεις εν αμαρτίαις θέλοντας να εξουσιάζεις (και να υπερασπίζεσαι)
την τρυφηλή ζωή σου; Να ξέρεις λοιπόν ότι πρέπει να μιμείσαι τον Ιησού
Χριστό, αν θέλεις να είσαι προορισμένος για την Βασιλεία των ουρανών.
Άκουσε τώρα εκείνες τις φοβερές αποφάσεις που φωνάζει με δυνατή φωνή
μέσα από τη φάτνη το Βρέφος ο Ιησούς. "Ουαί υμίν τοις πλουσίοις, ότι
απέχετε την παράκλησιν υμών. ουαί υμίν οι εμπεπλησμένοι, ότι πεινάσετε.
ουαί υμίν οι γελώντες νυν, ότι πενθήσετε και κλαύσετε. ουαί, όταν καλώς
υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι" (Λουκ. 6,24-26). Τί απαντάς σ' αυτά εσύ,
που θέλεις να περνάς τη ζωή σου με ανέσεις κι' έπειτα επιδιώκεις γι'
αυτό να βρίσκεις ακόμη και δικαιολογίες; Θεωρείς πως αυτά που λέγει ο
Κύριος είναι λόγια κενά και πως ο Θεός μίλησε χωρίς να μπορούν να
εκπληρωθούν τα λόγια του; Αυτό βγάλτο από το μυαλό σου. "Ο ουρανός και η
γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι" (Ματθ. 24,35). Να
αισχύνεσαι λοιπόν, να αισχύνεσαι για όλες τις ηδονές και απολαύσεις και
να θεωρείς τον εαυτό σου ανάξιο του ονόματος του Χριστιανού, επειδή με
τη ζωή και τα έργα σου πρόσβαλες πολύ την χριστιανική σου ιδιότητα και
τόσες φορές προτίμησες να υπηρετήσεις τη σάρκα σου παρά το Θεό. Με την
συμπεριφορά σου αυτή έγινες αιτία να βλασφημείται από τα έθνη ο
χριστιανισμός και το υπερύμνητον όνομα του Θεού, καθώς αυτός ο ίδιος
παραπονείται και λέγει. "δι' υμάς διά παντός το όνομά μου βλασφημείται
εν τοις έθνεσιν" (Ησ. 52, 5).</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Γι'
αυτό αποφάσισε επιτέλους να απαρνηθείς όλες τις ηδονές που
αποδεδειγμένα δεν είναι απαραίτητες στη ζωή σου και να δεχτείς στο εξής
ευχαρίστως όλους τους σταυρούς και τις θλίψεις που θα σου στείλει ο
Θεός. να αγκαλιάσεις την σκληραγωγία που περιλαμβάνει η αληθινή μετάνοια
και να μη λογαριάζεις τίποτε άλλο για να την αγαπάς, παρά να
λογαριάζεις μόνο την αγάπη που έδειξε ο Χριστός γι' αυτήν ήδη από την
γέννησή του. Ευχαρίστησε τον Κύριο, που για την αγάπη σου θέλησε να
γεννηθεί με τέτοια βάσανα. και προπάντων παρακάλεσέ Τον να σου δώσει
χάρη να καταλάβεις καλά από το παράδειγμά του αυτή την αλήθεια. ότι δηλ.
η παρούσα ζωή είναι καιρός για να κλαις και να θλίβεσαι κι όχι για να
γελάς και να ξεφαντώνεις καθώς τονίζει ο Εκκλησιαστής "καιρός του
κλαίειν" (3, 4) και με τον Εκκλησιαστή και ο Απόστολος. "ο καιρός
συνεσταλμένος το λοιπόν εστίν, ίνα και οι έχοντες γυναίκα, ως μη έχοντες
ώσι, και οι κλαίοντες ως μη κλαίοντες, και οι χαίροντες ως μη
χαίροντες... παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου" (Α' Κορ. 7, 29).</span><br /><br /><br /><span style="color: #993300;"><strong><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">3. Γιάτρεψε τον έρωτα της δόξας.</span></strong></span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Σκέψου
ακόμη ότι ο Χριστός με την γέννησή του ήρθε να πολεμήσει με την
ταπείνωσή του τον άτακτο έρωτα της δόξας. Ο κοσμικός άνθρωπος επιδιώκει
να υπερέχει από τους άλλους, να τιμάται και να δοξάζεται και γενικά να
φαίνεται ότι είναι ο εκλεκτότερος των υπολοίπων. να δίνει διαταγές με
δεσποτική αλαζονεία, να μιλάει αφ' υψηλού και να παρουσιάζεται ως
αυθεντία. Αν καμιά φορά τύχει κι έρθουν σε αντιπαράθεση η δόξα του Θεού
και η δόξα η δική του, τότε αυτός καταφρονεί την δόξα του Θεού και εκ
των προτέρων προτιμά τη δική του δόξα.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Αυτά
όλα είναι ανόητες θέσεις και διδασκαλίες που διδάσκει ο κόσμος στους
μαθητές του και αυτά τα σφάλματα ήρθε να θεραπεύσει ο λυτρωτής μας,
αφότου άρχισε να ζει στον κόσμο. Μπορούσε ο ίδιος ασφαλώς και βρέφος
ακόμη να κάνει έργα ωρίμου ανδρός. μπορούσε δηλ. μόλις γεννήθηκε να
μιλάει με καθαρή άρθρωση. μπορούσε να καταλαβαίνει και να μιλάει τις
γλώσσες όλων των λαών. μπορούσε να έχει γύρω του χιλιάδες και μυριάδες
ηλιομόρφων Αγγέλων για να τον παραστέκονται ολοφάνερα και να τον
υπηρετούν όχι μόνον ως Θεό, αλλά και ως άνθρωπο. Ακόμη μπορούσε από την
πρώτη στιγμή της ζωής του να χρησιμοποιεί τον χρόνο με το να τρέχει στον
κόσμο να τον γεμίζει από τα μεγαλεία των θαυμάτων του, να τον φωτίζει
με τις λάμψεις της διδασκαλίας του, να τον διδάσκει με την αγιότητα των
παραδειγμάτων του και να τον μεταστρέφει με τη δύναμη του κηρύγματός
του. Μ' αυτά όλα μπορούσε να δοξάσει το όνομά του περισσότερο απ' όλους
τους ανθρώπους που υπήρχαν φιλόδοξοι στον κόσμο. και οι βασιλείς και οι
άρχοντες και οι μεγιστάνες του κόσμου και όλοι οι λαοί να ξεκινούν από
τα πέρατα της οικουμένης και να έρχονται στην Ιερουσαλήμ για ν' ακούσουν
την ουράνια σοφία που διδάσκει ένα βρέφος, όπως η βασίλισσα του Νότου
που ξεκίνησε μέσα από την Ευδαίμονα Αραβία και ήρθε ν' ακούσει τη σοφία
του δωδεκαετούς παιδιού, του Σολομώντος. να έρχονται να δουν ένα νήπιο
να φωτίζει τυφλούς, να καθαρίζει λεπρούς, να ανορθώνει χωλούς, να
γιατρεύει αρρώστους, να ανασταίνει νεκρούς και γενικά να κάνει παράδοξα
και φρικτά θαύματα, ώστε όλοι να το επαινούν, όλοι να το δοξάζουν, όλοι
να το ευφημούν. Αλλά ο Ιησούς δεν ήθελε τέτοια ανθρώπινη και μάταιη
δόξα. Όχι! Αλλά "σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν", καθώς
λέγει ο θείος Παύλος (Φιλιπ. 2,8) και κρύβεται με τον ερχομό του σ' ένα
τόπο από τους πιο αφανείς της Ιουδαίας και σ' ένα ενδιαίτημα των αλόγων
ζώων σκεπάζει δε όλους τους θησαυρούς της σοφίας του μέσα σ' ένα
κομμάτι σάρκας και κάτω από την διανοητική αδυναμία ενός αγνώστου αφώνου
νηπίου. "εν ώ εισι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως
απόκρυφοι"! (Κολ. 2,3) Δι' αυτό και ο Ησαΐας για την νηπιώδη αγνωσία του
παιδιού αυτού λέγει. "...πριν ή γνώναι το παιδίον καλείν πατέρα ή
μητέρα..." (Ησ. 8, 4). Και κατά την εποχή που οι βασιλείς της γης -εννοώ
ο Αύγουστος Καίσαρ- κυβερνούν το κράτος τους με απογραφές και εκδίδουν
στους λαούς νόμους και φαίνονται παντού ένδοξοι, αυτός, που είναι ο
βασιλεύς των βασιλευόντων, γεννιέται και ζει εντελώς άγνωστος και
θεωρείται σαν ένα μηδενικό. Ώ της ανυπέρβλητης ταπεινώσεώς σου, ώ
γλυκύτατο όνομα, ώ γλυκύτατε υπεράνθρωπε Ιησού! Αυτή η ταπείνωσή σου
έκανε τον προφήτη Αββακούμ να χάσει σχεδόν το μυαλό του και να λέει·
"Κύριε, κατενόησα τα έργα σου και εξέστην. Εν μέσω δύο ζώων γνωσθήση"
(Αββακ. 3,2). Αυτή η ταπείνωση παρακίνησε τον όσιόν σου Ισαάκ να πει τα
υψηλά αυτά λόγια. "η ταπεινοφροσύνη στολή θεότητός εστιν. ο γαρ Λόγος ο
ενανθρωπήσας αυτήν ενεδύσατο και ωμίλησεν ημίν δι' αυτής εν τω σώματι
ημών... ίνα μη η κτίσις τη αυτού θεωρία καταφλεχθή" (Λόγ. κ').</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Επειδή
και η αιτία της πτώσεως των αγγέλων στον ουρανό και των ανθρώπων στη γη
υπήρξε η διαφορά ανάμεσα στο μεγαλύτερο και στο μικρότερο, γι' αυτό
εσύ, ο Λόγος του Θεού, με τη γέννησή σου σηκώνεις από τον κόσμο αυτό το
μεγάλο σκάνδαλο της απωλείας του κόσμου. και Συ, ο ανώτερος και "υπέρ τα
όντα ων", αφού έγινες κατώτερος και έσχατος όλων, κάνεις μ' αυτό τον
τρόπο όμοια όλα σου τα κτίσματα, τόσο τα μεγαλύτερα και ανώτερα, όσο και
τα μικρότερα και κατώτερα και καταδεικνύεις ως άριστη οδό υψώσεως, την
ταπείνωση, καθώς θεολογεί ο δικός σου της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ο
Παλαμάς λέγοντας. "Ελευθερώνει με παράδοξο τρόπο ο Θεός από την αιτία
της αρχικής πτώσεως (τον άνθρωπο). και αυτή (η αιτία) ήταν η υπεροχή και
η κατωτερότητα που ενυπάρχει στα όντα. και από εδώ ξεκινάει ο φθόνος
και ο δόλος και οι φανερές και κρυφές αντιπαλότητες. Ο Θεός λοιπόν
ευδόκησε πρόσφατα (με την ενανθρώπηση του Χριστού) να διαλύσει την αιτία
της υπερηφάνειας που καταστρέφει τα λογικά του κτίσματα. εξομοιώνει
δηλ. τα πάντα με τον εαυτό του και επειδή βέβαια ο ίδιος με τον εαυτό
του είναι ίσος και όμοιος κατά φύσιν, κάνει και την φύση ίση κατά χάριν
με τον εαυτό της. Και αυτό πώς έγινε; Ο ίδιος ο εκ Θεού Θεός Λόγος, αφού
άδειασε τον εαυτό του απόρρητα και μυστικά, κατέβηκε από ψηλά στην
έσχατη ανθρώπινη ύπαρξη και αυτή αφού την έδεσε μαζί του κατά τρόπο
άλυτο και αφού ταπεινώθηκε και πτώχευσε σαν άνθρωπος (όμοιός μας) έκανε
τα κάτω πάνω, μάλλον δε συνένωσε και τα δύο σε ένα. Με τη Θεότητα δηλ.
συνένωσε την ανθρωπότητα και έτσι υπέδειξε σε όλους την ταπείνωση ως
δρόμο που οδηγεί προς τα άνω, αφού πρόσφερε τον εαυτό του σήμερα
υπόδειγμα μπροστά στους ανθρώπους και στους αγίους Αγγέλους" (Λόγος στη
Γέννηση του Χριστού).</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Τώρα,
εσύ αγαπητέ, μπορείς να βρεις μεγαλύτερη απ' αυτή τη διαφορά μεταξύ του
Θεού και του κόσμου; Λοιπόν, από αυτούς τους δύο ποιος είναι δίκαιο να
σ' εξουσιάζει; Ο Χριστός ή ο κόσμος; Βέβαια ο Χριστός. γιατί ο Χριστός
ούτε πλανά ούτε πλανάται, ενώ ο κόσμος και πλανά και πλανάται. Έπειτα,
σκέψου, πως για τον Χριστό δεν ήταν αρκετό που γεννήθηκε υπήκοος του
Καίσαρος Αυγούστου, αλλά θέλησε ακόμη να γεννηθεί και στην εποχή που
γινόταν επίσημη δήλωση έμπρακτης υποταγής. "εν ταις ημέραις εκείναις
εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην"
(Λουκ. 2,1) και θέλησε να φέρει άνω - κάτω όλα τα πράγματα, κυρίως όμως
να βάλει τον εαυτό του κάτω απ' αυτήν την υποταγή. "Ανέβη δε και Ιωσήφ
από της Γαλιλαίας εκ πόλεως Βηθλεέμ... απογράψασθαι συν Μαριάμ τη
μεμνηστευμένη αυτώ γυναικί ούση εγκύω" (Λουκ. 2, 4).</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Εσένα
όμως αδελφέ φαίνεται πως σ' ευχαριστεί να τα κάνεις όλα άνω κάτω, να
συγχύζεις όλο τον κόσμο, μόνο για να εκπληρώσεις την επιθυμία σου, μόνο
για να υποτάξεις όλους στη γνώμη σου, μόνο για να γίνεις μεγάλος και για
να αποκτήσεις δόξα στον κόσμο. μ' αυτό που κάνεις φαίνεσαι να λες. εγώ
προτιμώ ν' ακολουθήσω το παράδειγμα του κόσμου από το παράδειγμα του
Χριστού. εγώ επιλέγω την δόξα των ανθρώπων από τη δόξα του Θεού.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Ω
πόσο θα σου φανεί βαριά αυτή η παράλογη εκλογή σου, όταν στο φως της
κρίσεως του Θεού θα δεις τα πράγματα όπως ακριβώς είναι κι όχι καθώς
τώρα σου φαίνονται και όταν αυτό το βρέφος, που τώρα βλέπεις μέσα στη
φάτνη άδοξο και ταπεινό, έρθει ως μέγας βασιλεύς με δύναμη και δόξα
πολλή για να κρίνει όλο τον κόσμο.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Αλλά
τί απαντάς; Ναι εγώ πρέπει να παραβλέπω την τιμή μου και να
ταπεινώνομαι για το Χριστό, αλλά ο κόσμος είναι χωρίς διάκριση και με
περιφρονεί και δεν με υπολογίζει για τίποτε. Εύγε, σωστά απάντησες.
Άφησε λοιπόν να είναι κρυμμένη και καταφρονημένη απ' αυτόν τον κόσμο η
δική σου τιμή και η ζωή, για να φανερωθείς και συ με τιμή και δόξα, όταν
φανερωθεί ο Χριστός. "Απεθάνετε γαρ, και η ζωή υμών κέκρυπται συν τω
Χριστώ εν τω Θεώ. όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε υμείς συν
αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη" (Κολ. 3, 3-4).</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Ας
λέει ο κόσμος τα δικά του. τί σε νοιάζει; Εσύ ν' ακολουθείς την οδηγία
της σοφίας του Χριστού κι όχι της μωρίας του κόσμου, που είναι και δικός
σου εχθρός και εχθρός του λυτρωτού σου. είναι τόσο μεγάλος εχθρός του
που ο ίδιος ο Χριστός στο καιρό του πάθους του, ενώ παρακάλεσε τον
ουράνιο πατέρα ακόμη και για τους σταυρωτές του, όμως για τον κόσμο δεν
θέλησε να παρακαλέσει. "ου περί του κόσμου ερωτώ" (Ιω. 17,9). Γι' αυτό
πρέπει να διαλέξεις ένα από τα δύο, αν είσαι φίλος του Ιησού, πρέπει να
είσαι εχθρός του κόσμου. και αν αντίθετα θελήσεις να είσαι φίλος του
κόσμου, εξάπαντος θα είσαι εχθρός του Ιησού. "μοιχοί και μοιχαλίδες! ουκ
οίδατε ότι η φιλία του κόσμου έχθρα του Θεού εστιν; ος αν ουν βουληθή
φίλος είναι του κόσμου εχθρός του Θεού καθίσταται" (Ιακωβ. 4,4). Μα σου
κακοφαίνεται επειδή σε καταφρονεί και σε μισεί ο κόσμος; Ανόητος που
είσαι! Αυτό το μίσος και αυτή η καταφρόνηση (του κόσμου) είναι καλό
σημάδι. πως δηλ. δεν είσαι μαθητής του κόσμου, αλλά μαθητής του Χριστού.
"Ει εκ του κόσμου ήτε, ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει. ότι δε εκ του
κόσμου ουκ εστέ, αλλ' εγώ εξελεξάμην υμάς εκ του κόσμου, διά τούτο μισεί
υμάς ο κόσμος" (Ιω. 15, 19).</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Αδελφέ
μου, άνοιξε μία φορά τα μάτια σου για το καλό της ψυχής σου και
αποφάσισε να μην εμπιστεύεσαι πια τον ψεύτη και επίβουλο κόσμο, καθώς σε
συμβουλεύει και ο σοφός Σειράχ. "Μη πιστεύσης τω εχθρώ σου εις τον
αιώνα" (Σοφ. Σειρ. 12, 10). Πάρε σταθερή απόφαση να μελετάς πάντοτε και
να ακολουθείς την οδηγία του φωτός των παραδειγμάτων, του Ιησού Χριστού,
ο οποίος μέσα από τα βρεφικά σπάργανα σου φωνάζει με γλώσσα ψελλίζουσα
εκείνο το φοβερό έλεγχο. "Πώς δύνασθε υμείς πιστεύσαι, δόξαν παρά
αλλήλων λαμβάνοντες και την δόξαν την παρά του μόνου Θεού ου ζητείτε;"
(Ιω. 6, 44) Και επειδή αυτός (ο Ιησούς Χριστός) έπαθε τόσα για να σε
διδάξει την αλήθεια, παρακάλεσέ τον να σου δώσει χάρη να καταλάβεις σ'
όλο το βάθος το παράδειγμά του και την διδασκαλία του, για να αγαπάς την
ταπείνωσή του, η οποία είναι γεμάτη από αληθινό ύψος και δόξα. να
μισείς όμως και να αποστρέφεσαι την δόξα και την τιμή του κόσμου, η
οποία είναι αληθινή ατιμία και αδοξία. γιατί όχι μόνο σου στερεί την
ουράνια δόξα, αλλά και γιατί στο τέλος της ζωής, καταλήγει (η δόξα του
κόσμου) στο χώμα και στην κοπριά σύμφωνα με τη Δαβιτική εκείνη κατάρα.
"Καταδιώξαι άρα ο εχθρός την ψυχήν μου... και την δόξαν μου εις χουν
κατασκηνώσαι" (Ψαλμ. 7, 5). </span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">* Από το έργο του Αγίου Νικοδήμου "Πνευματικά Γυμνάσματα", Λόγος κ'.</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">1. Αυτά τα τρία πολέμησε ο Κύριος και όταν ανέβηκε στο όρος και πειράστηκε από τον διάβολο:</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">1)
την φιληδονία την πολέμησε, επειδή δε θέλησε να κάνει τους λίθους
άρτους για να φάει και να χορτάσει την πείνα του και είπε: "ουκ επ' άρτω
μόνω ζήσεται άνθρωπος αλλ' εν παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος
Θεού. (Δευτ. 6, 3),</span><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">2)
την φιλοδοξία, γιατί δεν θέλησε να πέσει κάτω από το πτερύγιον του
Ιερού, για να δοξαστεί μη παθαίνοντας τίποτε, τότε είπε. "ουκ
εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου" (Δευτ. 6, 61), </span><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">3)
την δε φιλαργυρία την πολέμησε μη θέλοντας να προσκυνήσει τον διάβολον,
ο οποίος του έδειξε όλα τα βασίλεια του κόσμου, και του είπε. "Κύριον
τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις" (Δευτ. 6, 13). 2. Οι
θεολόγοι υποστηρίζουν ότι ο Κύριος κατά το σώμα δεν ήταν τέλειος αλλά
αυτό το απέκτησε κατά την πορεία της ζωής του, όπως και οι άλλοι άγιοι.
γιατί είχε και αυτό το σώμα παθητό και θνητό, ώστε να μπορέσει διά μέσου
αυτού να πάθει και να εκπληρώσει την οικονομία: κατά την ψυχή όμως ήταν
τέλειος διότι δεν είχε μόνο τη φυσική λεγόμενη γνώση και φιλοσοφία και
την θεόπνευστη, αλλά είχε και την μακαρία όραση του θείου προσώπου, με
την οποία ακόμη και όταν ήταν σ' αυτήν εδώ την ζωή χαιρόταν την απόλαυση
της θεωρίας, του προσώπου του Θεού, την οποία αξιώνονται οι άγιοι μετά
θάνατον. Γι' αυτό και ο ιερός Αυγουστίνος στο τελευταίο κεφάλαιο του δ'
βιβλίου "περί συμφωνίας των Ευαγγελιστών" λέγει ότι ο Χριστός διέφερε
από τους άλλους ανθρώπους, διότι σε κανένα σ' αυτή τη ζωή δεν έχει
επιτραπεί να δει το Θεό, όπως σ' εκείνον. Σ' αυτό συμβάλλουν και τα εξής
ρητά: "Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε. ο μονογενής υιός ο ων εις τον κόλπον
του πατρός, εκείνος εξηγήσατο (Ιω. 1, 18) και πάλι "ουδείς αναβέβηκεν
εις τον ουρανόν, ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο υιός του ανθρώπου, ο
ων εν τω ουρανώ" (Ιω. 3, 13). Είναι δηλαδή φανερό ότι ήταν στον ουρανό
δια μέσου της μακαρίας οράσεως (Βλέπε Αθανασίου Αλεξανδρείας, Λόγος εις
τον Ευαγγελισμόν).</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">Γλωσσική απόδοση</span><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">ΑΓΑΘΗ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ</span><br /><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">"ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ"</span><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΔΑΧΗΣ</span><br /><span style="font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: 13px;">ΤΕΥΧΟΣ 4 . ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1999</span></div>
<a href="http://www.impantokratoros.gr/logos_gennisixristou.el.aspx">εδω</a></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-73045022356949572522013-12-21T12:00:00.001+02:002013-12-21T12:00:30.801+02:00ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ , 22.12.2013<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/p480x480/988825_661548810542036_1378872490_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/p480x480/988825_661548810542036_1378872490_n.jpg" width="482" /></a></div>
<strong><br /></strong>
<strong>«αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών».</strong><br />
<strong>Αγαπητοί μου αδελφοι,</strong><br />
<strong>Η
σημερινή Κυριακή μας προετοιμάζει για την μεγάλη εορτή των εορτών και
την πανήγυρη των πανηγύρεων, τα θεία Χριστούγεννα. Έτσι, η σημερινή
ευαγγελική περικοπή καταγράφει λεπτομερώς και εξιστορεί τα γενόμενα δια
την υπερφυή γέννηση του Σωτήρα Χριστού.</strong><br />
<strong>Η
γέννηση του Θεανθρώπου Ιησού στην άσημη πόλη της Βηθλεέμ, στην πόλη των
άρτων, είναι το σημαντικότερο γεγονός της παγκοσμίου ιστορίας. Είναι το
κέντρο στο οποίο τελείωνε ο αρχαίος κόσμος και από το οποίον αρχίζει ο
νέος κόσμος· «εν Χριστώ καινή κτίσις τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε
καινά τα πάντα».</strong><br />
<strong>Η εκ Παρθένου γέννηση, του
Κυρίου Ιησού, ήταν και είναι διαχρονικά το ύψιστο των μυστηρίων, είναι
το κλειδί των ιστορικών γεγονότων και άνευ αυτού του μεγάλου γεγονότος ο
πνευματικός και ο ηθικός κόσμος ολοκλήρου της ανθρωπότητας θα ήταν
ανεξήγητος.</strong><br />
<strong>Ο Υιός του Θεού και Θεός μας γίνεται
όμοιος με εμάς. Παίρνει σάρκα από την αγία σάρκα της Παρθένου Μαρίας για
να αγιάσει και την δική μας σάρκα. Γίνεται όμοιος με εμάς, εκτός της
αμαρτίας, και γεννάται στην φάτνη των αλόγων υπό της αειπαρθένου Μαρίας
και σπαργανούται υπ’ αυτής, «ο δρακί έχων την πάσαν κτίσιν», γίνεται
δούλος, δια να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της δουλείας.</strong><br />
<strong>Το
μέγα τούτο μυστήριο της θείας ενανθρώπησης που η άπειρος του Θεού αγάπη
προς το ανθρώπινο γένος επεφύλαξε, έγινε η αιτία της σωτηρίας του
πεπτωκότος ανθρώπου, γεγονός που υπερβαίνει την αντίληψη Αγγέλων και
ανθρώπων.</strong><br />
<strong>Δια το μέγα και σωτήριο τούτο γεγονός ο
Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή λέγει: «Ω! βάθους πλούτου
και σοφίας και γνώσεως Θεού, ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού και
ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού».</strong><br />
<strong>Γεγονός είναι ότι
μόνο δια της πίστης γίνεται δεκτό το μέγα της ευσεβείας μυστήριο και
τούτο γιατί ο άναρχος άρχεται, ο άσαρκος σαρκούται, ο άπειρος Θεός
λαμβάνει «μορφήν δούλου» και γίνεται άνθρωπος.</strong><br />
<strong>Μέγας
ο σκοπός της θείας Ενανθρώπησης του Θεού και της παρουσίας στην γή,
του Κυρίου Ιησού; Ποίος είναι ο σκοπός που σήμερα γεννάται εκ Παρθένου
Μαρίας ο προαιώνιος Υιός και Λόγος του Θεού; Ποίος είναι ο σκοπός δια
τον οποίο ο Υιός του Θεού έκλινε ουρανούς και κατέβηκε στην γη και
πτώχευσε;</strong><br />
<strong>Ο Άγγελος Κυρίου φανείς στον ύπνο του
Δικαίου Ιωσήφ φανέρωσε τον σκοπό της Γεννήσεως του Υιού του Θεού: «ιδού η
Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού
Ιησούν, αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών».</strong><br />
<strong>Ο
σκοπός της θείας Ενανθρώπησης δεν ήταν άλλος από την σωτηρία του
ανθρωπίνου γένους, το οποίο γένος με την παρακοή του αμαύρωσε, αλλοίωσε,
σκότωσε και εξαχρείωσε «το κατ’ εικόνα Θεού και ομοίωση».</strong><br />
<strong>Ο
άνθρωπος είχε σκοτιστεί , είχε χάσει τον εαυτό του και είχε γίνει
δούλος της αμαρτίας, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από το Θεό Πατέρα με
την προτροπή του αρχεκάκου δαίμονα, με αποτέλεσμα να πέσει στο σκοτάδι
της πολυθεΐας, της ειδωλομανίας και όλων εκείνων των κακών επιθυμιών.</strong><br />
<strong>Ο
αρχαίος αυτός κόσμος έως τότε ευρίσκετο σε αξιοθρήνητο κατάσταση,
πνευματικά είχε σκοτιστεί από το ψεύδος, την παρανομία, την αδικία,
τον εγωισμό και είχε γίνει έρμαιο του αισχρού και του κακού.</strong><br />
<strong>Επομένως,
το έργο της σωτηρίας δεν ήταν έργο ανθρώπινο αλλά θείο. Δεν ήταν έργο
του ξηρού Μωσαϊκού νόμου και της αγόνου φιλοσοφίας των διαφόρων
φιλοσοφικών συστημάτων και θρησκειών, αλλά ήταν έργο του Σωτήρος
Χριστού, του Οποίου την εν τω κόσμω παρουσία προεφήτευσε ο Προφήτης
Ησαΐας προ οκτακοσίων ετών.</strong><br />
<strong>Το θείο έργο της του
κόσμου σωτηρίας ήταν έργο μιας νέας διδασκαλίας, μιας νέας ζωής και μιας
νέας δύναμης, η οποία επρόκειτο να προέλθει από αυτόν τον Δημιουργό του
παντός, από τον Θεό Πατέρα.</strong><br />
<strong>Έτσι, «ότε ήλθε το
πλήρωμα του χρόνου», ο Υιός του Θεού γίνεται και υιός του ανθρώπου και
γεννάται από την Παρθένο Μαρία, δια να σώσει τους ανθρώπους από την
αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο. «Αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των
αμαρτιών αυτών».</strong><br />
<strong>Αγαπητοί μου αδελφοί,</strong><br />
<strong>ο
Υιός του Θεού γεννήθηκε εκ της Παρθένου Μαρίας μέσα στο υγρό και
παγωμένο σπήλαιο της Βηθλεέμ, πτωχός, άσημος για να υψώσει εμάς και να
ζήσουμε εμείς την μακαρία ζωή και την θεία έλλαμψη.</strong><br />
<strong>Πτώχευσε
«ο απαθής την θεότητα», δια να πλουτίσει εμάς από την άπειρο αγάπη Του.
Έγινε άσημος «ο άναρχος κατά τον Πατέρα», δια να υψώσει εμάς στην
αρχαία μακαριότητα.</strong><br />
<strong>Δεύτε, λοιπόν, φιλέορτοι ας
προετοιμάσουμε και εμείς τους εαυτούς μας δια να μεταβούμε νοερώς στην
Βηθλεέμ εκεί που γεννάται αυτές τις ημέρες ο Μονογενής Υιός και Λόγος
του Θεού και εν μετανοία και εξομολογήσει ας κλίνουμε γόνυ σεβασμού και
ευλαβείας πολλής προ του Θείου Βρέφους προσφέροντες στον Δεσπότη Χριστό,
στον Θείο Λυτρωτή ως «θυσίαν αινέσεως» τους εαυτούς μας και ας
αποβάλλουμε τον εγωισμό μας και ας ταπεινωθούμε και εμείς, όπως δια την
του κόσμου σωτηρία ταπεινώθηκε και έγινε άνθρωπος ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ο
Οποίος «ήλθεν να σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών». ΑΜΗΝ. </strong><br />
<br />
<br />
<strong>
Ο Λ.Κ.Α.Παΐσιος</strong> <br />
<br />
<br /></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-75228663709848774602013-12-14T20:32:00.003+02:002013-12-14T20:32:41.790+02:00Κυριακη των Προπατόρων:Το άθλημα της πίστεως <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-3320276827474782710" itemprop="description articleBody">
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.pigizois.net/sinaxaristis/12/propatores.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://www.pigizois.net/sinaxaristis/12/propatores.jpg" width="464" /></a></div>
<div align="CENTER">
<br />
</div>
<div align="CENTER">
<span style="font-size: medium;"><b><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;">(Κυριακή των Προπατόρων) </span></b></span> </div>
<div align="CENTER">
<span style="color: #333333; font-family: georgia,palatino; font-size: medium;"><b>γέροντος </b><b>ι</b><b>ωσήφ του </b><b>η</b><b>συχαστή</b></span> </div>
<br />
<span style="font-family: verdana,geneva; font-size: medium;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Στο
απολυτίκιο της εορτής των Αγίων Προπατόρων αναφέρεται ότι «εν πίστει
τους Προπάτορας εδικαίωσας, την εξ Εθνών δι᾽αυτών προμνηστευσάμενος
Εκκλησίαν». Πόσο βαθειά νοήματα έχουν αυτά τα λόγια, αν τα προσέξετε!
Εδικαιώθησαν οι Προπάτορες, πού αποτελούν το θεμέλιο της Εκκλησίας, και
πού φανερώνουν την αφορμή της σχέσεως του Θεού μετά των ανθρώπων
πρακτικά. </span></span> <br />
<div align="justify" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
<span style="font-size: medium;">Και
ποίοι ήσαν οι Προπάτορες; Άνθρωποι φυσικά, εθνικοί. Όπως και όλοι οι
άνθρωποι, εθνικοί ήσαν τότε. Μετά την πτώσι, ο άνθρωπος τα έχασε και
ακολουθούσε τον ιδικό του δρόμο. Και ο Θεός εξέλεξε από το σύνολο των
ανθρώπων μερικούς, τους οποίους εκάλεσε να τον πιστεύσουν και να τον
ακολουθήσουν. Και επείσθησαν. Δια της πίστεως απεδέχθησαν την κλήσι
αυτή του Θεού και έγιναν φίλοι Του, ούτως ώστε, όταν ο Θεός
απεκαλύφθη, να λέγεται «εγώε ιμί ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο
Θεός Ιακώβ». </span> </div>
<div align="justify" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
<span style="font-size: medium;">Με
την πίστι την οποία απεδέχθησαν και ακολούθησαν τον Θεό, έφθασαν σε
τέτοιο ύψος, ούτως ώστε ο Θεός, όταν αποκαλύπτεται, να αποκαλείται Θεός
αυτών. Και κατά αυτό τον τρόπο να δημιουργείται μια σχέσι, μια
αγχιστεία, μια συγγένεια πλέον, μεταξύ ανθρώπων και Θεού. Και αυτός ο
πανίσχυρος δεσμόςνα γεννάται μόνο απότην πίστι. «Εν πίστει τους
Προπάτορας εδικαίωσας». Βλέπετε τι μεγάλο πράγμα είναι η πίστι; Αυτό
ακριβώς ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο. Και ακούομε εν συνεχεία από τον
Απ. Παύλο τον ωραίο εκείνο ύμνο. Διότι δεν είναι απλώς μια επιστολή, ένα
σύγγραμα, πού έγραψε ένας φωτισμένος άνθρωπος. Αυτός είναι ένας
θεούφαντος ύμνος. «Οι Άγιοι Πάντες δια πίστεως» - και αρχίζει να λέη
εκεί βέβαια για τους Προπάτορες-«κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο
δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν
δύναμιν πυρός, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγεννήθησαν ισχυροί εν
πολεμώ, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως
τους νεκρούς αυτών άλλοι δε ετυμπανίσθησαν..., έτεροι δε εμπαιγμών και
μαστιγών πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής· ελιθάσθησαν,
επρίσθησαν, επειράσθησαν...» (Εβρ. 11, 33-37) και συνεχίζει όλο τον
υπέροχο ύμνο τον οποίο γνωρίζετε. </span> </div>
<div align="justify" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
<span style="font-size: medium;">Και
όλα αυτά τα άθλα, όλοι οι θρίαμβοι οι οποίοι παρέτειναν και
ολοκλήρωσαν την σχέσι της ανθρωπινής φυλής μετά του Θεού, εγεννήθησαν
από την πίστι. Αυτή είναι, πού μας σώζει. Η πίστι είναι πού
προεκτείνεται και στον καθένα μας και στο σύνολο των πιστών και αυτό
ακριβώς είναι πού δικαιώνει τα πάντα. </span> </div>
<div align="justify" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
<span style="font-size: medium;">Ερχόμεθα
τώρα σε ένα βαθύτερο μυστήριο. Όλοι αυτοί οι Προπάτορες, ήσαν εκείνοι,
οι οποίοι εξ αποκαλύψεως ήσαν κεκλημένοι και άρα εις αυτούς τους
ανθρώπους επρόκειτο να δοθούν οι ευλογίες, διότι ο Θεός τους προώρισε
και τους εκάλεσε και έμεινε μαζί τους, ούτως ώστε να καυχάται ότι
είναι Θεός αυτών. Αυτοί έλαβαν κατ᾽ευθείαν τις επαγγελίες και κατά
πρόσωπο ωμιλούσαν με τον Θεό. Και όμως όλοι αυτοί παρ᾽όλη την
βεβαιότητα της επαγγελίας η οποία επεφαίνετο επάνω τους
αποτελεσματικά, εκέρδισαν την Θεοσέβεια, την ευσέβειά τους και γενικά
την προς τον Θεό στροφή τους, με ένα περιεκτικό σταυρό, δηλαδή με
θλίψεις, με οδύνες, με διωγμούς, με ταλαιπωρίες, και σχεδόν παρήλθαν
από τον κόσμο αυτό, χωρίς να ιδούν τίποτε από όλα εκείνα τα οποία τους
υπεσχέθη ο Θεός, παρά μόνο σύμβολα και κατά περιόδους διάφορες
αντιλήψεις. Βλέπετε το μυστήριο; Εις αυτή την κοιλάδα του Κλαυθμώνος,
οι Θείες επαγγελίες από μέρους βλέπονται, από μέρους γινώσκονται και
από μέρους αποκαλύπτονται. Εδώ ακριβώς είναι πού εφαρμόζεται το «τις
σοφός και φυλάξει ταύτα και συνήσει τα ελέη του Κυρίου» (Ψαλμ. 106,43).
</span> </div>
<div align="justify">
<span style="font-family: verdana,geneva; font-size: medium;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Αυτός
είναι ο τρόπος, με τον οποίο εμείς οι κεκλημένοι δια της πίστεως
μένομε και εφαρμόζομε την υπόσχεσί μας προς τον Θεό και τις επαγγελίες
Του. Πάλι ερμηνεύοντες δια της πίστεως, μέσα σε μια απέραντη
μακροθυμία, υπομονή και καρτερία, μέσα στις διάφορες δοκιμασίες από
πειρασμούς, θα τελειωθούμε και εμείς καθώς όλοι οι Άγιοι. Προχωρούμε
λοιπόν με την ιδία πίστι, πού δεν είναι πλέον αφηρημένη, διότι οι
επαγγελίες ήλθαν, το πλήρωμα του χρόνου έφθασε και έγινε η σάρκωσι του
Θεού Λόγου και παρουσιάστηκε ο «της μεγάλης βουλής Άγγελος» (Ζαχ.
9,6). Η πίστι μας είναι συγκεκριμένη, διότι ήλθε ο Μονογενής Υιός του
Θεού. Τον είδαμε, Τον εψηλαφήσαμε, Τον ακούσαμε και ήδη Τον κατέχομε.
Τώρα, σε μας, η πίστι είναι κάτι παραπάνω. Δεν είναι η απλή εκείνη
πίστι των Προπατόρων, πού προσδοκούσαν, ότι οπωσδήποτε σύμφωνα με την
υπόσχεσί Του ο Θεός θα έλθη κάποτε και θα σώση τους απογόνους των και
γενικά όλη την ανθρωπότητα. Επεράσαμε τα όρια αυτής της εισαγωγικής
πίστεως και εισήλθαμε στην υψηλότερα πίστι, της πραγματικής πλέον
παρουσίας της επαγγελίας του Θεού. </span><br style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;" /><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
Τώρα πλέον με αναπεπταμένο το φρόνημα, χωρίς ποτέ να φοβούμεθα, είμεθα
πεπεισμένοι ότι, εφ᾽όσον ο Κύριος μας εκάλεσε και ευρισκόμεθα πλέον στο
δρόμο αυτό τον στενό, τον τεθλιμμένο, πούανάγει στον Γολγοθά, θα
ιδούμε και την ανάστασι. </span></span></div>
</div>
<br />Read more: <a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/12/blog-post_12.html#ixzz2nTXdOyIO" style="color: #003399;">http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/12/blog-post_12.html#ixzz2nTXdOyIO</a></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-74359321690267234382013-12-12T23:10:00.005+02:002013-12-12T23:10:41.068+02:00ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><br />
<div align="center">
<span style="font-size: large;"><span><b>+ </b><b>Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ</b></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center">
<span style="font-size: large;"><span>ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center">
<span style="font-size: large;"><span>ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center">
<span style="font-size: large;"><span>ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center">
<span style="font-size: large;"><span>ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="center">
<span style="font-size: large;"><span>* * *</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="right">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><span>Ἀδελφοὶ καὶ Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,</span></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><div align="right">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="right">
<span style="font-size: large;"><span> «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν»!</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="right">
<span style="font-size: large;"><span>(Ἡσ. θ΄ 5)</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="right">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>Ἐνθουσιωδῶς
καὶ χαρμοσύνως ὁ Προφήτης μᾶς γνωστοποιεῖ προορατικῶς πρὸ αἰώνων πολλῶν
τὴν ἐκ τῆς Ἀειπαρθένου Γέννησιν τοῦ Παιδίου Ἰησοῦ. Βεβαίως, δὲν εὑρέθη
καὶ τότε, περίοδον ἀπογραφῆς ἐπὶ Καίσαρος Αὐγούστου, τόπος ἐν τῷ
καταλύματι διὰ τὴν στέγασιν τῆς κυοφορούσης ἐκ Πνεύματος Ἁγίου Παρθένου
καὶ οὕτως ἠναγκάσθη ὁ μνήστωρ καὶ φύλαξ αὐτῆς ἅγιος Ἰωσὴφ νὰ τὴν ὁδηγήσῃ
εἰς σπήλαιον, εἰς τὴν φάτνην τῶν ἀλόγων, «τοῦ τεκεῖν τὸ Παιδίον».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>Ὁ
οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ ὑποδέχονται, προσφέροντες τὴν εὐχαριστίαν εἰς τὸν
Δημιουργόν: «οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον˙ οἱ οὐρανοὶ τὸν ἀστέρα˙ οἱ Μάγοι τὰ
δῶρα˙ οἱ ποιμένες τὸ θαῦμα˙ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον˙ ἡ ἔρημος τὴν φάτνην˙ ἡμεῖς
δὲ Μητέρα Παρθένον»˙ οἱ <b>ποιμένες</b> ἀγραυλοῦν ἐπί «<b>τὴν</b><b> </b><b>ποίμνην</b><b> </b><b>αὐτῶν</b><b>»</b> καὶ φυλάσσουν «<b>φυλακάς</b><b> </b><b>νυκτός</b>», καὶ ἄγγελοι θεωροῦντες ἐκστατικοὶ τὸ Μυστήριον ὑμνολογοῦν (Ἑσπέρια Ἑορτῆς Χριστουγέννων).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>Ἡ
γλυκύτης τῆς Ἁγίας Νυκτὸς τῶν Χριστουγέννων περιβάλλει καὶ πάλιν τὸν
κόσμον. Καὶ ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρωπίνων καμάτων καὶ πόνων, τῆς κρίσεως καὶ
τῶν κρίσεων, τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐχθροτήτων, τῶν ἀνησυχιῶν καὶ τῶν
ἀπογοητεύσεων, προβάλλει <b>πραγματικὸν</b> καὶ <b>ἐπίκαιρον</b> ὅσον ποτὲ τὸ <b>μυστήριον</b> τῆς Ἐνανθρωπή-σεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, Ὅστις κατῆλθεν ὡς ὑετὸς ἐπὶ πόκον εἰς τὴν κοιλίαν τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἵνα ἀνατείλῃ <b>δικαιοσύνην</b> καὶ πλῆθος <b>εἰρήνης</b> (πρβλ. Ψαλμ. οα΄ 7).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>Ὑπὸ τὴν <b>σιωπὴν</b> καὶ τὴν <b>εἰρήνην</b>
τῆς ἱερᾶς Νυκτὸς τῶν Χριστουγέννων, Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἄναρχος, ὁ
ἀόρατος, ὁ ἀκατάληπτος, ὁ ἄϋλος, ὁ ἀεὶ ὤν, ὁ ὡσαύτως ὤν, εἰσέρχεται
σαρκοφόρος, ἄσημος, ἁπλοῦς, πτωχός, ἄγνωστος, εἰς τό <b>δρᾶμα</b> τῆς
ἱστορίας. Εἰσέρχεται συγχρόνως ὡς «μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς
σύμβουλος, [...] ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος»
(Ἡσ. θ΄ 6). Ναί, ἐρχεται ὡς <b>ἄνθρωπος</b> ὑπὸ Μητρὸς Παρθένου καὶ λύει τὴν <b>περιπλοκὴν</b> τῆς ἀνομίας καὶ δίδει μὲ τὴν Χάριν καὶ τὸ Ἔλεός Του <b>διέξοδον</b> εἰς τὰς ἀπορίας τῆς ζωῆς, <b>προορισμὸν</b> καὶ <b>ἀξίαν</b> καὶ <b>περιεχόμενον</b> καὶ ὑποδειγματικὸν <b>ἦθος</b> καὶ <b>πρότυπον</b> εἰς τὴν ἀνθρωπίνην περιπέτειαν.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>Ὁ
Κύριος προσελάβετο ἅπασαν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν καὶ ἡγίασεν αὐτήν. Ὁ
προαιώνιος Θεὸς κατεδέχθη νὰ γίνῃ δι᾿ ἡμᾶς ἔμβρυον καὶ νὰ κυοφορηθῇ εἰς
τὴν γαστέρα τῆς Θεοτόκου. Οὕτως ἐτίμησε καὶ τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν ἐκ τοῦ
πρωταρχικοῦ σταδίου αὐτῆς καὶ ἐδίδαξε τὸν σεβασμὸν εἰς τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ
τῆς ἀρχῆς τῆς κυήσεως αὐτοῦ. Ὁ τὰ πάντα Δημιουργήσας συγκατέβη νὰ
γεννηθῇ ὡς Βρέφος καὶ νὰ γαλακτοτροφηθῇ ὑπὸ τῆς Παρθένου. Οὕτως ἐτίμησε
τὴν <b>παρθενίαν</b> καὶ τὴν <b>μητρότητα</b>, τὴν πνευματικὴν καὶ τὴν
φυσικήν. Διὰ τοῦτο ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος προτρέπει: «γυναῖκες
παρθενεύετε, ἵνα Χριστοῦ γένησθε μητέρες» (<i>Λόγος</i><i> </i><i>ΛΗ</i><i>‘, </i><i>Εἰς</i><i> </i><i>τ</i><i>ὰ</i><i> </i><i>Θεοφάν</i><i>ε</i><i>ια</i><i>, PG 36, 313A</i>).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>Καὶ ὥρισεν ὁ Κύριος τὴν συζυγίαν τοῦ ἄρρενος καὶ τοῦ θήλεος ἐν τῇ εὐλογημένῃ οἰκογενείᾳ. Αὐτὸς ὁ <b>θεσμὸς</b> τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας ἀποτελεῖ τὸ <b>κύτταρον</b> τῆς ζωῆς καὶ τὴν <b>θερμοκοιτίδα</b> τῆς ὑγιοῦς ψυχικῶς καὶ σωματικῶς ἀναπτύξεως τῶν τέκνων. Ὡς ἐκ τούτου, ἀποτελεῖ <b>ὀφειλὴν</b> τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ <b>καθῆκον</b> τῆς ἡγεσίας ἑκάστου λαοῦ ἡ διὰ ποικίλων τρόπων ἐνίσχυσις τοῦ <b>θεσμοῦ</b> τῆς οἰκογενείας.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>Διὰ νὰ
ἀναπτυχθῆ ἓν παιδίον ὑγιῶς καὶ ὁμαλῶς ἀπαιτεῖται μία οἰκογένεια ὅπου ὁ
ἀνὴρ καὶ ἡ γυνὴ ζοῦν ἁρμονικῶς, ὡς ἓν σῶμα, μία σάρξ, μία ψυχή,
ὑποτασσόμενοι ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>Εἴμεθα
βέβαιοι ὅτι πάντες οἱ πνευματικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέται, ὡς ἄλλοι
ἀγραυλοῦντες ποιμένες, ἀλλὰ καὶ οἱ ἰθύνοντες τὰ τοῦ κόσμου, γνωρίζουν
καὶ ἀποδέχονται τὴν θείαν ἀλήθειαν καὶ πραγματικότητα ταύτην, τὴν ὁποίαν
διακηρύττομεν ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ κατὰ τὰ ἐφετεινὰ
Χριστούγεννα. Πάντες ὀφείλομεν νὰ ἐνθαρρύνωμεν τὴν δημιουργίαν καὶ τὴν
λειτουργίαν τῶν φυσιολογικῶν οἰκογενειῶν διὰ νὰ ἀναπαράγουν ὑγιεῖς
ψυχικῶς καὶ χαρούμενους πολίτας, πλήρεις αἰσθημάτων ἀσφαλείας,
στηριζομένους εἰς τὸ αἴσθημα τῆς προστασίας τοῦ ἰσχυροῦ καὶ
προστατεύοντος πατρὸς καὶ τῆς στοργικῆς καὶ ἀγαπώσης μητρός.
Οἰκογενείας, εἰς τὰς ὁποίας θὰ ἀναπαύεται ὁ Θεός. Προσκαλοῦμεν καὶ
προτρεπόμεθα ἅπαν τὸ πλήρωμα τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας ὅπως
πολιτευόμενον ἀξίως τῆς ἧς ἐκλήθη κλήσεως πράττῃ πᾶν τὸ δυνατὸν διὰ τὴν
στήριξιν τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>Ἀδελφοί,
«ἡ νύξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἥμερα ἤγγικεν» (Ρωμ. ιγ΄ 12). Ἤδη οἱ ποιμένες
πορεύονται πρὸς τὴν Βηθλεέμ τὸ θαῦμα ἀνακηρύττοντες καὶ προσκαλοῦν ἡμᾶς
νὰ τοὺς ἀκολουθήσωμεν, ὡς ἄλλοι «ἀστεροσκόποι μάγοι χαρᾶς πληρούμενοι»
(τροπάριον δ΄ ᾠδῆς Ὄρθρου Ἑορτῆς Χριστουγέννων), «δῶρα τίμια»
προσάγοντες Αὐτῷ «χρυσὸν δόκιμον, ὡς Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, καὶ λίβανον ὡς
Θεῷ τῶν ὅλων, ὡς τριημέρῳ δὲ νεκρῷ σμύρναν τῷ ἀθανάτῳ» (Ἀνατολίου, <i>Στιχηρὸν</i><i> </i><i>ἰδιόμελον</i><i> </i><i>Ἑσπερινοῦ</i><i> </i><i>Ἑορτῆς</i><i> </i><i>Χριστουγέννων</i>).
Δηλαδὴ τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς πίστεώς μας καὶ τῆς δοκιμῆς μας ὡς
χριστιανῶν καὶ μάλιστα ὀρθοδόξων εἰς τὸ ἦθος καὶ τὴν παράδοσιν, τὴν
οἰκογενειακήν, τὴν πατερικήν, τὴν ἐκκλησιαστικήν, τὴν ὀρθοπράττουσαν
πάντοτε ἀνὰ τοὺς αἰῶνας καὶ συνέχουσαν μέχρι σήμερον τὴν εὐλογημένην
κοινωνίαν μας, τῆς ὁποίας κύτταρον κατὰ Θεὸν βιοτῆς καὶ αὐξήσεως εἶναι,
ἐπαναλαμβάνομεν, ἡ οἰκογένεια.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα,</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>-2013 χρόνια συνεπληρώθησαν ἀπὸ τῆς κατὰ σάρκα Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ˙</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>-2013
χρόνια καὶ ὁ Χριστός, ὅπως τότε, δὲν παύει νὰ καταδιώκεται ἐν τῷ προσώπῳ
τῶν ἀδυνάτων ἀπὸ τὸν Ἡρώδην καὶ τοὺς παντοειδεῖς συγχρόνους Ἡρώδας˙</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>-2013 χρόνια καὶ ὁ Ἰησοῦς διώκεται εἰς τὰ πρόσωπα τῶν χριστιανῶν ἐν Συρίᾳ -καὶ ὄχι μόνον˙</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>-2013
χρόνια καὶ ὁ Χριστὸς φεύγει, ὡς πρόσφυξ μετ᾿ αὐτῶν, ὄχι εἰς τὴν
Αἴγυπτον, ἀλλὰ εἰς τὸν Λίβανον, εἰς τὴν Εὐρώπην, εἰς τὴν Ἀμερικὴν καὶ
ἀλλαχοῦ δι᾿ ἀσφάλειαν ἐν τῇ ἀνασφαλείᾳ τοῦ κόσμου˙</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>-2013
χρόνια καὶ τὸ Παιδίον Ἰησοῦς εἶναι ἀκόμη φυλακισμένον μὲ τοὺς δύο
Ἱεράρχας τῆς Συρίας Παῦλον καὶ Ἰωάννην, μὲ τὰς Ὀρθοδόξους μοναχὰς καὶ
πολλοὺς ἀκόμη ἀνωνύμους καὶ ἐπωνύμους χριστιανούς˙</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>-2013
χρόνια καὶ ὁ Χριστὸς σταυρώνεται μαζὶ μὲ αὐτοὺς ποὺ βασανίζονται καὶ
φονεύονται διὰ νὰ μὴ προδώσουν τὴν πίστιν των εἰς Αὐτόν˙</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>-2013
χρόνια καὶ ὁ Ἰησοῦς φονεύεται καθ᾿ ἡμέραν εἰς τὸ πρόσωπον τῶν χιλιάδων
ἐμβρύων, τὰ ὁποῖα οἱ γονεῖς των δὲν ἀφήνουν νὰ γεννηθοῦν˙</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>-2013
χρόνια καὶ ὁ Χριστὸς ἐμπαίζεται καὶ ὀνειδίζεται εἰς τὸ πρόσωπον τῶν
δυστυχισμένων παιδίων, τὰ ὁποῖα ζοῦν ὑπὸ τὴν κρίσιν τῆς οἰκογενείας, τῆς
ἀνεχείας, τῆς πτωχείας.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span>Τὸν <b>πόνον</b>, τὴν <b>θλῖψιν</b> καὶ τὰ <b>παθήματα</b>
τῶν ἀνθρώπων ἦλθε καὶ ἔρχεται καὶ κατὰ τὰ ἐφετεινὰ Χριστούγεννα νὰ
ἀναλάβῃ ὁ Κύριος, ὁ εἰπών «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου
τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. κε΄ 40-41). Δι᾿ αὐτοὺς ἦλθεν ἐκ
Παρθένου, δι᾿ αὐτοὺς ἐγένετο ἄνθρωπος, δι᾿ αὐτοὺς ἔπαθεν, ἐσταυρώθη,
ἀνέστη. Δι᾿ ἡμᾶς ὅλους, δηλαδή. Ἂς ἄρωμεν, λοιπόν, ἕκαστος ἡμῶν τὸν
προσωπικὸν αὐτοῦ σταυρὸν διὰ νὰ εὕρωμεν χάριν καὶ ἔλεον εἰς εὔκαιρον
βοήθειαν˙ διὰ νὰ εἶναι «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός», ὁ τεχθεὶς Ἐμμανουήλ, Σωτὴρ
καὶ Κύριος. Ἀμήν. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><span> Χριστούγεννα ,βιγ΄</span></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><span> </span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><span> + Ὁ Κωνσταντινουπόλεως</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">
</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><span>διάπυρος πρὸς Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν.</span></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-60693224399879670322013-12-07T11:27:00.000+02:002013-12-07T11:27:23.443+02:00Η συγκύπτουσα, ο Αρχισυνάγωγος και οι καμπουριασμένες μας ψυχές <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">«Και κατεσχύνοντο πάντες οι
αντικείμενοι αυτώ»...</span>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> από το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br />
Το θαύμα χριστιανοί μου είναι γνωστό και το ακούσατε. Ο Κύριος πηγαίνει στη
Συναγωγή ημέρα Σάββατο, ημέρα αργίας. Για μας τους χριστιανούς ημέρα αργίας
είναι η Κυριακή. Είναι η πρώτη του Σαββάτου, πρώτη ημέρα μετά το Σάββατο. Γιατί
αυτήν την ημέρα ανεστήθηκε ο Κύριος εκ νεκρών. <br />
Την ώρα λοιπόν που δίδασκε ο Χριστός μέσα στην Συναγωγή, το σπλαχνικό Του μάτι
έπεσε πάνω σε μια καμπουριασμένη γυναίκα, συγκύπτουσα, όπως την αποκαλεί το
Ευαγγέλιο. Και μάλιστα ήταν σ’ αυτήν την κυρτωμένη κατάσταση για 18 ολόκληρα χρόνια.
Έτσι είχε καταντήσει από ενέργεια του διαβόλου. «Την έδησε ο Σατανάς. Ιδού δέκα
και οκτώ έτη», λέγει επί λέξει το Ευαγγέλιο. Ποιος ξέρει λοιπόν κάτω από ποιες
τραγικές συνθήκες έγινε αυτή η δαιμονική κατοχή, χωρίς όμως να πειραχθεί η ψυχή
της.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όπως και με τον Ιώβ. Ο διάβολος
προκάλεσε λέπρα και ελεφαντίωση σε όλο του το σώμα, χωρίς όμως να βλάψει την
ψυχή του. Εκείνη η μακρά και αγόγγυστη υπομονή η οποία ονομάστηκε Ιώβειος,
είναι αυτή που εδόξασε τον Θεόν και εξευτέλισε τον διάβολο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Το ίδιο συνέβη και με την συγκύπτουσα γυναίκα. Έτσι
μόλις ο Κύριος την άγγιξε με τα θεϊκά Του χέρια, την έλυσε από τα δεσμά του
Σατανά, και της ξανάδωσε την υγεία της, αμείβοντάς την για την επί χρόνια αγία
της υπομονή. <br />
Ο Χριστός όμως με το θαύμα αυτό που έκανε ημέρα αργίας, όπως και πολλά άλλα
θαύματα, μας διδάσκει ότι την ημέρα αυτή δεν θα πρέπει να αρκεστούμε απλά και
μόνον σε έναν τυπικό εκκλησιασμό ή και σε λίγη προσευχή και μελέτη, αλλά πρέπει
να την συνδυάσουμε και με αγαθοεργίες. Όπως είναι οι επισκέψεις μας στα
νοσοκομεία ή σε σπίτια που υπάρχουν άρρωστοι και ανήμποροι συνάνθρωποί μας,
κατάκοιτοι, ανάπηροι, και λοιπά, ή όπου υπάρχει πόνος, θλίψις, πένθος και τόσα
άλλα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Πιστεύω πως η συγκύπτουσα αυτή γυναίκα την ημέρα της
Κρίσεως, κατά την Δευτέρα του Χριστού Παρουσία, θα κρίνει πολλούς από μας, τους
Νεοέλληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς, τους χλιαρούς και νερόβραστους που χωρίς
λόγο απουσιάζουμε από την Εκκλησία τις Κυριακές και τις μεγάλες γιορτές της
Χριστιανοσύνης. Η αδιαφορία μας, η αμέλειά μας, η τεμπελιά μας, θα πληρωθούν
όλα αυτά πολύ ακριβά, αλλά θα είναι όμως πιθανόν τότε αργά για επανόρθωση και
για μετάνοια. Ό,τι μπορούμε, οφείλουμε να το κάνουμε τώρα και σήμερα, όσο
υπάρχουμε σ’ αυτή την ζωή, και όσο τα μυαλά μας βρίσκονται στη θέση τους. Αύριο
πιθανόν να είναι πολύ αργά. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Μετά όμως από την θεραπεία της συγκύπτουσας γυναίκας,
κάνει την εμφάνισή του, ή μάλλον επεμβαίνει καλύτερα, ο αρχισυνάγωγος, ο
καμπούρης στην ψυχή. Ο υποκριτής, ο άσπλαχνος, ο εγωιστής, ο εμπαθής αυτός
άνθρωπος. Εγώ θα τον έλεγα μάλιστα πανάθλιο. Διότι αφού δεν μπορεί να διαψεύσει
το θαύμα με την ολοφάνερη θεραπεία της γυναίκας, προσπαθεί να στρέψει όσους
ευρίσκοντο στην συναγωγή, εναντίον του Κυρίου. Τον κατηγόρησε ότι δήθεν δεν
τηρεί την αργία της ημέρας του Σαββάτου, την οποία επιβάλλει ο Μωσαϊκός Νόμος,
κάνοντας θεραπεία στους αρρώστους. Έπρεπε λέγει, να τους θεραπεύει τις άλλες
μέρες και όχι την ημέρα του Σαββάτου.<br />
Καμπουριασμένη ψυχή μπορεί να έχουμε όλοι μας. Κινδυνεύουμε όταν καμπουριάζει
κάτω από το βάρος και την ενοχή αμαρτιών που δεν έχουμε εξομολογηθεί. <br />
Συγκύπτουσα η ψυχή μας, από κακές συνήθειες, αδυναμίες και πάθη από τα οποία
ακόμα δεν έχουμε απαλλαχθεί. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Συγκύπτουσα ακόμη από τα οικογενειακά βάσανα και από
τις τραγωδίες της ζωής. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Συγκύπτουσα επίσης από την αμέλεια, την αδιαφορία για
τη σωτηρία της.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Συγκύπτουσα και από το βάρος της υποκρισίας, της
υπερηφάνειας, του εγωισμού και της κενοδοξίας που όλοι λίγο πολύ πάσχουμε από
αυτές τις ασθένειες. <br />
Επανερχόμεθα όμως στον Αρχισυνάγωγο τον οποίον ο Χριστός αποστόμωσε λέγοντας
«Είσαι υποκριτής». Διότι ο καθένας από σας την ημέρα του Σαββάτου λύνει το βόδι
του ή το γαϊδουράκι του για να πάει να το ποτίσει. Και καλά κάνει, διότι θα
μπορούσε το καϋμένο να σκάσει από τη δίψα, να ψοφήσει. Γι’ αυτό και δεν
θεωρείται αυτή η πράξις παράβασις της ημέρας της αργίας ή του Μωσαϊκού Νόμου. Η
δυστυχισμένη όμως αυτή γυναίκα, που δεν είναι ζώον, αλλά απόγονος του Αβραάμ
και εικόνα Θεού, και αφού ήταν δεμένη από τον διάβολο για 18 ολόκληρα χρόνια,
δεν έπρεπε να λυθεί από τον βαρύτατο αυτόν δεσμό την ημέρα του Σαββάτου; </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Μόλις είπε αυτό το λόγο ο Κύριος κατεσχύνοντο πάντες
οι αντικείμενοι αυτώ. Καταντροπιάστηκε ο Αρχισυνάγωγος, και όχι μόνον αυτός
αλλά και όλοι οι εχθροί Του (του Χριστού), όπως ασφαλώς θα ήταν οι Γραμματείς,
οι Φαρισαίοι, οι νομικοί, αρχιερείς, άρχοντες και άλλοι. <br />
Εκείνο όμως που θέλω να προσέξουμε όλοι μας, είναι το πολλαπλό πάθος του
φθόνου, και της ζηλοτυπίας, πάθος τόσο δυνατό που κατασκληραίνει την καρδιά και
καλλιεργεί το μίσος. Στον αρχισυνάγωγο χριστιανοί μου, δεν λειτουργεί κανένα
ανθρώπινο συναίσθημα, ούτε καν η στοιχειώδης λογική. Το σκοτισμένο του μυαλό
δεν βλέπει το ολοφάνερο θαύμα, και η άσπλαχνη καρδιά του δεν συγκινείται
καθόλου από την θεραπεία της δυστυχισμένης εκείνης γυναικός. Αλλά φορώντας την
μάσκα της ευσεβείας – ήταν δήθεν ευσέβεια -και των ξηρών τύπων, με υποκρισία
δηλαδή, παρουσιάζει τον Χριστό ως παραβάτη του Μωσαϊκού Νόμου, για να βρει έτσι
ψεύτικες αφορμές και με δόλο να Τον συκοφαντήσει. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Όσοι, βλέπετε, δεν διαθέτουν αρετές, ήθος και ζωή
αγία, είναι αδίστακτοι συκοφάντες, προκειμένου να πετύχουν το δόλιο σκοπό τους.
Ο φθονερός φθάνει μέχρι τέτοιου σημείου, με τις συκοφαντίες του, που δεν
υπολογίζει ούτε τιμή, ούτε υπόληψη, αρκεί να κουρελιάσει τον συνάνθρωπό του, να
τον εξουθενώσει και να τον ξευτελίσει.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Κάτι παρόμοιο προσπάθησε και ο αρχισυνάγωγος, εναντίον
του Κυρίου, αλλά δεν το κατάφερε διότι ο Χριστός με ένα ατράνταχτο επιχείρημα,
του έβγαλε την μασκα της υποκρισίας, λέγοντας, το επαναλαμβάνω αυτό, «τι ήθελες
υποκριτά και σκληρόκαρδε άνθρωπε, να μη δώσω το ευλογημένο δροσερό νεράκι, το
ζον το ύδωρ, για να θεραπευτεί αυτή η δυστυχισμένη γυναίκα, που εβασανίζετο για
πολλά πολλά χρόνια, από την φοβερή αυτήν αρρώστια την οποία είχε προκαλέσει ο
Σατανάς»; </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο Κύριός μας ενώ ήταν και είναι τόσο πολύ φιλάνθρωπος,
φιλάγαθος και πανάγαθος για όλους τους αμαρτωλούς, εν τούτοις Τον βλέπουμε να
είναι καυστικότατος απέναντι στους υποκριτάς, τους οποίους πάντοτε δημόσια
ήλεγχε και καυτηρίαζε. Είναι γνωστά τα φοβερά εκείνα «ουαί». «Ουαί υμίν
Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί», τα οποία μπορείτε να διαβάσετε στο εικοστό
τρίτο κεφάλαιον του Ευαγγελιστού Ματθαίου. Λέγοντας λοιπόν ο Κύριος και
καυτηριάζοντας τη δόλια συμπεριφορά του αρχισυναγώγου, έλαμψε η αλήθεια, και
καταισχύνθησαν αυτός και οι Φαρισαίοι, και όλος ο λαός γέμισε από χαρά,
δοξάζοντας το Θεό για όσα είδε και άκουσε. <br />
Και δεν ήτο η πρώτη φορά που κατεντροπιάστηκαν οι Φαρισαίοι και όλοι οι
υποκριτές μαζί. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Κατεντροπιάστηκαν ακόμα οι εχθροί της αληθείας, όταν
οι Γραμματείς και Φαρισαίοι έστειλαν δούλους και υπηρέτας για να συλλάβουν τον
Κύριο και κείνοι, επιστρέφοντας άπρακτοι, ομολόγησαν ότι ουδέποτε ούτως
ελάλησεν άνθρωπος ως ούτος ο άνθρωπος. Κατεντροπιάστηκαν όταν τον έφεραν
μπροστά Του την γυναίκα τη επί μοιχεία κατειλημμένην, και Του ζήτησαν
εφαρμόζωντας τον Μωσαϊκό Νόμο, να την λιθοβολήσει. Και ο Κύριος απάντησε στους
υποκριτάς λέγοντας: «Ο αναμάρτητος υμών, πρώτος τον λίθον βαλλέτω επ’ αυτήν». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Καταντροπιάζονται κάθε μέρα οι Φαρισαίοι, όταν ο
Χριστός παρουσία τους θεράπευε πάσης φύσεως ασθενείς, τυφλούς, χωλούς, κυλούς,
παραλυτικούς, αναπήρους, λεπρούς και πολύ περισσότερον όταν ανέσταινε νεκρούς
και μάλιστα τον από τετραημέρου κοιμηθέντα Λάζαρον. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Καταντροπιάστηκαν στη συνέχεια όλοι οι εχθροί του
Χριστού, άρχοντες και αρχιερείς, Γραμματείς, Νομικοί και Φαρισαίοι, από την
Ανάσταση του Κυρίου εκ νεκρών, την Ανάληψή Του εις τους ουρανούς, και με την
κάθοδο του Αγίου Πνεύματος που από τότε κυβερνά την Εκκλησία, και την οδηγεί
εις πάσαν την αλήθειαν. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Καταντροπιάστηκαν στη συνέχεια όσοι εδίωξαν την
Εκκλησία του Χριστού, και την πότισαν στους τρείς πρώτους αιώνες με εκατομμύρια
μαρτύρων, από τον τριετή Κήρυκον, μέχρι και τον εκατόν δέκα τεσσάρων ετών
ιερομάρτυρα Άγιο Χαράλαμπο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αλλά και από τότε μέχρι σήμερα καταντροπιάστηκαν και
εξακολουθούν να ντροπιάζονται από τους χιλιάδες χιλιάδων νεομάρτυρες, άντρες
γυναίκες και παιδιά, πλουσίους και φτωχούς, μορφωμένους και αγραμμάτους,
πρίγκιπες και αγρότες, στρατηγούς και στρατιώτες. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Και τέλος από όλους εμάς, που δίνουμε, όταν την
δίνουμε, - όταν την δίνουμε -, την καλή μαρτυρία, με τη φλογερή μας πίστη και
όχι τη νερόβραστη και χλιαρή, με την ανυπόκριτη αγάπη μας, και όχι τη φθονερή,
με το ταπεινό μας φρόνημα και όχι το υπερήφανο, με την αληθινή μας μετάνοια και
όχι τα ψευτοδάκρυα, με το ζωντανό μας παράδειγμα και όχι το πεθαμένο, και με
την μετά παρρησίας ομολογία μας, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, το
δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, ο Σωτήρας του κόσμου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Γι’ αυτό και άνω σχώμεν τας καρδίας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αδελφοί μου, όσο και αν είμαστε κυρτωμένοι,
καμπουριασμένοι από το βάρος της αμαρτίας, εκείνο που μας μένει είναι να
τρέξουμε στον γιατρό των ψυχών και των σωμάτων τον Χριστό, για να μας αγγίξει
με τα θεϊκά Του χέρια, και κει στο εξομολογητήριο, και με το πετραχήλι του
ιερέως πνευματικού να μας πει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Παιδί
μου, τέκνον μου, εικόνα μου, πλάσμα μου, απολέλυσαι της ασθενείας σου, και εν
τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι»,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><a href="http://agia-varvara.blogspot.gr/">ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΠΑΤΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ</a> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Comic Sans MS"; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><a href="http://ntprodromoy.blogspot.gr/2013/12/blog-post_6.html">ιερός ναός τ.προδρόμου λισβορίου</a></span></div>
<br /></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-6507516487772547522013-11-30T10:39:00.002+02:002013-11-30T10:39:53.784+02:00ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ 1-12-2013<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.im-leka.gr/images/paisios.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="276" src="http://www.im-leka.gr/images/paisios.png" width="640" /></a></div>
<strong><br /></strong>
<strong>«τι σοι θέλεις ποιήσω;»</strong><br />
<br />
<strong>Αγαπητοί μου αδελφοί,</strong><br />
<strong>Στις
απεγνωσμένες παρακλητικές κραυγές του τυφλού της σημερινής ευαγγελικής
περικοπής, έρχεται ο Μέγας ο Ιατρός, της ψυχής και του σώματος, και
ερωτά «τί θέλεις να σου κάμω;» και εκείνος του λέγει «Κύριε, θέλω να
αποκτήσω το φώς μου».</strong><br />
<strong>Δεν ζήτησε χρήματα, αλλά
ζήτησε από το Φώς της ζωής το φως των οφθαλμών του. Δεν θέλω και δεν
ζητώ άλλα επίγεια αγαθά, θέλω μόνο το φώς μου, θέλω να δω τον ωραίο
τούτο κόσμο, που το πανσθενές χέρι του Θεού δημιούργησε δια τον άνθρωπο.</strong><br />
<strong>Και
ο Κύριος που είδε την πίστη του τυφλού αυτού ανθρώπου του λέγει:
«ανάβλεψον, η πίστις σου σέσωκέ σε». Και ο ποτέ τυφλός απέκτησε το φως
του, δια του οποίου είδε το αληθινό φώς, το φως της σωτηρίας του, είδε
με τα μάτια του σώματός του τον Κύριο, και «ηκολούθει αυτώ δοξάζων τον
Θεόν», σε απάντηση όλων εκείνων που τον μάλωναν να σιωπήσει και να
μη ενοχλεί τον Κύριο.</strong><br />
<strong>Η χριστιανική πίστη, που
είναι αλήθεια, φως και ζωή, καταδιώχθηκε και καταδιώκεται από την κακία
πολλών ανθρώπων, οι οποίοι δεν θέλουν να επικρατήσει στον κόσμο η αγάπη,
η αλήθεια, το φώς, αλλά επιζητούν και επιδιώκουν το σκοτάδι, την
ανομία, το ψεύδος.</strong><br />
<strong>Οι της ανομίας και του
σκοταδισμού αυτοί άνθρωποι, θέλοντας να κάνουν τους προοδευτικούς με τις
διάφορες θεωρίες τους, συσκοτίζουν και φανατίζουν πολλούς χριστιανούς,
οι δε διδασκαλίες τους πόρρω απέχουν από την χριστιανική αλήθεια.</strong><br />
<strong>Το
μίσος και η κακία τους κατά της αληθούς πίστης είναι τόσο εμπαθής, που
χωρίς φόβο και πάθος διακηρύττουν ότι η εποχή αυτή είναι εποχή της
προόδου και της επιστήμης, είναι εποχή των φώτων, των τεχνών και των
ηλεκτρονικών επιτευγμάτων και κατά ακολουθία δεν πρέπει ο άνθρωπος να
δέχεται τις θρησκευτικές αρχές.</strong><br />
<strong>Έτσι, χλευάζεται
από τους νεωτεριστές σοφιστές η χριστιανική αλήθεια του Ευαγγελίου και
περιφρονούνται οι ωραίες εκείνες χριστιανικές διδασκαλίες και παραδόσεις
των αοιδίμων μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων της επί γης στρατευομένης
του Χριστού Εκκλησίας, όπως περιφρονήθηκε και χλευάστηκε από το πλήθος ο
τυφλός του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος· «και οι προάγοντες
επετίμων αυτόν ίνα σιωπήσει».</strong><br />
<strong>Οι άσοφοι αυτοί
νεωτεριστές, υπό το πρόσχημα της επιστήμης και της ελευθερίας των ιδεών,
εισάγουν νέες αρχές και νέα ήθη ως δείγμα δήθεν πολιτισμού και προόδου
των κοινωνιών.</strong><br />
<strong>Οι μη έχοντες μέσα τους τον Χριστό
και ζώντες ουχί την κατά Χριστό ζωή και αλήθεια, οι των μύθων εραστές, η
διδασκαλία τους είναι διδασκαλία τύφλωσης, είναι θάνατος πνευματικός,
τουτέστι χωρισμός από τον μόνον αληθινό Θεόν και «ον απέστειλας εις
κόσμον Ιησούν Χριστόν».</strong><br />
<strong>Εκείνοι που προσπαθούν
να διαστρέψουν με τις δικές τους θεωρίες, με τις δικές τους ανόητες
διδασκαλίες «τας οδούς Κυρίου τας ευθείας» και επιζητούν με μέσα
απατηλά στις ημέρες μας να εμποδίσουν να λάμψει η αλήθεια, το φώς και η
ζωή, αυτοί είναι όργανα του Διαβόλου. Δια τούτο ο Κύριος λέγει: «ουαί τω
ανθρώπω εκείνω δι ού το σκάνδαλον έρχεται».</strong><br />
<strong>Αγαπητοί μου αδελφοί,</strong><br />
<strong>Πολλοί
είναι οι κίνδυνοι της σωτηρίας της ψυχής μας κατά την σημερινή
πεπολιτισμένη εποχή - που ζούμε, κινούμεθα και υπάρχουμε - και είναι
γεγονός ότι «διαβαίνομεν εν μέσω παγίδων πολλών».</strong><br />
<strong>Δυστυχώς
πολλοί κύνες μας έχουν κυκλώσει και προσπαθούν να μας κατασπαράξουν.
Λύκοι με ένδυμα προβάτου περιάγουν τους δρόμους και τις πλατείες και τις
οικίες μας και επιζητούν έναν προσήλυτο.</strong><br />
<strong>Όπου
και να στρέψουμε το βλέμμα μας υπάρχουν κίνδυνοι, βάραθρα και παγίδες
πολλές. Ξενόφερτες διδασκαλίες μα και θεωρίες καθημερινώς ακούγονται τη
δε κακείσε, που σκοπό έχουν να παραποιήσουν και να διαστρεβλώσουν την
αλήθεια του Ευαγγελίου.</strong><br />
<strong>Και εμείς, σε αυτή την
απατηλή επιδρομή, σε αυτή τη λαίλαπα της αθεΐας, πως πρέπει να
αντιδράσουμε ως χριστιανοί; τί πρέπει να κάμουμε ούτως ώστε να μην
πέσουμε στις παγίδες του Διαβόλου;</strong><br />
<strong>Αυτό που
πρέπει να κάνουμε είναι να οπλιστούμε ως «θώρακα» με τα ισχυρά όπλα την
πίστη και την προσευχή, και ως ο τυφλός ας φωνάζουμε συνεχώς και
αδιαλείπτως: «Ιησού, υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με».</strong><br />
<strong>Αγαπητοί μου αδελφοί,</strong><br />
<strong>Ως
ο τυφλός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής ας επιμείνουμε και εμείς
να γνωρίσουμε το φως, την ζωή, την αλήθεια, που είναι ο μόνος αληθινός
Θεός, και αγωνιζόμενοι τον αγώνα το καλό, τον ωραίο και τον ηθικό, ας
βαδίζουμε το δρόμο της αρετής, «ουχί ως άσοφοι άλλως σοφοί,
εξαγοραζόμενοι τον καιρόν ότι αι ημέραι πονηραί εισί»· δια να ακούσουμε
και εμείς από τον Θεάνθρωπο Ιησού το «τί σοι θέλεις ποιήσω;» και το
«ανάβλεψον, η πίστις σου σέσωκέ σε». ΑΜΗΝ. Ο Λ.Κ.Α.Π.</strong></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-84511617688046582452013-11-20T14:07:00.003+02:002013-11-20T14:07:24.627+02:00Λόγος στη γιορτή της Υπεραγίας Δέσποινάς μας Θεοτόκου όταν οδηγήθηκε από τους γονείς της στον Ναό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br />
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-8998054644604505495" itemprop="description articleBody">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<br />
<div id="articlePage-mainArticleTitle">
<br />
<span style="color: #cc0033;"></span></div>
<br />
<div id="articlePage-mainArticleMainContent">
<div style="text-align: justify;">
<strong>Θεοφυλάκτου Αρχιεπισκόπου Αχρίδος</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
</div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Στον
ναό προσφέρουν στον Δεσπότη αφιέρωμα ζωντανό που κινείται και στον
οίκο του Θεού προστίθεται ωραιότητα και ο τόπος του ναού κληρώνεται σαν
κατοικητήριο της δόξας —πράγμα που και ο Δαβίδ παραδέχεται ότι
επιθυμεί, αλλά δεν αξιώνεται να το δει με τα μάτια του. Και ξεχνά η
παιδούλα το πατρικό της σπίτι και οδηγείται στον βασιλιά, που επιθύμησε
το κάλλος της.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Οδηγείται
με τη θέλησή της, με τιμές και δόξα, με λαμπρή πομπή βγαίνει από το
σπίτι της, ενώ όλοι χειροκροτούν εγκωμιαστικά την έξοδο. Συνοδεύουν
τους γονείς της όλοι οι συγγενείς, οι γείτονες, οι φίλοι. Οι πατέρες
συνοδεύουν χαρούμενα τον πατέρα κι οι μητέρες τη μητέρα, οι κοπέλλες
και οι νεαρές κρατώντας λαμπάδες συμπορεύονται με την κόρη του Θεού σαν
ένας κύκλος αστεριών φωτεινών γύρω από τη σελήνη κι όλη η Ιερουσαλήμ
μαθαίνει το γεγονός και παρακολουθεί την πρωτοφανή αυτή πομπή, δηλαδή
ένα κοριτσάκι τριών ετών να περιστοιχίζεται με τόση δόξα, να τιμάται με
τόση λαμπαδηφορία. Όταν έφτασαν στον ναό, τους περίμενε και τους
χαιρετούσε με ψαλμωδίες όλη η ιερατική τάξη και ο ίδιος ο αρχιερέας
συγκινούνταν από το θαύμα αυτό και μάλιστα περισσότερο από όλους,
επειδή ήταν θεόπνευστος.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/search/label/%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%B1" rel="attachment wp-att-20038"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-20038" height="615" src="http://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2011/11/eisodia2.jpg" title="eisodia2" width="540" /></a></span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Οι
γονείς οδηγούν σ’ αυτόν την κόρη, που την εμπιστεύονται και διηγούνται
τα σχετικά με τη στείρωση της Άννας και την υπόσχεση που έλαβαν σ’
αυτό το θέμα και γενικά παραδέχονται πως υπερβαίνει τις δυνάμεις τους η
ανατροφή της κόρης. Επειδή ήταν πολύ αγαπητή από τον Θεό, έπρεπε και η
ανατροφή της να είναι ανάλογη, ώστε ένα μαργαριτάρι τόσο λαμπρό και
σπάνιο να μη ραφτεί πάνω σ’ ένα φτηνό και τιποτένιο ύφασμα, αλλά σ’ ένα
βασιλικό ένδυμα, για να το στολίσει και να το αναδείξει πάρα πολύ.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Ο
αρχιερέας εκείνη τη στιγμή μάλλον έπεσε σε έκσταση, καταλείφθηκε από
το πνεύμα του Θεού και διέγνωσε ότι η κόρη είναι πραγματικά
κατοικητήριο θείας χάρης και ότι είναι αυτή περισσότερο άξια απ’ αυτόν
να εμφανίζεται συνεχώς ενώπιον του Θεού. Ταίριαζε αυτό που ειπώθηκε και
είχε βαθύ νόημα στον νόμο για την κιβωτό, ότι θα κατοικήσει στα Άγια
των αγίων, γιατί αυτό ακριβώς αναφέρεται ολοφάνερα σ’ αυτήν την κόρη. Ο
αρχιερέας χωρίς ενδοιασμούς και χωρίς φόβο τολμά κάτι δίκαιο, που
ξεπερνά τον νόμο, μάλλον ξεπερνά τον ανθρώπινο νόμο καθώς και την
ασάφεια του γράμματος τού νόμου, γιατί ακολουθεί το άγιο Πνεύμα και
οδηγεί και αποθέτει στα Άγια των αγίων αυτό το αφιέρωμα. Δέχεται ο
τόπος αυτός την κόρη, αυτός που κανείς άλλος άνθρωπος δεν τον είδε, που
δεν τον πατούν ούτε οι ιερείς ούτε ο ίδιος ο αρχιερέας, παρά μια μόνο
φορά τον χρόνο. Έπρεπε βέβαια να μην υπακούει δουλικά στη σπουδαιότητα
του νόμου, αυτή που αγιάσθηκε με την καθαρότητά της περισσότερο από
ολόκληρη τη φύση και δικαιώθηκε από τότε που ήταν στη μήτρα της μητέρας
της, ενός νόμου που δεν θεσπίστηκε για τους δίκαιους, αλλά για τους
αμαρτωλούς. Ο νόμος καθιερώθηκε για τις παραβάσεις και θεωρήθηκε
παιδαγωγός για κείνους που χρειαζόταν διαπαιδαγώγηση. Σ’ αυτήν που
ξεπερνούσε τους αγγέλους όχι ο νόμος, αλλά η χάρη του Θεού εκτελούσε τα
τέλεια. Φανερώνει ο Θεός ότι αρέσει αυτά τα όποια συνέβησαν, γιατί
χρησιμοποιεί σαν διάκονό της άγγελο για να αναθρέψει την αφιερωμένη και
τρέφει με παράδοξο τρόπο αυτήν που θα τον γεννήσει και θα τον
αναθρέψει, ώστε κανένα χαρακτηριστικό της να μη φαίνεται ότι είναι
ανθρώπινο, αλλά όλα να φαίνονται ότι είναι θεϊκά.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Αυτή
είναι η σημερινή μας πανήγυρη, αυτό το γεγονός γιορτάζουμε σήμερα, την
προσαγωγή της κόρης στον ναό και την εισαγωγή της στα Άγια των αγίων.
Τι παράξενο γεγονός, τι παράξενο πράγμα ακούμε! Ένα μικρό κορίτσι να
ζει στα άδυτα και αθέατα του Θεού. Ακόμη κι αν μόνο πατούσε στην αυλή
του ναού, αυτό θα έδειχνε ξεκάθαρα την οικειότητα που θα είχε με τον
Δεσπότη, αφού βέβαια το «να πατάει κανείς την αυλή μου δεν το επιτρέπω»
ορίσθηκε από τον Θεό γι’ αυτούς που έρχονται σε ρήξη μ’ αυτόν. Ακόμη
κι αν έβλεπε μόνο τα Άγια του ναού, κι αυτό θα ήταν μεγάλη απόδειξη
παρρησίας προς τον Θεό. Ακόμη κι αν μια φορά τον χρόνο έμπαινε στα Άγια
του ναού, κι αυτό θα ξεπερνούσε πάρα πολύ την ταπεινή θέση της
γυναίκας.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Τώρα
όμως περνώντας την αυλή, διασχίζοντας το δεύτερο χώρισμα και φτάνοντας
στα Άγια των αγίων, ορίζεται να μένει συνεχώς μαζί με τον Θεό κι αυτό
είναι ένας αρραβώνας μεταξύ της ανθρώπινης φύσης και της χάρης του
Θεού, που εμφανίζεται αργότερα. Δείχνει μ’ αυτή της την ενέργεια η
Θεοτόκος προφητικά σ’ εμάς και ανοίγει τον δρόμο σ’ όλο το ανθρώπινο
γένος για την άνοδο και είσοδό του στα ουράνια και αληθινά Άγια των
αγίων και έτσι μετά απ’ αυτό φαίνεται ότι καταργεί τον μωσαϊκό νόμο, ο
οποίος επειδή δεν μπορούσε να μας δικαιώσει και να μας καθαρίσει από
την αμαρτία, σχεδόν μας εμπόδιζε όλους να μετέχουμε σε κάθε μορφή
αγιότητας. Επρόκειτο βέβαια ο Χριστός με τη θεία χάρη να μας δικαιώσει
όλους και «αφού με τον σταυρικό θάνατό του γκρέμισε ό,τι σαν τοίχος μας
χώριζε και προκαλούσε έχθρα», άνοιξε για όλους τους ανθρώπους τις
εισόδους, που ήταν προηγουμένως άβατες, και αφού μας άγιασε όλους και
μας καθάρισε με νερό και άγιο Πνεύμα, μας δέχτηκε στα Άγια. Γι’ αυτό
τώρα στον ναό υποδέχεται την Παρθένο. Και όσα συμβαίνουν τώρα στη
Θεοτόκο, μοιάζουν σαν να μας δίνει ό Θεός αξιόπιστα ενέχυρα για τη
συμφιλίωση αργότερα ολόκληρου του ανθρώπινου γένους μαζί του.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Μικρό
παιδί αφιερώνεται εξαιτίας της έλλειψης κακίας και εξαιτίας της
ευθύτητάς του· «Γιατί η βασιλεία του Θεού ανήκει σε ανθρώπους που είναι
σαν κι αυτά» και «Βοηθάει ο Κύριος τους αθώους και βλέπει με ευμένεια
τους ευθείς ανθρώπους». Μιλάμε για γυναίκα, που εξαιτίας της Εύας
προήλθε η αμαρτία, ώστε «εκεί όπου πλεόνασε η αμαρτία, εκεί θα
υπερπερισσεύσει η χάρη του Θεού». Και ενώ η γυναί¬κα διώχτηκε από τον
παράδεισο, θα προηγηθεί της φύσης της και θα εισέλθει στα Άγια των
άγιων, θα είναι τριών ετών, γιατί έτσι συμβολίζεται η αγία Τριάδα, αυτή
που αυξάνει την αγιότητα. Τί σημαίνει η πομπή: Είναι η ελεύθερη
διατύπωση της χάρης του θεού, η οποία απλώθηκε σ’ ολόκληρη τη γη και
δεν περιορίσθηκε σ’ ένα τόπο σύμφωνα με τη στενή αντίληψη του νόμου. Τί
σημαίνει η παρουσία νέων κοριτσιών; Ψυχές του «καινούργιου ζυμαριού»
του Θεού, που συμπορεύονται μιμούμενες την Παρθένο. Μπορώ να διακρίνω
κάποιον συμβολισμό στις λαμπάδες που κρατούν; Είναι το φως της ζωής,
που λάμπει για να δοξάζεται ο Θεός, είναι ο φωτισμός της γνώσης, αυτό
που ανάβει και κρατιέται από δυνατά χέρια, κι όχι σαν να το κρατούν
αποκαμωμένα χέρια και εγκαταλελειμμένο από κάθε δύναμη, όπως λέει ο
θείος Δαβίδ, ότι και «το φως των οφθαλμών κι αυτό ακόμη σβήνει». Γιατί
το άγιο Πνεύμα θα αποφύγει τον δόλο και δεν θα κατοικήσει σε σώμα
καταχρεωμένο με πολλές αμαρτίες.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Εσύ
ακροατή, που σκανδαλίζεσαι απ’ αυτά που ακούς εξαιτίας της προσωπικής
σου τυφλώσεως, κρύψου στη σκιά και μη σκέφτεσαι τίποτε περισσότερο από
αυτό που ξεπερνάει το γράμμα του νόμου, αφού είσαι «σκληροτράχηλος με
πωρωμένη την καρδιά» και κλεισμένα τα αφτιά, που πάντοτε αντιστέκεσαι
στο άγιο Πνεύμα. Είναι δυνατόν να λέγεται ότι ο αρχιερέας παρανομεί
τόσο φανερά και ενεργεί τόσο επικίνδυνα, αν δεν είχε πεισθεί από τον
Θεό ότι έτσι πρέπει να κάνει γι’ αυτό το κοριτσάκι; Πώς θα εισήγαγε την
κόρη τόσο παράτολμα στα Άγια των αγίων, αν δεν συμβουλευόταν πιο
σοφούς από σένα, ακροατή, αν δεν είχε κάποιο σημάδι «αποκαλύψεως και
αλήθειας» στο στήθος, πράγματα που τον κοσμούσαν πάντοτε και από τα
οποία έπαιρνε πάντοτε την άδεια για το τί έπρεπε να κάνει κάθε φορά;
Ποιός από τους ιερείς θα τον ανεχόταν να παρανομεί σ’ αυτό το ζήτημα;
Πώς δεν θα ξεσήκωνε τον λαό αυτή η ασυνήθιστη ενέργειά του, αφού σε
άλλες περιστάσεις ήταν πάντοτε αντιδραστικός και πάντοτε
καιροφυλακτούσε να μη γίνουν ασυνήθιστα πράγματα; Όμως το θέλημα του
Θεού είναι πάντοτε ισχυρότερο κι όσα επικύρωσε ο άγιος Θεός κανείς από
τους ανθρώπους δεν μπορεί να τα απορρίψει και με τα μυστικά χαλινάρια
της πρόνοιας του Θεού τα στόματα όλων ελέγχονταν και καθοδηγούνταν και
έτσι όλοι επαινούσαν και έλεγαν ότι αυτά συμβαίνουν πέρα από την
ανθρώπινη λογική.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Δεν
συμφωνείς μ’ αυτά ότι είναι αληθινά, ούτε πιστεύεις στον Θεό; Κοινή με
τους προγόνους σου είναι αυτή η συμπεριφορά σου και πατρογονικό είναι
αυτό που καμαρώνεις, γιατί αυτοί οι πρόγονοι δεν είχαν πιστέψει στον
Θεό, αλλ’ είχαν εξουθενωθεί για την επιθυμητή γη. «Σαράντα χρόνια»,
λέει ο Θεός που δεν τον πίστεψαν, «βαρέθηκα τη γενεά εκείνη και είπα-
«Πάντοτε πλανώνται με την αμαρτωλή καρδιά τους»». Εκτός απ’ αυτά βέβαια
πρόσεξε μην ανοίξεις περισσότερο τη θύρα σου στους ειδωλολάτρες και
απιστείς στα θαύματα που περιέχονται στον νόμο του Θεού κι έτσι μαζί μ’
αυτούς βαδίζεις για τα δικά μας θέματα και ενώ νομίζεις ότι συνηγορείς
σ’ αυτά που λέει ο νόμος, πέσεις έξω και πάρεις σοβαρές αποφάσεις
εναντίον του νόμου.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Οι
Ιουδαίοι λοιπόν ας φορούν κάλυμμα μπροστά στα μάτια τους κι ας μη
βλέπουν τίποτε φωτεινό και θεϊκό, «Γιατί έκλεισαν τα μάτια τους» και
γι’ αυτό δεν κατάλαβαν, αφού βαδίζουν στο σκοτάδι. «Εμείς όμως, χωρίς
κάλυμμα στο πρόσωπο, κοιτάζουμε σε καθρέφτη τη λαμπρότητα του Κυρίου»
και σημαδεμένοι με το φως τους και διαπλασμένοι απ’ αυτό, να μην
εξετάσουμε μόνο τα σχετικά με τη γιορτή και να τα τιμήσουμε, αλλά και
μείς οι ίδιοι να γίνουμε γιορτή και θεμέλιο γιορτής. Πώς θα γίνει αυτό;
Χθες ήσουν, ακροατή, μια στείρα και άκαρπη ψυχή, που δεν μπορούσε να
γεννήσει ένα τέκνο, το οποίο θα ήταν άξιο να δει το φως της ζωής;
Σήμερα λάβε μέσα σου τον δεσποτικό φόβο και με χρήσιμες νηστείες, με
δάκρυα, με δοξολογίες, γέννησε για τον εαυτό σου τα αγαθά όντως
σπέρματα και πνεύμα σωτηρίας και θρέψε, παιδί μου, και αύξησε την πίστη
σου μέχρι αυτή να φτάσει την πίστη της σεβάσμιας Τριάδας. Μην
ασπάζεσαι την πολυθεΐα, γιατί αυτό είναι κάτι χυδαίο, ούτε έναν Θεό με
μια μόνον υπόσταση, γιατί αυτό είναι κάτι φτωχό. Το πρώτο έχει σχέση με
την ειδωλολατρική αισχρότητα και με την επινόηση της διαδοχής της
θεότητας, το δεύτερο έχει σχέση με την ιουδαϊκή μικροπρέπεια, επειδή τα
τρία δεν χωρούν μαζί εξαιτίας της στενότητας της σκέψης τους. Πρόσφερε
το αφιέρωμά σου στον Κύριο, από τον οποίο προέρχεται «κάθε καλή
προσφορά», και μην αφιερώνεις ό,τι καλό καταφέρεις να κάνεις νομίζοντας
ότι προέρχεται από τους κόπους σου, αλλά να ξέρεις πως αυτό οφείλεται
στη δύναμη και στη χάρη εκείνου. Ας σε φωτίζει και το άσβεστο φως της
παρθενίας ή της σωφροσύνης κι έτσι θα γίνεις άξιος να εισέλθεις εσύ ή
να εισαγάγεις άλλον στα Άγια των αγίων. Γιατί χωρίς «αγιασμό και
καθαρότητα κανείς δεν θα αντικρύσει τον Κύριο», όπως λέει ο Παύλος. Έχε
εμπιστοσύνη στον Κύριο. Έτσι βέβαια θα τραφείς με τον μυστικό θεϊκό
άρτο, που θα μεταφέρει άγγελος και θα σου τον προσφέρει, αν βέβαια λέμε
και πιστεύουμε ότι ο ιερέας είναι άγγελος του Κυρίου.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/search/label/%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%B1" rel="attachment wp-att-20041"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-20041" height="684" src="http://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2011/11/eisodia3.jpg" title="eisodia3" width="491" /></a></span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Αυτά είναι τα κέρδη από μια πανήγυρη που γίνεται στο όνομα του Χριστού, έτσι οι Χριστιανοί ευχαριστούνται με τις γιορτές.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Είσαι
παρθένος; Πρόσεξε τη δόξα της παρθενίας, που σε οδηγεί και που σε
ανεβάζει και με ποιόν τρόπο σε τρέφει και με τι «να μη σαλευθεί το πόδι
σου, μήτε να σβήσει η λαμπάδα σου», ούτε «να σε βρει ο θάνατος
μπαίνοντας στο σπίτι σου από τα παράθυρα», ούτε να βεβηλώσεις το άγιο
της αφθαρσίας, το οποίο δεν επιδέχεται καμιά ανάκληση. Γιατί ποιός
αποκατέστησε την παρθενία του, έστω και αν λιώσει τις σάρκες του, έστω
και αν διατηρήσει τον εαυτό του απρόσιτο στους ύπουλους λογισμούς;</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Έχεις
δεθεί με τα δεσμά του γάμου; Πρόσεξε να μην κατηγορήσεις τον γάμο ως
αίτιο της απομακρύνσεώς σου από τον Θεό, να μη προφασιστείς ανόητα
πράγματα. Ο Ιωακείμ και η Άννα ήταν παντρεμένοι, αλλά δεν ήταν μακριά
από τον Θεό. Και το πιο παράδοξο, όταν απέκτησαν διάδοχο και προχώρησαν
έτσι μπροστά, κράτησαν την άποψή τους ίδια για πάντα. Προσφέροντας τη
θυγατέρα τους στον Θεό, έγιναν και καλούνται θεοπάτορες σαν ανταμοιβή.
Επί πλέον πρόσεξε και λειτούργησε σωστά μέσα στον γάμο, «δίνοντας στον
αυτοκράτορα ό,τι του ανήκει, και στον Θεό ό,τι ανήκει στον Θεό». Αγάπα
τη σύζυγο σου σαν να είναι η σάρκα σου —«κανείς ποτέ δεν μίσησε το ίδιο
του το σώμα»— και μη ρίχνεις το βλέμμα σου έξω από το σπίτι σου. «Πίνε
νερό από το πηγάδι σου», γιατί είναι πολύ στενά τα ξένα πηγάδια «και
φέρνουν θλίψη στη σάρκα» σύμφωνα με τον νόμο. Ανάτρεφε τα παιδιά σου
«με αγωγή και συμβουλές, που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο» και
να φοβάσαι την καταδίκη του αρχιερέα Ηλεί. Αγιάστηκες με τον γάμο, αλλά
και άγιασες τον γάμο και έγινες επιτηδειότατος και μεταχειρίστηκες τις
κοσμικές υποθέσεις σύμφωνα με τον νόμο του Θεού και απέδειξες την
αλήθεια που λέει η Γραφή ότι «ο Κύριος ενώνει τη γυναίκα με τον άνδρα»,
ένα ταίριασμα πραγματικά ωραίο και στεφανωμένο από τον Θεό, ο οποίος
τα πάντα λογικά συνταιριάζει.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Έτσι
γιορτάζουμε, αδελφοί, μακάρι έτσι να γιορτάζουμε πάντοτε, για να
αξιωθούμε να εισέλθουμε στην πιο τέλεια είσοδο, στα Άγια των αγίων,
παρθένες ψυχές, καθαρές από κάθε κακό — αυτήν θεωρώ πραγματική παρθενία
μ’ αυτά που γράφω—, να κρατά η ψυχή μας λαμπρές τις λαμπάδες που καίνε
το έλαιο της φιλανθρωπίας, να εισέλθουμε εκεί «όπου μπήκε πριν από μας
και για χάρη μας ο Χριστός», έχοντας για βοηθό μας αυτήν την ίδια τη
Θεοτόκο και στις προθέσεις μας και στις πράξεις μας. Αυτή μας αξίωσε να
δεχτούμε τόσες χάρες της και η οποία τώρα με τη γιορτή της μας
αγιάζει, και τότε μας αξίωσε να νιώσουμε το κάλλος της πανάγιας και
αϊδίας Τριάδας, του Πατρός, του Υιού και του αγίου Πνεύματος, του
μοναδικού Θεού, στον οποίο ανήκει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, τώρα
και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.</span></div>
<div style="color: #990000; text-align: justify;">
<br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
(Δημητρίου Γ. Τσάμη, «Θεομητορικόν», τ.Β΄, εκδ. Ορθ. Χριστ. Αδελφότητα ΛΥΔΙΑ, σ. 57-69, απόσπασμα)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.pemptousia.gr/2011/11/%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%B9/">πηγη </a></div>
</div>
</div>
</div>
<br />Read more: <a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/search/label/%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%B1#ixzz2lBe2py76" style="color: #003399;">http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/search/label/%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%B1#ixzz2lBe2py76</a><br /><br /></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-83637814874588138992013-11-16T14:09:00.003+02:002013-11-16T14:09:35.612+02:00ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Θα λέγαμε πώς υπάρχει στο κυριακοδρόμιο
της Εκκλησίας μας μια φθινοπωρινή τριλογία σχετικά με το πάθος του
πλουτισμού και τον ίδιο τον πλούτο, της οποίας τριλογίας μέρος είναι η
αυριανή παραβολή του άφρονα πλούσιου. Τα άλλα δύο μέρη αναφέρονται στην
παραβολή του πλούσιου γείτονα του δικαίου Λαζάρου πού είδαμε προ
δεκαπέντε ημερών και του πλούσιου νέου της ιγ΄Κυριακής πού θα
συναντήσουμε σε λίγες μέρες.Ο λόγος είναι προφανής και έχει
ξαναδιατυπωθεί από δώ. Ο χειμώνας είναι βαρύς για κάθε φτωχό και πένητα
και ο άνθρωπος κάθε εποχής δεν έχει το δικαίωμα να περιχαρακώνεται
ειδωλολατρικά στην θεραπεία και λατρεία του εαυτού του και της απληστίας
του, αλλά να κοιτάζει τον αδελφό του πού στερείται, γιατί κάθε εποχή
ακμής ή παρακμής, κάθε χειμώνας ,σε καιρό ειρήνης ή πολέμου είναι
δυσβάσταχτος για τον ταπεινό λαό της γης. Οι διατάξαντες την σειρά των
περικοπών πατέρες και ερμηνείς του χρόνου στην Εκκλησία μας, ορθώς
μιμούνται τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος προ του βαρέως χειμώνος και του
λιμού της Ιουδαίας, προέβαλλε ως επαίτης διά Χριστόν την επαινετή λογία,
τον έρανο για τους πάσχοντες και υστερούμενους αδελφούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Καν ο Ιερός Χρυσόστομος ορίζει τον
πλούτο ως κάτι το άψυχο και αδιάβλητο, το οποίο δεν μπορεί να είναι
κακό, παρά μόνον στην άκριτη διαχείριση του από τον καθένα μας, ο ίδιος
ωστόσο πατέρας παραδέχεται πώς οι πλούσιοι είναι ελεεινότεροι ζητιάνοι
από τους φτωχούς, γιατί αναπτύσσουν μια αρρωστημένη εξάρτηση από τα
υλικά αγαθά, από την ακόρεστη δίψα για πλούτο και έτσι εξαχρειώνονται
και γίνονται δούλοι της ύλης. Ο ίδιος ο Χριστός αντιδιαστέλλει μεταξύ
Θεού και μαμμωνά, της χαλδαϊκής θεότητας του πλούτου, διακηρύσσοντας πώς
κάθε άνθρωπος δεν μπορεί παρά να είναι ή δούλος στον Θεό ή δούλος στον
μαμμωνά. Η πρόκριση αυτού του δαιμονίου, αυτού του πάθους, έναντι όλων
των άλλων σε αντιδιαστολή με την λατρεία του Θεού, αποδεικνύει τον
μεγάλο και επικίνδυνο πειρασμό, αυτού του σκοτεινού έρωτα. Ρίζα πάντων
κακών η φιλαργυρία. Η απληστία στην πράξη της κατήντησε τα έθνη υπόδουλα
και δυστυχισμένα, ενώ η πονηρή μεθοδεία των οικονομιστών εξαθλίωσε
συνειδήσεις, λαούς και πρόσωπα. Και πόσο ακριβά το πληρώνουμε όλοι
σήμερα, την εποχή της περιβόητης οικονομικής κρίσης!Όταν υποδουλωθήκαμε
στο χρήμα, υποδουλωθήκαμε στην θεραπεία ποικίλλων παθών και αλλοίμονο
χάσαμε και την πνευματική και την σωματική μας περιουσία και ελευθερία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Αδηφάγος ο άνθρωπος, καταστροφικός για
την φύση, καταστροφικός για τον αδελφό του, επινοητικός στην εύρεση
τρόπων, ώστε να πληρώσει τον οφθαλμό και την κοιλία με αγαθά υλικά και
πρόσκαιρα, εις βάρος κάθε συνειδησιακής ηθικής, κάθε αξίας, έναντι και
ενάντια του Δικαιοκρίτου Θεού!Και το τραγικότερο όλων; Όταν αναπτύσσουμε
συζήτηση ή διδασκαλία ή απλώς διανοούμαστε επί της παραβολής πού θα
διαβαστεί αύριο, πλάθουμε αυτομάτως και έχουμε προ οφθαλμών μας έναν
απρόσωπο πλούσιο άνθρωπο, δυστυχισμένο και τάχα διαφορετικό από εμάς
τους καθαρούς πένητες. Με απλά λόγια εντελώς διαφορετικό από τον ενάρετο
και πτωχό μας εαυτό. Είναι ξεκάθαρο και κατανοητό πώς ορισμένοι
άνθρωποι είναι περισσότερο ικανοί προς το πλουτίζειν με έντιμούς ή
ανέντιμους τρόπους. Και άλλοι φαντάζουν πιό ευνοημένοι από τα συμβάντα
και τα γεγονότα, ενώ ο γραφικός φιλάργυρος και μεγαλοκαρχαρίας είναι
ευδιάκριτα πρόσωπα στο κοινωνικό στερέωμα. Ποιός όμως θα διακρίνει την
αφροσύνη της απληστίας και της ικανοποίησης του εγώ στις καθημερινές
μέριμνες και στα μικροσυμφέροντα μας; Ποιός όμως θα έχει το θάρρος και
την διάκριση να κατατάξει τον εαυτό του μετά του άφρονος πλούσιου, έστω
και αν οι δικές του επιθυμίες και δραστηριότητες, έστω και οι θυσίες των
αξιών και της προσωπικότητας του μοιάζουν ελαχιστότερες από το
"καπιταλιστικό κτήνος"; Ο Χριστός δεν μιλησε για ποσότητες αλλά για
ποιότητα χαρακτήρα, βιώματος, επιλογών. Η απληστία, η αδιαφορία για τον
άλλο, η θεραπεία της αυτού μεγαλειότητας του εαυτού μας, η σύυληψη
μεγαλόπνοων σχεδίων χωρίς μνήμη θανάτου και ταπείνωσης, δεν αφορά
αποκλειστικα τα υψηλά οικονομικά στρώματα,τα οποία συχνά αφορίζουμε από
την σωτηρία λόγω κοινού φθόνου, αλλά το καθένα μας, τον καθένα άνθρωπο,
τον άνθρωπο του μέσου όρου, επιρρεπή πάντα στα πάθη του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Η Εκκλησία αυτή την περίοδο προβάλλει το
εκκλησιαστικό αγαθό της νηστείας. Το ονομάζουμε αγαθό γιατί είναι από
πολλές απόψεις. Και εκκλησιαστικό γιατί δεν είναι επιλογή προσωπική,
αλλά κοινωνική έκφραση ολόκληρου του σώματος, κοινή εξωτερική έκφραση
πού ερμηνεύεται ως δόσιμο της Εκκλησίας και του καθένα μας χωριστά προς
τον κόσμο πού στερείται και πάσχει. Όταν νηστεύω εκτιμώ την αξία της
ολιγάρκειας, εκτιμώ το δίκαιο και την αδικία ταυτόχρονα, γιατί γίνομαι
σπλαχνικότερος στους λιγότερο ευνοημένους.Η στέρηση με βοηθά στην
ταπείνωση, στην μνήμη του πρόσκαιρου, με φέρνει στην θέση αυτού πού
στερείται και αδικείται, αυτού πού μοιράζεται την κοινή φύση και πορεία
με μένα, στην φιλοσοφία και υπέρβαση του θανάτου.Ο θάνατος τρομάζει τους
υλοπαθείς και τους αμαρτωλούς, αυτούς πού αγαπούν τον εαυτό τους και
όχι τους φιλοσόφους των ουσιαστικών πραγμάτων αυτού του βίου. Και πάνω
απ'όλα με την νηστεία ξεριζώνω την καταραμένη φιλαργυρία. Δεν ζω για
μένα, αλλά ο Χριστός πού μορφώνεται και ζεί μέσα μου, αρχίζει και ζεί
για τον άλλο, γίνεται ο άλλος. Μοιράζομαι το ψωμί μου και κάτι
περισσότερο: το στερούμαι για να το διανείμω. Η αφροσύνη της απληστίας, η
τρέλα του ειδώλου εγώ θεραπεύεται με αυτό το μοίρασμα και το δώσιμο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Ας βγούμε λοιπόν από την φυλακή του
εαυτού μας, μήπως βρούμε την πραγματική ελευθερία. Η Εκκλησία μας δίνει
συνεχώς πνευματικές ευκαιρίες και αφορμές με έμπρακτα παραδείγματα και
μακρές περιόδους επιστροφής, όπως αυτή η σαρακοστή των χριστουγέννων. Ας
την εκμεταλλευτούμε στο έπακρον!</span></div>
<br />
<br /><span style="color: #cc0000;">ππκρ. 16-11-13</span><div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<br />Read more: <a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2013/11/blog-post_16.html#ixzz2koFHDT1G" style="color: #003399;">http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2013/11/blog-post_16.html#ixzz2koFHDT1G</a></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-10868149438310952142013-10-26T12:29:00.005+03:002013-10-26T12:29:39.472+03:00ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ´ ΛΟΥΚΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2>
<br /></h2>
<div class="date">
<br /><a href="http://blogs.sch.gr/kantonopou"></a> </div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<img alt="" class="alignleft" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdqM7Ba748JuYOxl39PS6852LdJ-NTG_QmI9J0T0blizB_dAEiFP3krI3PubxLODY5YInbdoESy3QWTyTHZzrJvnRGwgP3dML5tvpW3FCnYz9uh0Ek1XvgTZ4srL46YvVey6UfRpeC8Rw/s1600/%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%B7%CC%81+%CE%96%C2%B4+%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CC%81+%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CC%81%CE%BB%CE%B9%CE%BF.jpg" /></div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<span style="color: #993300;"><strong><span style="font-size: small;">«<i>μη φοβού∙ μόνον πίστευε</i>»</span></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">α.
Διπλό θαύμα του Κυρίου καταγράφει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα:
πρώτον, την ανάσταση της κόρης του αρχισυνάγωγου Ιάειρου, καθώς ο Κύριος
ανταποκρίθηκε στο αίτημά του και πήγε στο σπίτι του καταρχάς για να τη
θεραπεύσει, δείγμα και πάλι ότι είναι ο Κύριος της ζωής και του
θανάτου, και δεύτερον, μέχρι να φτάσει εκεί, τη θεραπεία μιας
αιμορροούσας γυναίκας, την οποία θεραπεύει με έναν ανεπίγνωστο για τους
πολλούς τρόπο. Μόνον όταν θα αποκαλύψει την «<i>εξελθούσαν δύναμιν</i>»
από Αυτόν, τότε η θεραπευμένη γυναίκα θα παρουσιαστεί τρέμοντας ενώπιόν
Του, για να φανερώσει τη θεραπεία της και να εισπράξει το «<i>η πίστις σου σέσωκέ σε</i>».
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πραγματοποιεί ο Κύριος και τρίτο θαύμα,
σε ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο, όταν στρέφεται στον τραγικό πατέρα
που καταρρέει προφανώς από το άκουσμα της είδησης του θανάτου της κόρης
του, και τον ανυψώνει λέγοντας τον μη φυσικό για τα δεδομένα της
στιγμής λόγο: «<i>μη φοβού∙ μόνον πίστευε και σωθήσεται η θυγάτηρ σου</i>».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">β. 1. «<i>Μη φοβού</i>».
Η προτροπή αυτή του Κυρίου πράγματι πρέπει να θεωρηθεί παράδοξη και μη
φυσική, για τα δεδομένα της στιγμής. Διότι τι πιο φυσικό ένας πατέρας
στο άκουσμα του θανάτου του παιδιού του να «παγώνει» και να νιώθει ότι
καταρρέει; Ο φόβος που φαίνεται ότι τον καταλαμβάνει είναι η αντίδραση
καθενός ανθρώπου που θα ευρισκόταν στη δική του θέση. Με το δεδομένο
μάλιστα της κοινής ανθρώπινης φύσης, που βιώνει τα ίδια σχετικώς
προβλήματα στον κόσμο τούτο, όπως και τις ίδιες χαρές, μπορούμε να
καταλάβουμε ότι ο τραγικός πατέρας τη στιγμή εκείνη θα ένιωσε ότι
χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια του, ότι οποιαδήποτε ασφάλεια
μπορούσε να έχει κρημνίζεται, ότι εισέρχεται στα θανατερά δίχτυα του
ίδιου του θανάτου. Ο θάνατος έρχεται ενώπιος ενωπίω του μέσα από τον
θάνατο της «προέκτασης» του εαυτού του, του ίδιου του νεαρού παιδιού
του. Ο πατέρας Ιάειρος εκείνην τη στιγμή της είδησης ότι η κόρη του
πέθανε πρέπει να βίωσε την απόλυτη μοναξιά του χαμένου και χωρίς
στήριγμα ανθρώπου που πέφτει στο κενό, συνεπώς βίωσε ένα αίσθημα
κόλασης. Διότι τι άλλο είναι η κόλαση από την αίσθηση του απόλυτου κενού
και της απόλυτης μοναξιάς;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">2. Ο
Κύριος ως παντογνώστης και καρδιογνώστης διέγνωσε αμέσως την τραγικότητα
του Ιάειρου. Κι ήταν ο μόνος στον κόσμο που μπορούσε να γνωρίζει
επακριβώς το τι σημαίνει φόβος. Διότι είναι ο Δημιουργός του κόσμου και
μάλιστα του ανθρώπου, τον οποίο δημιούργησε κατ’ εικόνα και καθ’
ομοίωσίν Του, προικισμένο άρα με όλες τις χάρες και τις δυνάμεις Του,
έστω εν σπέρματι, κατά συνέπεια χωρίς ο φόβος να κυριαρχεί στην ύπαρξή
του. Όσο ο άνθρωπος ήταν ενωμένος με τον Θεό, ζώντας εν υπακοή και χαρά
προς Εκείνον, ο φόβος δεν υφίστατο. Ο φόβος δυστυχώς εισήλθε στη ζωή
του, από τη στιγμή της ανταρσίας του απέναντι στον Κύριο και Θεό του,
ήταν δηλαδή ένα από τα τιμήματα που εισέπραξε από την αμαρτία του. Η
Αγία Γραφή, ήδη απαρχής με το βιβλίο της Γενέσεως, μας δίνει τη διάσταση
αυτή: μετά την πτώση στην αμαρτία, οι πρωτόπλαστοι ακούνε τη φωνή του
Θεού, του Πατέρα και Δημιουργού τους, και φοβούνται: «<i>Ήκουσα της φωνής Σου και εφοβήθην</i>».
Κι ο φόβος αυτός ως καρπός της αμαρτίας δεν ήταν μόνον εν σχέσει προς
τον Θεό, αλλά και προς τον συνάνθρωπο και προς τη φύση όλη. Διότι η
αλλοίωση της σχέσης με τον Θεό επηρεάζει όλες τις σχέσεις του ανθρώπου,
με άλλα λόγια ο άνθρωπος φοβάται πια και τον άλλο άνθρωπο – ο άλλος δεν
είναι ο φίλος και ο αδελφός, αλλά ο αντίπαλος και η απειλή του – όπως
και όλη τη δημιουργία – η φύση γίνεται πια εχθρική προς αυτόν. Μπορεί
σ’ ένα βαθμό ο φόβος να τον βοήθησε έκτοτε στο να βρίσκεται σε μία
εγρήγορση και μία κινητοποίηση ανακαλύπτοντας και εφευρίσκοντας πράγματα
για την επιβίωσή του, συνεπώς πολιτιστικά να δημιουργεί, όμως δεν
παύει να είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας, άρα μιας μη φυσιολογικής
καταστάσεως του ανθρώπου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">3. Αλλά
αν ο Κύριος ήταν και είναι ο μόνος που μπορεί στο έσχατο βάθος να
διαγνώσει τα ανθρώπινα αρνητικά συναισθήματα, είναι και ο μόνος που
μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά και δραστικά τον άνθρωπο στο να τα
υπερβεί. Και η υπέρβαση αυτή δεν γίνεται με έναν αρνητικό τρόπο, αλλά με
τον κατεξοχήν θετικό. Δηλαδή, στην προτροπή «<i>μη φοβού»</i> - η παρουσία του Θεού στον άνθρωπο συνοδεύεται πάντοτε με αυτήν την προτροπή: «<i>μη φοβού», «μη φοβείσθε</i>» – υπάρχει ο προσανατολισμός και η θετική ώθηση: «<i>μόνον πίστευε</i>».
Με άλλα λόγια, για τον Κύριο, δηλαδή την αλήθεια, η υπέρβαση του φόβου –
του όποιου φόβου, ακόμη και του επιτεταμένου και παράλογου φόβου, όπως
είναι η φοβία – πραγματοποιείται εκεί που ο άνθρωπος ανοίγεται στο
πέλαγος της πίστεως. Κι όχι μιας οποιασδήποτε πίστεως, αλλά αυτής που
συνδέεται με τον πρόσωπό Του, με την αποδοχή δηλαδή του Ίδιου ως Σωτήρα
και Λυτρωτή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, μετά τον ερχομό του Χριστού, που
θα πιστέψει σ’ Εκείνον και θα Τον ζήσει μέσα στο ζωντανό σώμα Του την
Εκκλησία, θα διαπιστώσει εμπειρικά και ορατά ότι δεν έχει φόβους, πολύ
περισσότερο φοβίες. Καλύτερα: τους όποιους φόβους του μπορεί και τους
ελέγχει και τους υπερβαίνει, γνωρίζοντας ότι ως μέλος του Χριστού
ευρίσκεται μέσα σ’ Εκείνου την καθημερινή Πρόνοια, μέσα όχι απλώς στην
αγκαλιά Του, αλλά στο κέντρο της «καρδιάς» Του. Αν ο Κύριος βεβαίωσε ότι
και το παραμικρότερο πουλάκι και χορταράκι είναι αντικείμενο της
φροντίδας Του, ότι τίποτε δεν είναι «<i>επιλελησμένον</i>» ενώπιόν Του,
πόσο περισσότερο τούτο ισχύει για εμάς τους κατ’ εικόνα και καθ’
ομοίωσίν Του ανθρώπους, και μάλιστα τους βαπτισμένους και χρισμένους
πιστούς Του, τους ενσωματωμένους δηλαδή στο άγιο Σώμα Του, τους
ενδεδυμένους από Αυτόν τον Ίδιο;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">4. Αυτή
η βαθειά αλήθεια που γίνεται εμπειρία ζωής από τον πιστό έκανε και τον
άγιο Χρυσόστομο να διαλαλεί, σαν να μιλούσε ο ίδιος ο Κύριος μέσα από
τον ίδιο: «<i>Εγώ πατήρ, φησίν ο Χριστός, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ
οικία, εγώ τροφή, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν
θέλοις εγώ…Εγώ φίλος και μέλος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και
μήτηρ, πάντα εγώ∙ μόνον οικείως έχε προς εμέ</i>». Αν είχαμε πνευματικά
μάτια ανοικτά, θα βλέπαμε ότι πλημμυριζόμαστε διαρκώς από το φως, την
αλήθεια, τη ζωή και την αγάπη. Θα βλέπαμε στον εαυτό μας, στον κάθε
συνάνθρωπο, σε όλη τη δημιουργία την πανάγαθη παρουσία του Θεού! Κι όχι
μόνον αυτό. Θα μπορούσαμε να νιώσουμε την ευεργετική παρουσία και στην
ψυχή και στο σώμα μας του φύλακα αγγέλου μας. Διότι ο Θεός μάς έθεσε
προστάτη από τη στιγμή που βαπτιστήκαμε, άγγελο φωτεινό, να μας
περιτειχίζει και να μας σκέπει. «<i>Τείχισον ημάς αγίοις Σου αγγέλοις</i>», λέμε κάθε βράδυ στο απόδειπνο. «<i>Άγιε άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής</i>» προχωρούμε παρακάτω στην ίδια προσευχή, και «<i>φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος</i>».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Γι’
αυτό τελικώς και κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον Χριστιανό, είτε θηρίο
είναι αυτό είτε πονηρός άνθρωπος είτε ο ίδιος ο αρχέκακος διάβολος.
Διότι προστάτη έχει όλον τον κόσμο των αγγέλων, κυρίως όμως τον Χριστό
και τους αγίους Του. «<i>Ει ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ’ ημών</i>;» θα
φωνάξει ο απόστολος Παύλος. Δεν είναι υπερβολή λοιπόν αυτά που
διαβάζουμε στους Πατέρες μας, όπως για παράδειγμα στον άγιο Ισαάκ τον
Σύρο: «<i>Μη σε ταράξει καθόλου</i> – γράφει στον τρίτο του λόγο <i>– ο
λογισμός του φόβου…αλλά μάλλον πίστευε ότι έχεις φύλακα τον ίδιο τον Θεό
που είναι μαζί σου, και την ακρίβεια γι’ αυτό ας σε πληροφορήσει η
φρόνησή σου, ότι συ με όλη τη δημιουργία είστε δούλοι ενός και του ιδίου
δεσπότη, ο Οποίος με ένα μόνο νεύμα Του κινεί και σαλεύει, και ημερώνει
και οικονομεί τα πάντα, και κανείς δούλος δεν μπορεί να βλάψει κανέναν
από τους συνδούλους του χωρίς να το παραχωρήσει Εκείνος, που προνοεί και
κυβερνά τα πάντα. Καθότι ούτε οι δαίμονες, ούτε τα βλαπτικά θηρία,
ούτε οι κακοί άνθρωποι μπορούν να εκπληρώσουν το κακό τους θέλημα για
αφανισμό και απώλεια του άλλου, όταν δεν θέλει ο κυβερνών τα πάντα Θεός.
Αλλά και όταν θέλει, δίνει και όρια σ’ αυτά, κατά πόσο πρέπει να
βλάψουν»</i>.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">γ. Για
τον πραγματικό χριστιανό λοιπόν ο φόβος υφίσταται μεν, αλλά δεν έχει τη
δύναμη να τον καταβάλλει. Πολύ περισσότερο δεν αφήνει ο χριστιανός χώρο
μέσα του να αναπτυχτεί οποιαδήποτε φοβία, παράλογος δηλαδή, όπως
είπαμε, και επιτεταμμένος φόβος. Αρκεί να υπάρχει η προϋπόθεση που θέτει
ο Κύριος: η πίστη σ’ Αυτόν. Ο Κύριος το ξεκαθάρισε: το αντίδοτο του
φόβου είναι η πίστη. «<i>Μη φοβού∙ μόνον πίστευε</i>» είπε στον Ιάειρο, το ίδιο λέει και σε κάθε χριστιανό της εποχής μας. Κι αλλού: «<i>Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω. Πιστεύετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε</i>». Κι εννοείται ότι μαζί με την πίστη πρέπει να υπάρχει και η αγάπη. Διότι μόνον τότε η πίστη είναι ζωντανή. «<i>Πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη</i>» κατά τον απόστολο Παύλο. Άρα όσο πιστεύω και αγαπώ, τόσο και δεν φοβάμαι. «<i>Φόβος ουκ έστιν εν τη αγάπη</i>» θα πει ο ευαγγελιστής της αγάπης, άγιος Ιωάννης, «<i>αλλ’ η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον</i>».
Ό,τι λοιπόν φοβόμαστε και φαίνεται ότι μας διαλύει εσωτερικά, ας το
δούμε μέσα στον Θεό και κάτω από το πατρικό Του βλέμμα. Αμέσως θα έρθει
στις φυσιολογικές του διαστάσεις. Και μάλλον τότε θα γίνουμε και εμείς
μέτοχοι του ίδιου θαύματος που βίωσε και ο Ιάειρος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"> παπα Γιώργης Δορμπαράκης </span></div>
<span style="color: black; font-size: xx-small;"><a href="http://pgdorbas.blogspot.gr/2013/10/blog-post_25.html"><span style="color: black;">http://pgdorbas.blogspot.gr</span></a></span><br />
<span style="color: black; font-size: xx-small;"><span style="color: black;"> </span></span> <a href="http://blogs.sch.gr/kantonopou">kantonopou</a></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-48157415589929777882013-10-05T10:21:00.001+03:002013-10-05T10:21:29.892+03:00Κυριακή Γ' Λουκά – Η ανάσταση του υιού της χήρας στη Ναΐν <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://achristianpilgrim.files.wordpress.com/2013/06/widow_of_nain_german_hitda_codex_sm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://achristianpilgrim.files.wordpress.com/2013/06/widow_of_nain_german_hitda_codex_sm.jpg" width="454" /></a></div>
<table class="contentpaneopen">
<tbody>
<tr>
<td class="contentheading" width="100%">
</td>
<td align="right" class="buttonheading" width="100%">
<a href="http://www.faneromenihol.gr/index.php?view=article&catid=99%3A2011-11-07-15-08-26&id=3034%3A2013-10-02-18-39-11&format=pdf&option=com_content&Itemid=199" rel="nofollow" title="PDF">,,</a> </td>
<td align="right" class="buttonheading" width="100%">
<a href="http://www.faneromenihol.gr/index.php?view=article&catid=99%3A2011-11-07-15-08-26&id=3034%3A2013-10-02-18-39-11&tmpl=component&print=1&layout=default&page=&option=com_content&Itemid=199" rel="nofollow" title="Εκτύπωση">,</a> </td>
<td align="right" class="buttonheading" width="100%">
<a href="http://www.faneromenihol.gr/index.php?option=com_mailto&tmpl=component&link=15c6ff12f56237c1e5f3c06e4a7f991e6c9f68de" title="E-mail"></a> </td>
</tr>
</tbody></table>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Ὁ
Κύριος πορεύεται πρὸς τὴν πόλη Ναΐν καὶ στὴν πύλη της συναντιέται μὲ
μιά πένθιμη συνοδεία. Κηδεύεται τὸ μονάκριβο παιδὶ μιᾶς χήρας, ἡ ὁποία
μὲ θρήνους τὸ συνοδεύει στὴν τελευταία του κατοικία.</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Ὁ
Ἰησοῦς συγκινεῖται, παρηγορεῖ τὴν τραγικὴ μητέρα λέγοντάς της «μὴ
κλαῖς» καὶ ἀπευθυνόμενος στὸ νεκρὸ λέει «παιδί μου σήκω ἐπάνω». Ἐκεῖνος,
σηκώνεται ἀρχίζει νὰ μιλᾶ καὶ ὁ Κύριος τὸ παραδίδει ζωντανὸ στὴ μητέρα
του, ἐνῶ ὁ θαυμασμὸς τοῦ λαοῦ εἶναι μεγάλος. Όλοι ἀντελήφθησαν τὴν θεϊκή
Του δύναμη καὶ ἔλεγαν «μεγάλος προφήτης ἐμφανίσθηκε ἀνάμεσά μας» καὶ «ὁ
Θεὸς ἐπισκέφθηκε τὸν λαό του».</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Ἀδελφοί μου,</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Σήμερα
ὁ Κύριος συναντήθηκε μὲ τὸ θάνατο καὶ τὸν πόνο ποὺ πάντα δημιουργεῖ
στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς κάνει νὰ διερωτῶνται: Γιατί; Ποιὸς
φταίει γιὰ τὸν θάνατό μας καὶ τὸν θάνατο τῶν νέων καὶ τῶν παιδιῶν μας;</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Ἀλήθεια, ποιὸς φταίει γιὰ τὸν θάνατο;</span></b></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Ἡ
στάση τοῦ Κυρίου μας, τὴν ὁποία μας περιέγραψε τὸ Εὐαγγέλιο, ἀπέναντι
στὴν τραγικὴ χήρα, ὅπως ἐπίσης ἀπέναντι στὸν πονεμένο Ἰάειρο, στὸν
ἑκατόνταρχο καὶ στὶς ἀδελφές του Λαζάρου, μας φανερώνει ὅτι ὁ Θεὸς ὄχι
μόνο δὲν ἔχει αὐτὸς τὴν εὐθύνη γιὰ τὸν θάνατο ἀλλὰ ἀντίθετα συμπονεῖ καὶ
συμπαραστέκεται στὸν ἀνθρώπινο πόνο. Ἔτσι τὸν ἀδικοῦμε πολὺ ὅταν τοῦ
ἀποδίδουμε τὴν εὐθύνη.</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Ὁ
πρῶτος θάνατος στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἦταν ὁ θάνατος τοῦ
Ἄβελ, τὸν ὁποῖο σκότωσε ὁ ἀδελφός του ὁ Κάιν καὶ ἡ πρώτη μάνα ποὺ
ἐθρήνησε τὸ παιδὶ τῆς ἦταν ἡ Εὕα.</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Ἔτσι,
γίνεται φανερὸ ὅτι τὴν εὐθύνη τοῦ θανάτου μας δὲν τὴν ἔχει ὁ Θεὸς ἀλλὰ
ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Τὴν εὐθύνη μας αὐτὴ τὴν ἀποκαλύπτει ὁ Θεὸς μὲ τὸν
προφήτη Ἰεζεκιὴλ «ὅταν σαλπίσει ὁ φρουρὸς καὶ ἀκούσεις τὴν σάλπιγγα, ἐὰν
δὲν φυλαχθῆς καὶ πέσει πάνω σου ἡ ρομφαία, τὸ αἷμα σου ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
σου», γι' αὐτό μας προειδοποιεῖ «μὴν ἀσεβήσεις καὶ μὴν γίνεις σκληρὸς
γιὰ νὰ μὴν πεθάνεις πρὸ τῆς ὥρας σου» καὶ μᾶς προτρέπει «γρηγορεῖτε γιὰ
νὰ μὴν εἰσέλθετε στὸν πειρασμό».</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Ὁ
Θεὸς βεβαίως γνωρίζει πότε καὶ πὼς θὰ πεθάνει ὁ καθένας μας ἀλλὰ δὲν
εὐθύνεται γιὰ τὸν θάνατό μας ὅπως δὲν εὐθύνεται ὁ γιατρὸς γιὰ μία
ἀσθένεια ἐπειδὴ γνωρίζει ποιὰ ἐξέλιξη θὰ παρουσιάσει αὐτή. Ἴσως ὅμως
κάποιος ἀπό σας διερωτηθῆ. Καλὰ ἐμεῖς ἔχομε τὴν εὐθύνη γιὰ τὸν θάνατό
μας. Ὅμως γιὰ τὸν θάνατο τῶν μικρῶν παιδιῶν μας ποιὸς φταίει;</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Πάλι
δὲν ἔχει ὁ Θεὸς τὴν εὐθύνη ἀλλὰ ἡ φύση μας, ἡ ὁποία εἶναι θνητὴ καὶ
αὐτὸ ἀκριβῶς μας διδάσκουν ὅλοι οἱ Ἅγιοι. Ἔτσι ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ
Νύσσης λέει «μὲ τὸ σῶμα οἱ ἀφορμὲς τῶν ἀσθενειῶν, τὰ φθοροποιὰ πάθη, οἱ
αἰφνίδιοι θάνατοι καὶ οἱ πρὸ ὤρας ἁρπαγμοί», ἐνῶ ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ
Σιναΐτης φέρνει σὰν παράδειγμα τὸν θάνατο πέντε βρεφῶν κατὰ τὴ διάρκεια
τοῦ θηλασμοῦ τους ἀπὸ τὴν μητέρα τους.</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Ἀδελφοί μου, αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια γιὰ τὸν θάνατο. Ὅμως μπορεῖ κάποιος ἀπό σας νὰ διερωτηθεῖ:</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">καὶ ὁ Θεὸς τί κάνει γιὰ μᾶς;</span></b></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Τί
κάνει ὁ Θεός; Πολλὰ κάνει καὶ μάλιστα σπουδαία. Μᾶς ἐνημερώνει γιὰ τὶς
εὐθύνες μας, μᾶς συμβουλεύει τί νὰ κάνουμε, μᾶς βοηθάει νὰ
ἀντιμετωπίσουμε τὶς ἀσθένειές μας μὲ τὴν ἰατρικὴ ποὺ εἶναι δῶρο δικό
του. Γι' αὐτό μας λέει «τίμα τὸν ἰατρὸν διότι ἔδωσε ὁ Κύριος καὶ δῶσε
τόπον σὲ αὐτὸν γιατί τὸν χρειάζεσαι».</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Τὸ
σπουδαιότερο ὅμως ποὺ κάνει εἶναι ὅτι μεταβάλλει τὸν θάνατο ἀπὸ κακὸ
ὅπως φαίνεται στὰ μάτια μας σὲ εὐεργεσία γιατί μὲ αὐτὸν πλέον θὰ ζήσουμε
τὴν αἰώνια ζωή. Πρέπει νὰ πεθάνουμε γιὰ νὰ ζήσουμε τὴν αἰώνια ζωή, ὅπως
πρέπει νὰ γεννηθεῖ τὸ παιδάκι ἀπὸ τὴν μητέρα του γιὰ νὰ ζήσει, γι' αὐτὸ
πέθανε καὶ ἡ μητέρα Του ἡ Παναγία μας καὶ οἱ Ἅγιοι, γι' αὐτὸ πεθαίνουμε
κι ἐμεῖς. Ὁ θάνατός μας εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς αἰώνιας ζωῆς.</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Στὴν
Ἀθήνα ζοῦσε ἕνα πλούσιο ζευγάρι μ’ ἕνα παιδὶ, τὴν δωδεκάχρονη Μαρία.
Δὲν εἶχαν σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ σπάνια ἐκκλησιαζόταν. Ξαφνικὰ, ἀπὸ
ἀνεύρυσμα ἀορτῆς, πεθαίνει ἡ Μαρία. Ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα ἦταν
ἀπελπισμένοι. Μάλιστα ἡ μητέρα ἔκανε δυὸ ἀπόπειρες αὐτοκτονίας. Ἕνα
βράδυ ὁ τραγικὸς πατέρας βλέπει ἕνα ὅραμα. Ἕνα ὁλοφώτεινο καὶ πανέμορφο
κῆπο γεμάτο ἀπὸ παιδιὰ ποὺ ἔπαιζαν εὐτυχισμένα. Ἀνάμεσά τους βλέπει τὴν
Μαρία καὶ τῆς φωνάζει. «Μαρία, παιδί μου» καὶ ἐκείνη τοῦ ἁπαντὰ «Πατέρα
ποὺ εἶσαι, δὲν σὲ βλέπω, γιατί αὐτοῦ ποὺ εἶσαι εἶναι σκοτάδι, ἐνῶ ἐγὼ
εἶμαι στὸ φῶς». «Ἐδῶ εἶμαι παιδί μου. Πῶς μπορῶ νὰ ἔλθω κοντά σου;»
«Πήγαινε πιὸ κάτω καὶ θὰ βρεῖς μία γέφυρα καὶ μία πόρτα καὶ ἔλα».</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Πῆγε
ὁ πατέρας πιὸ κάτω καὶ βρῆκε μία γέφυρα ποὺ ἔγραφε «Ἐγὼ εἶμαι ἡ ὁδός»
καὶ μία πόρτα ποὺ ἔγραφε «ἐγὼ εἶμαι ἡ θύρα» καὶ τότε ἐξύπνησε.</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Ταραγμένος
ξυπνάει τὴν γυναίκα του καὶ τῆς διηγεῖται τὸ ὅραμα καὶ ἐπειδὴ δὲν
μποροῦσαν νὰ τὸ ἑρμηνεύσουν ἀποφάσισαν ὅταν ξημερώσει νὰ βροῦν ἕνα Ἱερέα
νὰ τοὺς ἑρμηνεύσει, πράγμα ποὺ ἔγινε. Ὁ Θεὸς τοὺς ὁδήγησε σ’ ἕναν πολὺ
πνευματικὸ Ἱερέα ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ τοὺς ἄκουσε μὲ προσοχὴ, τοὺς συμβούλευσε
τί νὰ κάνουν καὶ σώθηκαν πραγματικά. Τώρα ἔχουν δυὸ παιδιὰ καὶ μία
στενὴ σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία. Βρῆκαν τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, τον οποίο τοὺς
ἔδειξε τὸ παιδί τους, ἡ Μαρία.</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Ἀδελφοί
μου, ὁ Κύριος μας λέγει «ἐγὼ εἰμὶ ἡ ἀνάσταση καὶ ἡ ζωή, ὁ πιστεύων εἰς
ἐμέ, κὰν ἀποθάνη ζήσεται». Ἑπομένως, ὁ θάνατός μας εἶναι ἡ μετάβασή μας
στὴν αἰώνια ζωή. Μὲ τὴν πίστη αὐτὴ πρὸς τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ τὴν ἐλπίδα
τῆς ἀντάμωσης μὲ τὰ ἀγαπημένα μας πρόσωπα, ἃς πορευόμεθα σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ
καὶ, μὲ αὐτή τὴν πίστη καὶ ἐλπίδα, ἂς πραΰνουμε κι ἂς ἡμερώνουμε τὸν
πόνο μας, ὅταν φεύγει ἀπό κοντά μας κάποιο ἀγαπημένο μας πρόσωπο.</span></div>
<div style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="right" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<b><span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">Ι.Μ.Κ.Α</span></b></div>
<span style="text-decoration: underline;"><span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">Πηγή</span></span><span style="color: black; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 12pt;">: </span><a href="http://www.inpp.gr/" target="_blank">http://www.inpp.gr/</a></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-64959069457929696782013-09-28T11:30:00.002+03:002013-09-28T11:30:30.782+03:00 Κύρηγμα Κυριακή Β' Λουκά «Και έσεσθε υιοί του Υψίστου»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><img height="361" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwWaAMBU5OQBmGN8_lSAftTVagFTyoR2rEHTyN7DgxuRbmK_2sB-r_CUSuX4ocCnGU8n_G0Falne-J-p15weXqXFbxJNvb3ChCPbSTdBt1z5xtzI5iABEs6KoXRJ9KknxxdnnjZiXt-Zg/s640/PredicaMunte2.jpeg" width="640" /></b></span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b style="background-color: #fce5cd;"><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">ΟΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ πλάσματα του Θεού. Δημιουργήματα της αγάπης Του.
Έκφραση της αγάπης του Θεού, που φανερώθηκε κατά τη δημιουργία μας,
είναι ένα μεγάλο δώρο που μας έδωσε και ένας υψηλός σκοπός που μέσα στη
ζωή μας έθεσε. Το δώρο είναι ότι μας έπλασε «κατ’ εικόνα» δική Του, όντα
λογικά και ελεύθερα με αθάνατη ψυχή. Ο μεγάλος σκοπός που έθεσε μέσα
στη ζωή μας είναι το «καθ’ ομοίωσιν». Να μπορούμε, δηλαδή, με την καλή
χρήση της ελευθερίας μας, με τον προσωπικό μας αγώνα, να προχωρούμε στην
αρετή, να φτάσουμε στην τελειότητα, να μοιάσουμε στον ίδιο τον Θεό.
Όπως διδάσκει και ο Μ. Βασίλειος, ο άνθρωπος έχει το «κατ’ εικόνα» «εκ
του λογικός είναι». Και γίνεται «καθ’ ομοίωσιν» «εκ του χρηστότητα
αναλαβείν».</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Όμως
ο άνθρωπος έπεσε. Αμαύρωσε μέσα του την εικόνα του Θεού. Έχασε την
δυνατότητα να επιτύχει την τελείωση του. Διέφθειρε την πατρική δωρεά και
πλανήθηκε στη χώρα της αποστασίας και της αμαρτίας.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Από
την πτώση αυτή μας ανέστησε ο Κύριος μας. Θεράπαευσε την άρρωστη φύση
μας. Άνοιξε την κεκλεισμένη πύλη της Βασιλείας Του. Και μας προσκάλεσε
στο δρόμο της τελειότητας, χαρίζοντας μας τη θεία υιοθεσία. Δηλαδή, τη
δυνατότητα να γίνουμε παιδιά Του ζώντας κατά το θέλημα Του, τηρώντας τις
ζωηφόρες εντολές Του.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Αυτό
τον υψηλό σκοπό που έχουμε στη ζωή μας υπενθυμίζει στο σημερινό
Ευαγγέλιο ο Κύριος. «Και έσεσθε υιοί του Υψίστου» λέει. Θα γίνετε παιδιά
του Θεού. Πως όμως άραγε; Με ποιο τρόπο; Η περικοπή που ακούσαμε
υποδεικνύει και τους τρόπους. Καθορίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία
κινούμενος ο άνθρωπος θα μπορέσει να επιτύχει τον ιερότερο σκοπό της επί
γης ζωής του.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="color: #990000;"><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Η κλιμακωτή ανάβαση του χριστιανού</span></span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">ΚΛΙΜΑΚΩΤΗ
ΜΑΣ παρουσιάζει ο Ιησούς Χριστός την ανάβαση προς την τελειότητα. Τα
ύψη ποτέ δεν τα κατακτά κανείς με μιας. Ξεκινά από χαμηλά και αγωνίζεται
με ζήλο και υπομονή για να φτάσει ψηλά. Αυτό γίνεται παντού. Βλέπουμε
τον αετό με πόση τέχνη εκπαιδεύει τους αετιδείς του. Ξεκινά από τα
χαμηλά και σιγά-σιγά τους ανεβάζει ψηλότερα. Βλέπουμε τα αεροπλάνα. Και
αυτά όχι μονομιάς, αλλά προοδευτικά κερδίζουν ύψος.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Το
ίδιο ισχύει και για το πνευματικό ανέβασμα. Η κατάκτηση της αρετής
μοιάζει με ανάβαση σε ψηλό βουνό. Ξεκινούμε από χανηλά, τους πρόποδες
του, και προχωρούμε για να φτάσουμε στις ολοκάθαρες κορφές του. Η
χριστιανική ζωή είναι μια πνευματική κλίμακα που καλείται να ανέβει ο
χριστιανός, ο οποίος θέλει να φτάσει στην τελειότητα, να γίνει παιδί του
Υψίστου Θεού. Τα σκαλοπάτια αυτής της κλίμακας είναι οι εντολές του
Θεού που οφείλουμε να τηρήσουμε. Αυτής της πνευματικής κλίμακας ο Κύριος
σήμερα παρουσιάζει τρεις βαθμίδες.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;"><span style="color: #990000;">Πρώτη βαθμίδα: η δικαιοσύνη</span></span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">«ΚΑΘΩΣ
ΘΕΛΕΤΕ ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως».
Δηλαδή, όπως θέλετε να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι σε σας, κι εσείς να
κάνετε σ’ αυτούς τα ίδια. Λόγια αθάνατα. Χρυσό κανόνα της Καινής
Διαθήκης τα ονόμασαν οι ερμηνευτές. Εκφράζουν τον ασίγαστο πόθο κάθε
ανθρώπινης ψυχής να βασιλεύει γύρω μας δικαιοσύνη. Φανερώνουν την
μοναδική αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας,τα ιερά της δικαιώματα, που
θα πρέπει να γίνονται καθολικά σεβαστά. Η Παλαιά Διαθήκη την εντολή αυτή
του Θεού μας την παραδίδει με αρνητική διατύπωση: «Ό μισείς, μηδενί
ποιήσης» (Τωβ. 4, 15). Εδώ ο Κύριος τη διατυπώνει θετικά, όπως θετική θα
πρέπει να είναι και η στάση μας ως χριστιανών μέσα στη ζωή.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Θέλουμε οι άλλοι να μας σέβονται; Οφείλουμε κι εμείς να τους σεβόμαστε.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Θέλουμε οι συνάνθρωποι μας να μην μας αδικούν; Κι εμείς δεν πρέπει να αδικούμε τους άλλους.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Θέλουμε να μας μιλούν με ειλικρίνεια, να μας λένε πάντα την αλήθεια; Το ίδιο χεωστολυμε να κάνουμε κι εμείς.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Θέλουμε
να είναι συνεπείς στα λόγια και τις υποσχέσεις τους, έντιμοι στις
συμφωνίες τους; Συνεπείς οφείλουμε να είμαστε κι εμείς. Η εντιμότητα να
διακρίνει και το δικό μας χαρακτήρα.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;"><span style="color: #990000;">Δεύτερη βαθμίδα: η ανεξικακία και η αγάπη</span></span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">ΜΙΑ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ θα πρέπει να αγκαλιάζει και τους εχθρούς μας. Εκείνους που
μας έβλαψαν, που μας πίκραναν, που μας αδίκησαν. «Πλν αγαπάτε τους
εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε…». Εδώ βρίσκεται το μεγαλείο
του χριστιανισμού και η μεγάλη διαφορά που έχει η χριστιανική αρετή από
εκείνη του κόσμου. Ο χριστιανός οφείλει να κάνει το καθήκον του χωρίς
καμιά σκοπιμότητα και υστεροβουλία. Να είναι ο άνθρωπος της αγάπης, μιας
αγάπης χωρίς όρους και όρια. Αγάπης που στο βάθος της θα φτάνει μέχρι
τη θυσία, και το πλάτος της θα περιλαμάνει ακόμη και αυτούς τους εχθρούς
μας. Αλλά για να μπορέσουμε μα αγαπήσουμε τους εχθρούς μας, θα πρέπει
να διαθέτουμε μιαν ανεξίκακη καρδιά. Αληθινή αγάπη χωρίς ανεξικακία δεν
είναι δυνατόν να υπάρξει.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Την
αγάπη αυτή δεν την έχουμε ως κήρυγμα, ως «καινή εντολή» μόνο (Ιω.
13,34). Την έχουμε και ζωντανή, ενσαρκωμένη στο θεανθρώπινο πρόσωπο και
το άγιο παράδειγμα του Κυρίου. Ο Χριστός αγαπά όλους. Διψά την σωτηρία
όλων. «Θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι…» (Α’ Τιμ. 2, 4). Είναι «χρηστός»,
ευεργετικός και ωφέλιμος δηλαδή, και προς τους αχάριστους και προς τους
κακούς. «Ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει
επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ. 5,45). Ή, όπως αναφέρει το βιβλίο των
Πράξεων, «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας τους καταδυναστευομένους
υπό του διαβόλου» (Πραξ. 10, 38). Και στο όνομα της αγάπης συγχωρεί τους
ίδιους τους σταυρωτές Του, την ώρα μάλιστα που δοκίμαζε την άφατη οδύνη
του σταυρικού θανάτου.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;"><span style="color: #990000;">Τρίτη βαθμίδα: το έλεος και οι οικτιρμοί</span></span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">«ΓΙΝΕΣΘΕ
ΟΥΝ οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί». Τι είναι το
έλεος; Αγάπη επιτεταμένη. «Εάν κάποιος εξετάσει», γράφει ο άγιος
Γρηγόριος Νύσσης, «το ιδίωμα του ελέους, θα βρει ότι είναι η επίταση της
αγαπητικής διαθέσεως». Και τι είναι οι οικτιρμοί; Η συμπάθεια και η
ευσπλαχνία, ο πόνος για τον άλλον, τον πονεμένο αδελφό του Χριστού, που
είναι και δικός μας αδελφός. Η καρδιά μας, δηλαδή, να γεμίζει από
συμπάθεια κι ευσπλαχνία για τον πόνο και τη δυστυχία, την ταλαιπωρία και
την ανάγκη των άλλων. Και το μέτρο του ελέους και της συμπάθειας, που
οφείλουμε να επιδεικνύουμε προς τους άλλους, είναι το έλεος και η
φιλανθρωπία του ουρανίου Πατέρα μας.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">«Αυτό
με το οποίο μπορούμε (κάπως)», διδάσκει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος,
«να εξισωθούμε με τον Θεό, είναι το ελεείν και οικτίρειν». Και
συνεχίζει: «Δεν είπε, εάν νηστεύετε θα γίνετε όμοιοι με τον Πατέρα σας.
Δεν είπε, εάν ασκείτε παρθενία. Ούτε είπε, εάν προσεύχεσθε θα γίνετε
όμοιοι με τον Πατέρα σας…. Αλλά τι είπε; Γίνεσθε οικτίρμονες».</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">* * *</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Αδελφοί μου,</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Ζούμε
σε μια εποχή με κραυγαλέες αντιφάσεις. Και οικοδομούμε έναν πολιστισμό
που είναι ολοφάνερα ανάπηρος. Η τεχνολογία έφτασε σε απίθανα ύψη. Οι
άνθρωποι όμως έχουμε αποθηριωθεί. Πήγαμε στη Σελήνη, ηθικά όμως έχουμε
ξεπέσει, ως οντότητες πνευματικές οπισθοδρομήσαμε. Η απληστία μας
παραμερίζει κάθε έννοια ισότητας και δικαιοσύνης. Η φιλαυτία μας
σκοτώνει την αγάπη. Ο ατομισμός μας μάς καθιστά σκληρούς και ανάλγητους
μπροστά στον πόνο κα τη δυστυχία των άλλων.</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Τι
χρειαζόμαστε λοιπόν; Ένα γενναίο αναπροσανατολισμό. Ν’ ανακαλύψουμε τον
θεμελιώδη σκοπό της ζωής. Να συνειδητοποιήσουμε το βαθύτερο νόημα της
υπάρξεως μας. Αυτό ακριβώς που μας διαμηνύει ο λόγος του Κυρίου που
ακούσαμε σήμερα: «Και έσεσθε υιοί του Υψίστου».</span><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><br style="line-height: 19px; text-align: justify;" /><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Πρεσβύτερος </span></b></span><b style="background-color: #fce5cd; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span style="line-height: 19px; text-align: justify;">Δημήτριος Λ. Λάμπρου</span></b></div>
<br />
<div class="linkwithin_text" id="linkwithin_text_0" style="border: 0; font-weight: bold; margin: 0; padding: 20px 0 5px; text-align: left;">
</div>
<br />
<br />
<div class="linkwithin_text" id="linkwithin_text_0" style="border: 0; font-weight: bold; margin: 0; padding: 20px 0 5px; text-align: left;">
</div>
<div class="linkwithin_text" id="linkwithin_text_0" style="border: 0; font-weight: bold; margin: 0; padding: 20px 0 5px; text-align: left;">
<a href="http://proskynitis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_1825.html">εδώ </a></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-13369462238666749212013-09-13T13:09:00.002+03:002013-09-13T13:09:40.289+03:00Λόγος στήν Παγκόσμιο Ύψωση τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPRoO2l15VXm54qGKJdlqFGMFHIcJNJKdDbVs2scYi0_5UVK8IUckeou9RO2FuabRgPsQIAt3kch-Atb3FLxejSK9_ygckVcvCVkFiGtIC1q_YcG-8gyjfrECAJCWFLRKJkjm9V2ea_V0/s1600/%CE%8E%CF%88%CF%89%CF%83%CE%B7+%CE%A4%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPRoO2l15VXm54qGKJdlqFGMFHIcJNJKdDbVs2scYi0_5UVK8IUckeou9RO2FuabRgPsQIAt3kch-Atb3FLxejSK9_ygckVcvCVkFiGtIC1q_YcG-8gyjfrECAJCWFLRKJkjm9V2ea_V0/s640/%CE%8E%CF%88%CF%89%CF%83%CE%B7+%CE%A4%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D.jpg" width="640" /></a></div>
<strong><span style="color: #cc0000;"></span><br />
Ἁγίου Ἀνδρέου Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης</strong><br />
<div align="justify">
Ἑορτάζουμε
τήν πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, καί ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας
καταφωτίζεται. Ἑορτάζουμε τήν πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, καί ὅλη ἡ οἰκουμένη
φωταγωγεῖται καί γεμίζει μέ ἀκτίνες θεϊκῆς χαρᾶς. Ἑορτάζουμε τήν
πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, διά τοῦ ὁποίου τό σκοτάδι (τῆς ἁμαρτίας) διώχθηκε,
καί ἦλθε τό φῶς (τῆς ἀρετῆς). Ἑορτάζουμε τήν πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, καί
ὑψούμεθα πνευματικά μαζί μέ τόν Σταυρωθέντα Σωτήρα μας, ἀφήνοντας κάτω
τή γῆ μέ τήν ἁμαρτία, γιά νά κερδίσουμε τά ἄνω ἀγαθά.<br />
Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί ὑψώνει μαζί του τήν ἀνθρωπότητα, πού λόγω τῆς
ἁμαρτίας της, ἦταν πεσμένη κάτω. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί ταπεινώνει τήν
αὐθάδη ἔπαρση τῶν δαιμόνων.<br />
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a>Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί ἡ ἐναντία δύναμη τοῦ πονηροῦ
ὑποχωρεῖ καί ταπεινώνεται. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί συναθροίζεται τό
πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί οἱ πόλεις ἑορτάζουν
πανηγυρικά· οἱ δέ λαοί προσφέρουν χαρούμενοι τίς ἀναίμακτες θυσίες στόν
Θεό. Διότι καί μόνη ἡ μνήμη τοῦ Σταυροῦ εἶναι ὑπόθεση μεγάλης χαρᾶς, καί
ἀποδίωξη τῆς λύπης.<br />
Ἀλλά καί τό νά βλέπει κανείς τόν τύπο τοῦ Σταυροῦ, πόσο μεγάλο πράγμα
εἶναι! Διότι ἐκεῖνος πού βλέπει τό Σταυρό, γεμίζει ἀνδρεία καί διώχνει
τή δειλία. Τόσο μεγάλο πράγμα εἶναι ὁ Σταυρός! Καί αὐτός πού τόν κάνει
κτῆμα του, θά ἔχει ἀποκτήσει ἕνα θησαυρό. Ἴσως νά νομίζετε ὅτι ὀνομάζω
θησαυρό τό χρυσό, ἤ τά μαργαριτάρια, τούς βαρύτιμους ἰνδικούς λίθους,
γιά τά ὁποῖα χαίρουν οἱ σαρκικοί ἄνθρωποι, ἀσχολούμενοι μέ τά μικρά καί
ἀνάξια λόγου πράγματα. Ἐγώ ὅμως ὀνομάζω θησαυρό –καί δίκαια– ἐκεῖνο τό
ὡραιότατο καί πολύτιμο πράγμα καί ὄνομα ἐπάνω στό ὁποῖο καί μέ τό ὁποῖο
ἐπιτεύχθηκε ὅλη ἡ ὑπόθεση τῆς σωτηρίας μας.<br />
Γιατί τά λέγω αὐτά; Ἐάν δέν ὑπῆρχε Σταυρός, δέν θά συντριβόταν ὁ
θάνατος, δέν θά γυμνωνόταν ὁ ἅδης, δέν θά νεκρωνόταν τό πονηρό φίδι, ὁ
διάβολος. Γι᾽ αὐτό εἶναι πολύ μεγάλο καί τίμιο πράγμα ὁ Σταυρός. Μεγάλο,
διότι πάρα πολλά ἀγαθά καί εὐεργεσίες ἔγιναν δι᾽ αὐτοῦ. Τόσο πολλά,
καθόσο καί τά θαύματα καί τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ ὑπερνικοῦν κάθε δύναμη
λόγου καί ἔκφρασης. Εἶναι τίμιο, ἐπίσης, διότι ὁ Σταυρός σημαίνει θεῖο
Πάθος καί τρόπαιο. Πάθος, λόγω τοῦ ὅτι ὁ ἀπαθής Χριστός, ἑκούσια ὑπέστη
σταυρικό θάνατο· τρόπαιο δέ, διότι ὁ διάβολος τραυματίσθηκε διά τοῦ
Σταυροῦ, καί μαζί του νικήθηκε καί ὁ θάνατος. Συνετρίβησαν ἐπίσης οἱ
πύλες τοῦ ἅδη, καί τέλος, ὁ Σταυρός ἔγινε γιά ὅλο τόν κόσμο κοινή
σωτηρία.<br />
Ὁ Σταυρός εἶναι ἐλπίδα τῶν Χριστιανῶν, σωτήρας τῶν ἀπεγνωσμένων, λιμάνι
γι᾽ αὐτούς πού βρίσκονται σέ δύσκολες βιοτικές περιστάσεις, ἰατρός γιά
τούς ἀσθενεῖς· ἀπομακρύνει τά πάθη, δίνει τήν ὑγεία, δίνει τή ζωή στούς
πνευματικά νεκρούς, καθοδηγεῖ πρός τήν εὐσέβεια, ἀποστομώνει τή
βλασφημία.<br />
Ὁ Σταυρός εἶναι σκάλα πού ἀνεβάζει στούς οὐρανούς· ὁδός πού ὁδηγεῖ πρός
τήν ἀρετή· εἶναι πρόξενος ζωῆς πνευματικῆς· κατάργηση τοῦ θανάτου,
ἀπαλλαγή ἀπό τή φθορά. Ἔχει τή δύναμη νά σβήσει τή φλόγα τῶν παθῶν καί
τοῦ αἰώνιου πνευματικοῦ θανάτου· δίνει στήν ψυχή τήν παρρησία πρός τόν
Θεό· εἶναι τό κλειδί γιά τή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.<br />
Ὁ Σταυρός εἶναι φύλακας κατά τή νύκτα, πύργος κατά τήν ἡμέρα,
χειραγωγός μέσα στό σκοτάδι, χαλινάρι σέ περιπτώσεις ὑπερβολικῆς χαρᾶς,
ψυχαγωγός σέ περιστάσεις θλίψεων, συντελεῖ σέ συμφιλίωση· εἶναι
παρακλητικός, φιλικός, ὑπερασπιστής· μᾶς προφυλάσσει καί μᾶς βοηθεῖ.<br />
Ὁ Σταυρός εἶναι φύλακας τῶν πόλεων, ἀσφάλεια τῶν σπιτιῶν, σύνδεσμος τῆς
φιλίας, ὀχύρωμα κατά τῶν ἐχθρῶν, ἀντίπαλος τῶν πολεμίων, διώκτης τῶν
παθῶν, σκόνταμα καί ἐμπόδιο τῶν βαρβάρων, βραβευτής τῆς εἰρήνης,
συμφιλίωση τοῦ κόσμου, κατάργηση τῶν ὁρίων, παροχή καί ἐξασφάλιση τῆς
ἀγάπης, ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, βάθος τῆς γῆς, σύνθεση ὅλης τῆς κτίσης, τοῦ
μήκους αὐτῆς πού βλέπουμε, καί τοῦ πλάτους τῆς οἰκουμένης· καί γιά νά
πῶ μέ λίγα λόγια, ὁ Σταυρός εἶναι τό κεφάλαιο τῶν Ἀχράντων Παθῶν τοῦ
Χριστοῦ, καί ἡ κορυφή τῶν θαυμάτων πού ἔγιναν γιά ἐμᾶς.<br />
Ὑψώνεται λοιπόν ὁ Σταυρός σήμερα, γιά νά δοξασθεῖ ὁ Χριστός. Δέν
ὑψώνεται ὁ Χριστός, γιά νά δοξασθεῖ ὁ Σταυρός· ἀλλά ὑψώνεται ὁ Σταυρός,
γιά νά δοξασθεῖ ὁ Χριστός. Δοξάζεται δέ ὁ Χριστός, γιά νά ὑψώσει καί μᾶς
μαζί μέ τόν ἑαυτό Του. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί μαζί του ὑψώνει καί τό
φρόνημα τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν. Δοξάζεται ὁ Χριστός, καί δοξάζει μαζί
Του καί αὐτούς πού Τόν δοξάζουν. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί συντρίβει τήν
ὑπερηφάνεια τῶν δαιμόνων. Δοξάζεται ὁ Χριστός, καί ντροπιάζει τόν
ἀρχέκακο διάβολο.<br />
Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί ἀνορθώνει ἐκείνους πού καταπίπτουν. Δοξάζεται ὁ
Χριστός, καί διαλύει τήν ντροπή ἐκείνων πού ἔπεσαν στήν ἁμαρτία.
Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί γκρεμίζονται τά εἴδωλα. Δοξάζεται ὁ Χριστός, καί
τραυματίζεται ὁ διάβολος. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, ὄχι μόνο διότι ὑψώθηκε ὁ
Χριστός ἐπάνω σ’ αὐτόν, ἀλλά γιατί μέ τή φανέρωσή του, ἔλεγξε τή μωρία
καί τήν ὑπερηφάνεια τῶν Ἰουδαίων. Ἀπό ποῦ φανερώθηκε; Ἀπό τά ἔγκατα τῆς
γῆς. Πότε φανερώθηκε; Στήν ἐποχή τῶν Βασιλέων πού πίστευσαν στόν Χριστό·
ὄχι ὅπως μερικοί ἔπλασαν τάχα μέ τή φαντασία τους, ἐξαπατώντας τούς
πολλούς μέ πιθανολογίες, ἀλλά μέ μιά θεία καί ἁπλή δύναμη, μέ μιά ὄντως
ἐπινόηση σταθερῆς πίστης· διότι ἐπρόκειτο γιά θεϊκό κειμήλιο.<br />
Φανερώθηκε ὁ κοινός αὐτός θησαυρός, αὐτός λέγω ὁ Τίμιος τοῦ Κυρίου
Σταυρός, ὁ ὁποῖος σήμερα ὑψώνεται σέ ὅλο τόν κόσμο, μαζί μέ ὅλα ἐκεῖνα
πού συνετέλεσαν στήν οἰκονομία τοῦ μακάριου καί σωτήριου γιά τόν κόσμο
θείου Πάθους. Αὐτό λοιπόν ἑορτάζουμε σήμερα· γιά τοῦτο πανηγυρίζουμε·
γιά τό ὅτι φανερώθηκε σήμερα τό ἅγιο ἐκεῖνο Ξύλο πού ἀπό παλαιά
ἐκρύπτετο· γιά τό ὅτι ὁ κρυμμένος θησαυρός ἔλαμψε σάν ἄλλος χρυσός μέσα
ἀπό τά σπλάχνα τῆς γῆς· γιά τό ὅτι ἀποκαλύφθηκε τό μέχρι τώρα θαμμένο
ἐπίσημο λάβαρο τῆς χριστιανοσύνης· γιά τό ὅτι ἡ ἀλαζονεία καί ἡ ἔπαρση
τῶν δαιμόνων ἠρέμησε μέ τή φανέρωση τοῦ Σταυροῦ· γιά τό ὅτι αὐτό πού ἀπό
τή φύση του εἶναι ξίφος κατά τῶν ἐχθρῶν, φανερώθηκε μέσα ἀπό τή γῆ· γιά
τό ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔλαβε πάλι τό στολισμό της.<br />
Αὐτός εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, τό Δεσποτικό «σημεῖο», τό σωτήριο
ὅπλο, ἡ βασιλική δύναμη, τό τρόπαιο τῆς νίκης, τό σημεῖο διαχωρισμοῦ
ἀλλά καί τῆς ἑνώσεως τῶν οὐρανίων καί τῶν ἐπιγείων, ἡ νομοθεσία τῶν
πιστῶν, ἡ κορυφή καί ὁ ἐπίλογος τῶν Ἀποστόλων, τό τηλεσκόπιο τῶν
Προφητῶν, τό στεφάνι τῶν Μαρτύρων, ὁ ἀρραβώνας τῶν προσκυνούντων τόν
Χριστό.<br />
Ἀπό τότε πού ἔχουμε τό Σταυρό, ὁ Χριστός προσκυνεῖται· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ
γνωρίσθηκε καί πιστεύθηκε· ἡ Ἰουδαϊκή θρησκεία καταργήθηκε· ἡ
εἰδωλολατρία ἔσβησε· ἡ χριστιανική πίστη καί ζωή ἀνέτειλε καί
ἐπικράτησε· γευθήκαμε τήν ἀναίμακτη λατρεία. Καί γιατί νά λέγω πολλά;
Ἀπό τότε πού ἔχουμε τό Σταυρό, οἱ ἄνθρωποι συμπολιτεύονται μέ τούς
Ἀγγέλους, καί αὐτός ὁ οὐρανός εἶναι πλέον προσιτός γιά τούς ἐπιγείους· ὁ
δέ Θεός, διά τῆς θείας Χάριτος καί ἐνεργείας του, γίνεται πλέον
μεθεκτός ἀπό τούς ἀνθρώπους.<br />
Πράγματι ὁ Σταυρός εἶναι κάτι πολύ μεγάλο, καί σέ πολλά μέρη τῆς Ἁγίας
Γραφῆς μαρτυρεῖται ἤ προτυποῦται, καί πολλά θαύματα γίνονται καθημερινῶς
μέ τή δύναμή του. Πρέπει νά προσκυνοῦμε λοιπόν τό Σταυρό, διότι δι’
αὐτοῦ γνωρίσαμε τόν Κύριο. Πρέπει νά προσκυνεῖται ὁ Σταυρός, διότι δι’
αὐτοῦ δοξάζουμε τόν Χριστό. Προσκυνοῦμε τό Σταυρό, διότι δι’ αὐτοῦ
λάβαμε τήν εὐλογία, καί ἐλευθερωθήκαμε ἀπό τήν κατάρα. Προσκυνοῦμε τό
Σταυρό, διότι δι’ αὐτοῦ ἀποβάλαμε τήν πικρή γεύση τοῦ «ξύλου τῆς
παρακοῆς», καί γευθήκαμε τή γλυκύτητα τῆς σωτηρίας.<br />
Εὐλογημένο εἶναι τό Ξύλο ἀπό τό ὁποῖο κατασκευάσθηκε ἡ νοητή κιβωτός
τῆς Ἐκκλησίας, καί ἡ ὁποία ἔχει τή δύναμη νά διασώζει τόν κόσμο ἀπό τόν
κατακλυσμό τῆς ἁμαρτίας. Ὑψῶστε, λοιπόν, σήμερα μαζί μου τή φωνή, καί ἄς
ἀπευθύνουμε μαζί μέ τήν Ἁγία Γραφή τά λόγια της πρός τό θησαυρό τοῦ
Σταυροῦ. Καί θησαυρό τοῦ Σταυροῦ, ὀνομάζω τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Χριστό,
πρός τόν Ὁποῖον πρέπει νά ἀπευθύνουμε τά λόγια μας λέγοντες: «Πάντα τά
ἔθνη, ὅσα ἐποίησας, ἥξουσι καί προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου, Κύριε, καί
δοξάσουσι τό ὄνομα σου, ὅτι μέγας εἶ Σύ καί ποιῶν θαυμάσια, Σύ εἶ Θεός
μόνος» (Ψαλμ. 85,9-10). Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.<br />
[Ἁγίου Ἀνδρέου τοῦ Ἱεροσολυμίτου (Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης), Λόγος Ι΄, εἰς
τήν παγκόσ</div>
<div align="justify">
μιον Ὕψωσιν τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ, PG 97, 1017-36.
Ἀπόσπασμα στή νεοελληνική].<br />
<span style="text-align: start;">πηγή: </span><a href="http://www.imns.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=239:140910&catid=67:2010-02-26-17-33-45&Itemid=120" style="text-align: start;">Ι.Μητρόπολη Νέας Σμύρνης</a> </div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-76783991495619972772013-09-06T13:15:00.000+03:002013-09-06T13:15:22.740+03:00Κυριακή πριν την Ύψωση του Σταυρού 2013<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://images.newsnow.gr/5/57111/i-epistimi-mprosta-sti-stavrosi-kai-tin-anastasi-tou-iisou-xristou-1-315x236.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="http://images.newsnow.gr/5/57111/i-epistimi-mprosta-sti-stavrosi-kai-tin-anastasi-tou-iisou-xristou-1-315x236.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><i><span style="font-size: 130%;">«Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Μονογενή Του Υιό,έ</span></i><i><span style="font-size: 130%;">τσι ώστε όποιος πιστεύει σ΄ Αυτόν να μην χαθεί, αλλά να έχει ζωή αιώνιο».</span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 130%;">Αδελφοί,</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 130%;">Η Εκκλησία μας με αυτήν εδώ την Κυριακή, μας προετοιμάζει για την μεγάλη δεσποτική εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Με το ευαγγελικό λοιπόν ανάγνωσμα της Κυριακής, παρουσιάζει το μεγαλείο και το ουσιαστικό νόημα της σταυρικής θυσίας:Είναι η εκούσια παράδοση του Θεού πού εκενώθη στον άνθρωπο, σε σταυρικό, επονείδιστο και μαρτυρικό θάνατο, για να σωθεί ο κόσμος δι'αυτού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 130%;">Στα κηρύγματα των παλαιών διδασκάλων βρίσκεται μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Ένας ληστής παραδίνεται στην πιό σκοτεινή και άθλια φυλακή και στις άγριες διαθέσεις του δουλεμπόρου. Το μέλλον του είναι σκοτεινό και αβέβαιο. Βρίσκεται προ των πυλών του θανάτου και αναμένει την πώληση του σε έναν τυρρανικό αφέντη, ο οποίος θα του φερθεί με την ανάλογη σκληρότητα πού αντιστοιχεί στο άγριο του χαρακτήρα και των εγκλημάτων πού διέπραξε και αφού τον εκμεταλλευτεί επαρκώς θα τον θανατώσει ως άχρηστο πλέον. Ανέλπιστα όμως ο ίδιος ο βασιλιάς κατεβαίνει από τον χρυσό θρόνο του παλατιού του, αναμιγνύεται με τον κόσμο των δούλων και των εγκληματιών, δίνει ένα ποσό αξίας ανυπολόγιστης και μεγαλύτερης από την αντικειμενική αξία του δούλου αυτού και έπειτα του δίνει το χαριστήριο της ελευθερίας, ανέλπιστα και χωρίς προφανές συμφέρον και αντάλλαγμα. Μια πράξη παράλογης, υπέρλογης, θεϊκής μεγαλοψυχίας!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 130%;">Αυτή η απλή και συγκλονιστική παραβολή καταδεικνύει το μέγεθος της θεϊκής αγάπης και φιλανθρωπίας, την εξέλιξη του δράματος της ανθρωπότητας, τα λυσίποινα από το τραγικό αδιέξοδο του θανάτου, πού πλήρωσε ο ίδιος ο σαρκωμένος Θεός. Το αίμα του Χριστού μας εξαγόρασε από την δουλεία του θανάτου και μας απελευθέρωσε ο θάνατος Του. </span><i><span style="font-size: 130%;"> </span></i><span style="font-size: 130%;">O αφέντης πού κάνει την εξαγορά δεν εκδικείται, δεν τυρρανεί, αλλά προσφέρει ανυπολόγιστο αντίτιμο: το Τίμιο Αίμα Του και σώζει τον δούλο εγκληματία άνθρωπο από τα δεσμά και την ειρκτή του θανάτου.Αυτή είναι η ιστορία του πεπτωκότος ανθρώπου και του εκούσια Εσταυρωμένου Θεού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 130%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 130%;">Στην ορθόδοξη παράδοση μας η σταυρική θυσία του Χριστού δεν τελείται ως ικανοποίηση της προσβληθείσας δικαιοσύνης.Είναι μια πράξη άφατης και ανεπανάληπτης αγάπης. Ο αναμάρτητος επιβαρύνεται την ποινή και τα επίχειρα του εγκλήματος. Ο αθώος πληρώνει με θάνατο αυτό πού νομοτελειακά θα επλήρωνε ο υπαίτιος άνθρωπος: τον θάνατο. Και με τον θάνατο Του θανατώνει τον θάνατο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 130%;">Ανοίξτε βιβλία φιλοσοφίας, ιερά βιβλία θρησκειών, εγκυκλοπαίδειες, ανατρέξτε στους σοφούς και τους προφήτες των ιδεών και των ειδώλων, ανιχνεύστε ψυυχολογίες και κοσμοθεωρίες: Δεν θα βρείτε τέτοια αγάπη και θυσία, τέτοιο υπέρλογο ενδιαφέρον του θείου για το εκπεσόν ανθρώπινο.Μέσα από τις μορφές των παντοκρατορικών και εξουσιαστικών ψευδοθεών, της δικαίας εκδικήσεως και των μιαρών ανθρωπομορφισμών, θα προβάλει διαμάντι ανόθευτο η μορφή του Εσταυρωμένου Θεού των χριστιανών. Η αυθεντικότητα. Το όντως μεγαλείο. Η θεϊκότητα πού δεν αμφισβητείται στην έκφραση της για τον άνθρωπο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 130%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 130%;">Ο Σταυρός του Χριστού τίθεται εν τω μέσω της Εκκλησίας για να μας υπενθυμίζει κάθε ώρα και στιγμή την θυσία Του για όλους εμάς. Δεν είναι το παράδειγμα καταναγκαστικό και δεν είναι η θέα του τρομοκρατική, να γεννάει τύψεις και ενοχές για αυτόν τον υπέροχο μα άδικο θάνατο. Γιατί ο Σταυρός τίθεται μόνο ως παράκληση, ως παρηγοριά, να μας θυμίζει πού μπορεί να φτάσει η Άκρα Αγάπη, να θέτει κανείς την ζωή του αντίλυτρο για αυτούς πού αγαπά! Η θέα του Σταυρού μας εγείρει στο πνευματικό φιλότιμο. Και όση ανακούφιση και χαρμονή μας δίνει το παρηγορητικό του θέαμα, τόσο περισσότερο ενδυναμωνόμαστε και παίρνουμε καλή δέσμευση και διδασκαλία: Να κάνουμε την ζωή μας θυσιαστική για αυτούς πού αγαπά η καρδιά μας. Να θυσιαστούμε και εμείς ως μιμητές του Μάρτυρα Θεού μας. Διά της θυσίας να θανατώσουμε τον παμφάγο και αδίσταχτο θάνατο , τον θάνατο πού γεννάει η αμαρτία. Και με το σταυρικό ήθος να ομοιάσουμε το κατά δύναμιν στον Νικητή του Θανάτου.</span></div>
<span style="font-size: 130%;"><br /></span>
<span style="font-size: 130%;">Το ευχόμαστε.</span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="color: #cc0000;"><i><span><br /></span></i></span></span>
<span style="font-size: 130%;"><span style="font-size: small;"><span style="color: #cc0000;"><i>π. Παντ.Κρούσκος 6-9-2013</i></span></span></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-53525170670018162762013-09-01T12:13:00.004+03:002013-09-01T12:13:28.166+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><strong>+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong> </strong></span><span style="font-size: large;"><strong>ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong>ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong> </strong></span><span style="font-size: large;"><strong>ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ </strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong> </strong></span><span style="font-size: large;"><strong>ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ </strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong> </strong></span><span style="font-size: large;"><strong>ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong> </strong></span><span style="font-size: large;"><strong>* * *</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong> </strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong>Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong>Ἔφθασεν
ἡ πρώτη Σεπτεμβρίου, ἡ πρώτη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, τήν ὁποίαν πρό
ἐτῶν τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ἐν συνεχείᾳ σύνολος ἡ Ὀρθόδοξος
ἡμῶν Ἐκκλησία ὡρίσαμεν ὡς ἡμέραν προσευχῆς διά τό περιβάλλον. Ἔκτοτε,
λόγῳ καί τῆς ἡμετέρας πρωτοβουλίας ταύτης, ἔχει γενικευθῆ τό ἐνδιαφέρον
διά τήν προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί πολλά λαμβάνονται
μέτρα ἐν προκειμένῳ διά τήν ἀειφορίαν καί τήν ἰσορροπίαν τῶν
οἰκοσυστημάτων ἀλλά καί διά πᾶν σχετικόν πρός αὐτάς πρόβλημα.</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong>Καθώς
μάλιστα τυγχάνει γνωστόν καί ἐπιμεμαρτυρημένον ὅτι "οὐ λύονται οἱ νόμοι
τῆς φύσεως, οὐδέ σαλεύονται, ἀλλά μένουσιν ἀκίνητοι" (πρβλ. Ἱεροῦ
Χρυσοστόμου, Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον ΣΤ΄, P.G. 48, 1042), ὀφείλομεν
σήμερον νά ἐπικεντρώσωμεν τήν προσοχήν μας εἰς τάς ἀφανεῖς ἐπεμβάσεις
τοῦ ἀνθρώπου εἰς τήν ἰσορροπίαν τοῦ περιβάλλοντος, ἡ ὁποία διασαλεύεται
ὄχι μόνον δι᾿ ἐμφανῶν καταστρεπτικῶν ἐνεργειῶν, ὡς αἱ ἐκριζώσεις τῶν
δασῶν, ἡ ὑπεράντλησις τῶν ὑδάτων, ἡ ἐν γένει ὑπερεκμετάλλευσις τῶν
φυσικῶν καί ἐνεργειακῶν πόρων καί ἡ μέσῳ διαρροῆς καί ἀποθέσεως τοξικῶν
καί χημικῶν οὐσιῶν μόλυνσις μεγάλων χερσαίων καί ὑδατίνων περιοχῶν, ἀλλά
καί δι᾿ ἀφανῶν διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ πράξεων. </strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong>Καί
τοιαῦται τυγχάνουν αἱ ἐπεμβάσεις εἰς τά γονιδιώματα τῶν ἐμβίων ὄντων
καί ἡ δημιουργία κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπον μετηλλαγμένων εἰδῶν ἀγνώστου ἐν
συνεχείᾳ μετεξελίξεως, ὡς καί ἡ ἀνεύρεσις τρόπων ἀποδεσμεύσεως τεραστίων
δυνάμεων, τῶν ἀτομικῶν καί πυρηνικῶν, τῶν ὁποίων ἡ μή ὀρθή χρῆσις
δύναται νά ἐξαφανίσῃ πᾶν ἴχνος ζωῆς καί πολιτισμοῦ εἰς τόν πλανήτην μας.
Εἰς τάς περιπτώσεις ταύτας δέν εἶναι ἡ πλεονεξία καί ἡ ἐπιθυμία τῆς
ὑπερισχύσεως τά μόνα κίνητρα τῶν ἐπιδιωκόντων νά ἐπέμβουν καί νά
μεταλλάξουν τά ἔμβια ὄντα, τά ὁποῖα ὁ Θεός ἐδημιούργησεν ὡς «καλά λίαν»,
ἀλλά καί ἡ ὑπεροψία ὡρισμένων ὅπως ἀντιπαραταχθοῦν εἰς τήν Σοφίαν τοῦ
Θεοῦ καί ἀποδείξουν ἑαυτούς ἱκανούς νά βελτιώσουν τό ἔργον Αὐτοῦ. Ἡ
ψυχική στάσις αὕτη χαρακτηρίζεται ὑπό τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ὡς "ὕβρις",
δηλαδή ὑπεροπτική αὐθάδεια τοῦ ἔχοντος περιωρισμένον νοῦν ἔναντι τοῦ
Πανσόφου καί Παντοδυνάμου Δημιουργοῦ.</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong>Ἀσφαλῶς δέν
ἀντιτασσόμεθα πρός τήν ἐπιστημονικήν ἔρευναν, ἐάν καί ἐφ᾿ ὅσον παρέχῃ
ἐπωφελεῖς ὑπηρεσίας εἰς τόν ἄνθρωπον καί τό περιβάλλον. Τοιουτοτρόπως, ἡ
χρησιμοποίησις τῶν πορισμάτων αὐτῆς διά τήν θεραπείαν, παραδείγματος
χάριν, ἀσθενειῶν εἶναι ἀσφαλῶς θεμιτή, ἀλλά ἡ βεβιασμένη ἐμπορική
ἐκμετάλλευσις προϊόντων τῆς συγχρόνου χημικῆς καί βιολογικῆς τεχνολογίας
πρό τῆς τετελεσμένης διαπιστώσεως ὅτι εἶναι διά τόν ἄνθρωπον ἀβλαβῆ,
εἶναι ἀσφαλῶς κατακριτέα, καθώς ἐπανειλημμένως ὡδήγησεν εἰς τραγικάς
συνεπείας αὐτόν καί τό περιβάλλον.</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong>Ἡ ἐπιστήμη,
καλῶς πράττουσα, διαρκῶς ἐρευνᾷ καί προσπαθεῖ νά ἑρμηνεύσῃ τήν φυσικήν
νομοτέλειαν καί τάξιν. Ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ πρός τούς πρωτοπλάστους
"κατακυριεύσατε τῆς γῆς"(Γεν. θ΄ 1) παρέχει τήν ἄδειαν τῆς ἐρεύνης καί
γνώσεως τῶν φυσικῶν καί βιολογικῶν μηχανισμῶν οἱ ὁποῖοι δροῦν εἰς αὐτήν,
διά νά εἶναι σύνολον τό φυσικόν περιβάλλον παραδείσιον. Ἀρκεῖ ἡ
ἐπιδίωξις τῆς γνώσεως καί ἡ ἐκμετάλλευσις αὐτῆς νά μή στοχεύῃ μόνον εἰς
τό κέρδος καί νά μή εἶναι ἀλαζονική προσπάθεια οἰκοδομήσεως ἑνός νέου
πύργου τῆς Βαβέλ, διά τοῦ ὁποίου τό δημιούργημα θά προσπαθήσῃ νά φθάσῃ
καί ἴσως, κατά τήν ἔπαρσιν ὡρισμένων, νά ὑπερβῇ καί Αὐτόν τόν
Δημιουργόν. Δυστυχῶς λησμονεῖ ἐνίοτε ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὁ τοῦ "κάλλους
γενεσιάρχης ἔκτισεν αὐτά" (Σοφ. Σολ. ιγ΄, 3) καί χείρ Κυρίου "ἐθεμελίωσε
τήν γῆν, καί ἡ δεξιά Αὐτοῦ ἐστερέωσε τόν οὐρανόν" (πρβλ. Ἡσ. μη΄, 13).</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong>Καθῆκον,
λοιπόν, ἡμῶν τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἀνθρώπων τοῦ πνεύματος
καί τῆς ἐπιστήμης, ἀλλά καί πάντων τῶν εὐλαβῶν χριστιανῶν, εἶναι νά
ἐργαζώμεθα τό ἀγαθόν καί κυρίως νά προσευχώμεθα ὅπως ὁ Δημιουργός τοῦ
παντός Θεός φωτίζῃ τούς εἰδικῶς μέ τά ἀνωτέρα θέματα ἀσχολουμένους
ἐπιστήμονας ἵνα ἐν ταπεινώσει ἔναντι Αὐτοῦ καί ἐν σεβασμῷ πρός τήν
φυσικήν νομοτέλειαν καί τάξιν εἰσέρχωνται εἰς τά ἐνδότερα αὐτῆς καί
ἀποφεύγουν τήν διά λόγους οἰκονομικῆς ἐκμεταλλεύσεως ἤ ἄλλους, ὡς
ἀνεφέρομεν, βεβιασμένην χρησιμοποίησιν τῶν πορισμάτων τῆς ἐρεύνης των.
Χρειάζεται μακρά πεῖρα διά νά βεβαιωθῇ ὅτι αἱ διαπιστωθεῖσαι εὐεργετικαί
ἐπιρροαί ἐκ τῆς ἐφαρμογῆς τῶν νέων γνώσεων δέν συνεπάγονται παραπλεύρως
ἐπιβλαβεῖς παρενεργείας εἰς τό περιβάλλον καί βεβαίως εἰς αὐτόν τοῦτον
τόν ἄνθρωπον.</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong>Κατά τήν δημιουργίαν τοῦ κόσμου ἡ
τότε φωνή καί τό πρῶτον πρόσταγμα τοῦ Κυρίου "οἷον νόμος τις ἐγένετο
φύσεως, καί ἐναπέμεινε τῇ γῇ, τήν τοῦ γεννᾶν αὐτῇ καί καρποφορεῖν
δύναμιν εἰς τό ἑξῆς παρεχόμενος..." (Μεγάλου Βασιλείου, εἰς τήν
ἑξαήμερον Θ΄, P.G. 29, 96A), ἐξασφαλίζουσα τήν ἀειφορίαν αὐτῆς. Καί ἡ γῆ
θά συνεχίσῃ νά γεννᾷ καί νά καρποφορῇ ἐφ᾿ ὅσον ἀφεθῇ εἰς τήν φυσικήν
αὐτῆς τάξιν καί ἐφ᾿ ὅσον ἡμεῖς οἱ πάροικοι ἐπ᾿ αὐτῆς πορευθῶμεν κατά τά
προστάγματα καί τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ καί φυλάττωμεν καί ποιῶμεν αὐτάς.
Τότε Ἐκεῖνος μόνον "δώσει τόν ὑετόν ἡμῖν ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καί ἡ γῆ δώσει
τά γενήματα αὐτῆς, καί τά ξύλα τῶν πεδίων ἀποδώσει τόν καρπόν αὐτῶν
[...] καί φαγώμεθα τόν ἄρτον ἡμῶν εἰς πλησμονήν καί κατοικήσωμεν μετά
ἀσφαλείας ἐπί τῆς γῆς ἡμῶν. Καί πόλεμος οὐ διελεύσεται διά τῆς γῆς
ἡμῶν[...]" (πρβλ. Λευιτ. 26, 4-5).</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong>Προσευχόμενοι
ἐπί τῇ εὐσήμῳ ταύτῃ ἡμέρᾳ καί τῇ εἰσόδῳ τοῦ ἐνιαυτοῦ μετά Ἰησοῦ τοῦ
Ναυῆ, Συμεών τοῦ ἰσαγγέλου καί τῶν ἐν Ἐφέσῳ ἑπταρίθμων παίδων καί μετά
τοῦ ἱεροῦ Ψαλμῳδοῦ Δαυίδ πρός τόν Κύριον ὅπως ἐξαποστείλῃ τό πνεῦμα
Αὐτοῦ καί ἀνακαινίσῃ τό πρόσωπον τῆς γῆς (πρβλ. Ψαλμ. 103, 30), εὐλογῶν
τά ἔργα τῶν χειρῶν Αὐτοῦ καί καταξιῶν ἡμᾶς λυσιτελῶς περαιῶσαι τήν τοῦ
χρόνου περίοδον, ἐπικαλούμεθα ὑπέρ τῶν ἐρευνώντων τάς δυνάμεις τῆς
φύσεως τόν φωτισμόν, τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἀμήν.</strong></span><br />
<span style="font-size: large;"><strong>͵βιγ΄ Σεπτεμβρίου α΄ </strong></span><br />
<br />
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-70826627602203756952013-08-14T12:50:00.003+03:002013-08-14T12:52:34.742+03:00 Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου.Αγίου Λουκά αρχιεπισκόπου Κριμαίας <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://www.blogger.com/%3Cbr%3E%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%20http://www.paterikiorthodoxia.com/2013/08/blog-post_6035.html%3Cbr%3E%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0%C2%A0"> </a><br />
<br /><div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUfcfzNZ4vT0PLeRaDXZn-3yJ75G8-8SmsVBUxocPjvqH5_Ymp9NsdY-LluTH3S1O2A9YHhjTrQXeVaK_kyHrdjR2FO0HJnM1-GnH3v0UePEJLBLFy0UNBhIdB5CxE_ezQUAL0J6dPKqTC/s1600/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B7+%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%85.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUfcfzNZ4vT0PLeRaDXZn-3yJ75G8-8SmsVBUxocPjvqH5_Ymp9NsdY-LluTH3S1O2A9YHhjTrQXeVaK_kyHrdjR2FO0HJnM1-GnH3v0UePEJLBLFy0UNBhIdB5CxE_ezQUAL0J6dPKqTC/s400/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B7+%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%85.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: medium;"><b>Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου. </b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #674ea7; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Αγίου Λουκά αρχιεπισκόπου Κριμαίας</b></span></div>
<div>
<br /><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;"><b>Τον καθένα από μας τον βασανίζει το ερώτημα: </b>τι θα γίνει με μας και
τι μας περιμένει μετά το θάνατο; Μία σαφή απάντηση σ' αυτό το ερώτημα
μόνοι μας δεν μπορούμε να την βρούμε. Αλλά η Αγία Γραφή και πρώτα απ'
όλα ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας αποκαλύπτουν αυτό το
μυστικό.</span></div>
<div class="itemTitle" style="text-align: left; visibility: visible;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Μας το αποκαλύπτουν επίσης το απολυτίκιο και το κοντάκιο της
μεγάλης αυτής γιορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και οι
εκκλησιαστικοί ύμνοι που ψάλλονται σ' αυτή τη γιορτή.</span></span><br />
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
<br /><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Θέλω όλοι σας να καταλάβετε, <b>γιατί ο θάνατος της Υπεραγίας Θεοτόκου
και Παρθένου Μαρίας λέγεται Κοίμησή </b>της. Ο μέγας απόστολος Ιωάννης ο
Θεολόγος στο 20ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως μιλάει για τον πρώτο και το
δεύτερο θάνατο. Ο πρώτος μόνο θάνατος, ο οποίος είναι αναπόφευκτος για
όλους τους ανθρώπους, περιμένει και τους αγίους και τους δικαίους. Αλλά ο
δεύτερος, ο φοβερός και αιώνιος θάνατος, περιμένει τους μεγάλους και
αμετανόητους αμαρτωλούς, οι οποίοι αρνήθηκαν την αγάπη και την
δικαιοσύνη του Θεού και είναι καταδικασμένοι να βρίσκονται αιωνίως σε
κοινωνία με το διάβολο και τους αγγέλους του.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Στο Ευαγγέλιο του ίδιου μεγάλου αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου
του Θεολόγου διαβάζουμε τα λόγια του Χριστού, τα οποία είναι πολύ στενά
συνδεδεμένα με όσα γράφει η Αποκάλυψη<b><span style="color: #990000;">:</span> «αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον
λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον και εις
κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ίωάν.
5, 24).</b></span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">
</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Το ακούτε, το καταλαβαίνετε; Νομίζω ότι ακόμα και θα πρέπει να σας
κινήσει την περιέργεια το γεγονός ότι όλοι όσοι υπακούουν στο λόγο του
Χριστού και πιστεύουν στον Ουράνιο Πατέρα του, ο οποίος τον έστειλε,
αμέσως μετά το θάνατο τους θα περάσουν στην αιώνια ζωή. Δεν υπάρχει
λόγος να δικαστούν αυτοί που έχουν ζωντανή πίστη στο Θεό και υπακούουν
στις εντολές του.</span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">
</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Και στους μεγάλους δώδεκα αποστόλους είπε ο Κύριος μας Ιησούς
Χριστός:<b><span style="color: #990000;"> </span>«αμήν λέγω υμίν ότι υμείς οι ακολουθήσαντές μοι, εν τη
παλιγγενεσία, όταν καθίση ο Υιός του ανθρώπου επί θρόνου δόξης αυτού,
καθίσεσθε και υμείς επί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του
Ισραήλ» (Ματθ. 19, 28).</b></span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Δικαστές και κατήγοροι θα είναι κατά την Φοβερά Κρίση του Θεού οι
Απόστολοι του Χριστού και, βεβαίως, είναι τελείως αδύνατο να φανταστούμε
να δικάζονται η Υπεραγία Θεοτόκος και Αειπάρθενος Μαρία, ο Βαπτιστής
του Κυρίου Ιωάννης, οι μεγάλοι προφήτες του Θεού, ο Ηλίας και ο Ενώχ
τους οποίους ζωντανούς τους πήρε ο Θεός στον Ουρανό, όλο το αμέτρητο
πλήθος των μαρτύρων του Χριστού, οι δοξασμένοι από τον Θεό άγιοι
αρχιερείς και θαυματουργοί με επί κεφαλής τον άγιο Νικόλαο, αρχιεπίσκοπο
Μύρων της Λυκίας.</span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">
</span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Είναι αδύνατον ακόμα και να περάσει από το μυαλό μας η σκέψη πως θα
δικαστούν αυτοί, οι όποιοι άκουσαν από το στόμα του Χριστού: «Η βασιλεία
του Θεού εντός υμών εστίν» (Λκ. 17, 21). Σ' αυτούς τους μεγάλους
αγωνιστές του Χριστού, σαν σε πολύτιμους ναούς κατοικούσε το Άγιο
Πνεύμα. Ακόμα και ζώντας στη γη, αυτοί βρισκόταν στην άμεση κοινωνία με
τον Θεό, επειδή έτσι είπε ο Κύ¬ριος μας Ιησούς Χριστός: <b>«Εάν τις αγαπήση
με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυ¬τόν, και προς
αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ' αυτώ ποιήσομεν» (Ίωάν. 14, 23).</b></span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">
</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Η Υπεραγία Παρθένος Μαρία υπήρξε άχραντος ναός του Σωτήρος και σ'
αυτήν κατοίκησε το Άγιο Πνεύμα και από την αγιότατη μήτρα της έλαβε το
ανθρώπινο σώμα ο Υιός του Θεού, ο Οποίος κατέβηκε από τους Ουρανούς. Γι'
αυτό ο σωματικός της θάνατος δεν ήταν θάνατος αλλά Κοίμηση, δηλαδή ένα
άμεσο πέρασμα από τη Βασιλεία του Θεού εντός της στη Βασιλεία των
Ουρανών και την αιώνια ζωή.</span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Μού ήρθε τώρα στο μυαλό και κάτι καινούριο. Σ' ένα από τα προηγούμενα
κηρύγματα μου σάς έλεγα, ότι έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε, ότι και το
σώμα της Υπεραγίας Θεοτόκου με τη δύναμη του Θεού έγινε άφθαρτο και
ανελήφθη στους ουρανούς. Αυτό μάς λέει και το κοντάκιο της μεγάλης
γιορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου: <b>«Την εν πρεσβείαις ακοίμητον
Θεοτόκον, και προστασίαις αμετάθετον ελπίδα, τάφος και νέκρωσις ουκ
εκράτησεν ως γαρ ζωής Μητέρα, προς την ζωήν μετέστησεν, ο μήτραν οικήσας
αειπάρθενον».</b></span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">
</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><b>Προσέξτε</b><span style="color: #660000;"><b>:<span style="color: #990000;"> «τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν».</span></b></span><b><span style="color: #990000;"> </span></b>Σκεπτόμενοι αυτό, ας
θυμηθούμε και τι γράφει η Αγία Γραφή για το θάνατο του μεγαλυτέρου
προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, του Μωυσή στο 34ο κεφάλαιο του βιβλίου του
Δευτερονομίου, ότι πέθανε σύμφωνα με το λόγο του Θεού στο όρος Νεβώ και
τάφηκε στη γη Μωάβ. Ο τάφος του μεγάλου αυτού προφήτη έπρεπε να είναι
για πάντα τόπος προσκυνήματος για όλο το λαό του Ισραήλ. Όμως στη Βίβλο
διαβάζουμε, ότι: «ουκ οίδεν ουδείς την ταφήν αυτού έως της ημέρας
ταύτης» (Δευτ. 34, 6). Όμως κατά τη Μεταμόρφωση του Κυρίου στο όρος
Θαβώρ εμφανίστηκε ο Μωυσής στον Κύριο και Δεσπότη του τον Ιησού μαζί με
τον προφήτη Ηλία, ο οποίος αρπάχτηκε ζωντανός στους ουρανούς.</span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">
</span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Νομίζω ότι δεν θα είναι αμαρτία αν θα πούμε, ότι το σώμα του μεγάλου
Μωυσή, όπως και το σώμα της Υπεραγίας Θεοτόκου, με τη δύναμη του Θεού,
έμεινε άφθαρτο. Γι' αυτό και ο τάφος του είναι άγνωστος.</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Να σκεφτόμαστε, αδελφοί και αδελφές μου, την μακάρια Κοίμηση της
Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας και να θυμόμαστε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού
Χριστού:<span style="color: #990000;"> <b>«Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων
τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν </b></span><b>ουκ έρχεται, αλλά
μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» </b>(Ίωάν. 5, 24). Να μας αξιώσει ο
Θεός να γευθούμε και εμείς οι αμαρτωλοί τη μεγάλη αυτή χαρά, με τη χάρη
και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ω η δόξα και το κράτος
συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω Παναγίω Αυτού Πνεύματι εις </span></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">τους αιώνας. Αμήν.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /><br /><a href="http://www.sostis.gr/">ΠΗΓΗ</a></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-73231612628360291162013-07-06T11:28:00.000+03:002013-07-06T11:28:05.999+03:00 Κυριακή Β’ Ματθαίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="stylecss" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><em><br /></em></span><span style="font-size: large;"><em><b><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-style: normal;"></span></b></em><b><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-style: normal;"></span></b></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.inak.gr/inak/images/inak/deyte.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.inak.gr/inak/images/inak/deyte.jpg" width="227" /></a></div>
<div class="a" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><em><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-style: normal;"> </span></em><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-style: normal;"></span><em><b><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων…»</span></b><br />
<span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">Ὁ
Κύριος πρόκειται νὰ ἐπιλέξει τοὺς στενοὺς συνεργάτες Του γιὰ τὸ
τεράστιο ἔργο τῆς ἀλλαγῆς, τῆς μεταμορφώσεως καὶ ἀνακαινίσεως τοῦ
κόσμου. Δὲν κατευθύνεται ὅμως γι’ αὐτὴ τὴν ἐκλογὴ στὰ Ἰεροσόλυμα, στοὺς
κύκλους τῶν πλουσίων, τῶν πολιτικὰ ἰσχυρῶν, τῶν ἐντυπωσιακὰ εὐσεβῶν,
ἀλλὰ τοὺς ἀναζητάει μὲσα σ’ ἕνα περιβάλλον ἁπλό, «παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς
Γαλιλαίας».</span><br />
<b><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">Τὶ εἴδους ἀνθρώπους καλεῖ ὁ Ἰησοῦς</span></b><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";"> γιὰ τὴν ὑπόθεση τῆς βασιλείας του; Οἱ πρῶτοι στοὺς ὁποίους ἀπευθύνεται εἶναι ἄνθρωποι <b>ἐργατικοὶ</b>,
θετικοὶ καὶ δραστήριοι. «Ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς», ψαράδες ποὺ πάλευαν μὲ τὰ
δίκτυα τους. Στὴν ἐργασία τους τοὺς συναντᾶ καὶ τοὺς προσκαλεῖ.
Πρόκειται νὰ τοὺς ἀναθέσει ἕνα ἔργο μὲ ἀπαιτήσεις, καὶ πρέπει νὰ εἶναι
ψημένοι καὶ ἐργατικοί.</span></em><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";"></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
<span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">Ὅσοι
ἀγωνίζονται μὲ τὸ ἀβέβαιο καὶ ἀνήσυχο στοιχεῖο τοῦ νεροῦ, χρειάζονται
τόλμη. Καὶ οἱ τέσσερεις πρῶτοι μαθητές, ποὺ κάλεσε ὁ Ἰησοῦς στὴ λίμνη
τῆς Γαλιλαίας, ἀνταποκρίθηκαν ἀμέσως: «οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα
ἠκολούθησαν αὐτῷ». Ἐνθουσιώδεις καὶ <b>τολμηροί</b>.
Καταλαβαίνουν πολλὰ καὶ διαισθάνονται περισσότερα πίσω ἀπὸ τὰ λίγα
λόγια. Ἀναγνωρίζουν τὸν ἡγέτη, τὸν ἐμπιστεύονται καὶ τὸν ἀκολουθοῦν.</span></span>
<span style="font-size: large;"><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">Οἱ
Δώδεκα μαθητὲς δὲν ἦταν πανομοιότυποι. Εἶχε ὁ καθένας τὴν ἰδιοσυγκρασία
του. Ὁ Ἀνδρέας νηφάλιος, ἥσυχος. Ὁ Πέτρος αὐθόρμητος καὶ ὁρμητικός. Ὁ
Ἰωάννης στοχαστικός, ὁ Θωμᾶς κριτικὸς κλπ. Ὁ Ἰησοῦς δὲν ἀναζήτησε
ἀποκλειστικὰ ἕναν ὁρισμένο ἀνθρώπινο τύπο, δὲν ἐνοχλήθηκε ἀπὸ τὶς
ἰδιαιτερότητες καὶ τὴν ποικιλία χαρακτήρων τῶν μαθητῶν Του, δὲν θέλησε
νὰ τὶς καταργήσει. Τοὺς κάλεσε ὅπως ἦταν καὶ τοὺς ἀξιοποίησε τὸν καθένα
μὲ τὸν χαρακτήρα του. Κι αὐτοὶ συγκεντρώθηκαν σταθερὰ γύρω ἀπὸ τὸν
Ἰησοῦ, «ἵνα ὦσι μετ’ αὐτοῦ». Αὐτὸ τοὺς ἔκανε νὰ γίνουν οὐσιαστικὰ κάτι
ἄλλο. Μετὰ ἀπὸ συνεχὴ μαθητεία καὶ συμπόρευση μὲ τὸν Κύριο, καὶ κυρίως
μετὰ τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν Πεντηκοστή, ὁλοκληρώθηκε ἡ ἀλλαγή.</span></span>
<span style="font-size: large;"><b><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">Ὅλοι
μποροῦμε νὰ διακονήσουμε μέσα στὸ σωτήριο σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ὅσο ἁπλοὶ
καὶ συνηθισμένοι κι ἂν εἴμαστε. Τὰ ἁπλὰ μεταμορφώνονται ἐν Χριστῷ μὲ τὴν
χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.</span></b></span>
<span style="font-size: large;"><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ <b>ποιήσω</b>
ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Χρησιμοποιεῖ παραστάσεις ἀπὸ τὸν κόσμο τους. Τὸ
μελλοντικό, στὸ ὁποῖο τοὺς καλεῖ, τὸ συνδέει μὲ τὸ παρελθόν. Αὐτὸ ποὺ θὰ
γίνουν μὲ αὐτὸ ποὺ εἶναι. Ἀπὸ ἁπλοὶ «ἁλιεῖς» θὰ γίνουν «ἁλιεῖς
ἀνθρώπων». Στὸ μέλλον θὰ ἀσχολοῦνται πιὰ μὲ ἀνθρώπους. Ὄχι ἄλλο μὲ τὸ
θάνατο τῶν ψαριῶν ἀλλὰ μὲ τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Κύριος χρησιμοποιεῖ
συχνὰ χτυπητὲς ἀντιθέσεις γιὰ νὰ γίνεται πιὸ παραστατικός. Ὅταν οἱ
ἀκροατές Του σκέφτονται τὸν θερισμό, τοὺς μιλάει γιὰ τὸν Σπορέα καὶ τὸν
πνευματικὸ θερισμό. Ὅταν ἀπευθύνεται σὲ ποιμένες, τοὺς κάνει λόγο γιὰ
τὴν ποίμνη τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν Καλὸ Ποιμένα. Κοντὰ στὸ πηγάδι κάνει
λόγο στὴ Σαμαρείτιδα γιὰ τὸ τρεχούμενο νερό, τὸ «ὕδωρ τὸ ζῶν». Παίρνει
ἀφορμὴ ἀπὸ τὰ ἐνδιαφέροντα τοῦ καθενὸς καὶ τὰ προσανατολίζει σὲ
πνευματικὲς διαστάσεις. </span></span>
<span style="font-size: large;"><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς <b>ἁλιεῖς</b>
ἀνθρώπων». Χρησιμοποιεῖ τὴ λέξη «ἁλιεῖς», γιατὶ ἀπὸ τὴν προηγούμενη
ἀπασχόλησή τους θὰ πρέπει νὰ ἀξιοποιηθεῖ ἡ πεῖρα καὶ τὸ ἦθος τοῦ ἁλιέως.
Ὁ καλὸς ψαρὰς ἔχει χαρακτηριστικὰ καὶ γνώσεις, ποὺ πρέπει νὰ διατηρήσει
ὁ «ἁλιεὺς τῶν ἀνθρώπων».</span></span>
<span style="font-size: large;"><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">Διαθέτει <b>ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονή</b>.
Ξέρει νὰ περιμένει. Δὲν ἀδημονεῖ γιὰ γρήγορα ἀποτελέσματα. Δὲν
ἀπογοητεύεται ἀπὸ τὴν ἀποτυχία τῆς μιᾶς ἢ τῆς ἄλλης προσπάθειας.
Ξαναδοκιμάζει. Ἔτσι κι ὁ ἐργάτης τοῦ εὐαγγελίου καὶ ὁ παιδαγωγός.</span></span>
<span style="font-size: large;"><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">Διαθέτει <b>καρτερία καὶ ἀντοχή</b>.
Τὰ νερὰ δὲν εἶναι πάντα ἥσυχα. Κι ὅταν θυμώνουν, δημιουργοῦν τρομερὸ
κίνδυνο. Τὰ πλοῖα, τὰ δίκτυα, τὰ ξενύχτια, οἱ τρικυμιές θέλουν γερὰ
κορμιά, γερὰ νεῦρα, ψυχραιμία καὶ καρτερικότητα καὶ ἀντοχή. Τὸ ἴδιο καὶ
στὴν ὑπόθεση τῆς διακονίας τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.</span></span>
<span style="font-size: large;"><span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">Ἀναπτύσσει τὴν αἴσθηση τῆς <b>καταλληλότητας τοῦ χρόνου</b>.
Δὲν εἶναι ὅλες οἱ ὧρες τὸ ἴδιο κατάλληλες γιὰ ψάρεμα. Εἶναι σημαντικὸ
γιὰ ὅποιον εὐαγγελίζεται τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, νὰ διακρίνει σωστὰ πότε
πρέπει νὰ μιλᾶ, πότε νὰ ἐνεργεῖ καὶ πότε νὰ σιωπᾶ.<br />
Ὅσο γιὰ τὴ μέθοδο προσεγγίσεως, ὁ «ἁλιεὺς» ξέρει ὅτι πρέπει νὰ κρατᾶ τὸν ἑαυτό του ὅσο γίνεται <b>ἀθέατο</b>. Ἀποφεύγει νὰ προβάλλει τὸ ἄτομό του. Στοὺς ἀνθρώπους δὲν παρουσιάζει τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ τὸν Θεό.<br />
«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς <b>ἀνθρώπων</b>».
Ὅσοι ἀκολουθοῦμε τὸν Χριστὸ στὸ ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ τοῦ κόσμου (καὶ
σ’ αὐτὸ ἔχουν κληθεῖ ὄχι μόνο οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ θεολόγοι, ἀλλὰ ὅλα τὰ
μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του, ὅλοι οἱ πιστοί), ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς ἐργασίες μας
πρέπει στὸ ἑξῆς νὰ βλέπουμε σὰν βασικὸ θέμα καὶ ἐνδιαφέρον μας τὸν
ἄνθρωπο. Ἡ ἔμφαση δὲν βρίσκεται τὸσο στὸ «ἁλιεῖς», ὅσο στὸ «ἀνθρώπων».
Ἀπὸ τὴν ἐπαγγελματική μας γνώση καὶ πεῖρα ἂς κρατήσουμε ὅ,τι πιὸ θετικὸ
ὑπάρχει: μὲ τελικὸ πάντοτε στόχο, <b>νὰ ὁδηγήσουμε τὸν ἄνθρωπο (τὸν ἑαυτό μας καὶ τοὺς ἄλλους) στὸν Θεάνθρωπο!</b></span></span><br />
<br />
<span lang="EL" style="font-family: "Palatino Linotype","serif";"><b><a href="http://www.inak.gr/inak/%CE%88%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%9C%CE%AE%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%B1/%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%92-%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85.html"> ιερός ναός αγίας κυριακής αμφιθέας-π. φαλήρου</a></b></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-58463770129409434792013-06-29T11:53:00.001+03:002013-06-29T11:53:30.763+03:00Ὁμιλία σὺν Θεῷ ἁγίῳ εἰς τὴν Κυριακὴν τῶν Ἁγίων Πάντων <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<strong>Ἀρχιμανδρίτης Φώτιος Ἰωακεὶμ</strong></div>
<div>
<strong> </strong></div>
<div>
<strong> </strong>Λαμπρὴ καὶ χαρμόσυνη ἡ παροῦσα ἑορτή, ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί!
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἄγει διπλῆ καὶ πολλαπλῆ πανήγυρη! Σήμερα τιμᾶ καὶ
γεραίρει μὲ ὕμνους καὶ ᾠδὲς πνευματικὲς τὴν πάντιμη ἑορτὴ τῶν ἁγίων
δώδεκα ἀποστόλων, καὶ συνάμα, ἐφέτος, καὶ τὴν πανέορτη μνήμη Πάντων τῶν
ἀπ᾽ αἰῶνος ἁγίων: Δικαίων, προφητῶν, ἀποστόλων, μαρτύρων, ἱεραρχῶν καὶ
ὁσίων, γνωστῶν καὶ ἀγνώστων. Στὴ δεύτερη τούτη μεγάλη ἑορτὴ τῶν ἁγίων
Πάντων θὰ ἐπικεντρώσουμε τὴ σημερινὴ ὁμιλία μας.</div>
<div>
</div>
<div>
Ἡ ἑορτὴ αὐτή, ὅπως τεκμαίρεται καὶ ἀπὸ τοὺς παλαιότερους ὡραιότατους
ὕμνους της, καθὼς καὶ ἀπὸ σωζόμενη σχετικὴ ὁμιλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ
Χρυσοστόμου, ἦταν ἀρχικὰ ἀφιερωμένη κατεξοχὴν πρὸς πάντας τοὺς ἁγίους
Μάρτυρας. Καὶ οἱ λόγοι καθιέρωσης τούτης τῆς ἑορτῆς προφανεῖς: Πρῶτα,
γιατὶ οἱ μάρτυρες ἀποτελοῦν τὴν πρώτη ὁμάδα ἁγίων, τὴν ὁποία Ἐκκλησία
μας, ἐξερχομένη τῶν διωγμῶν καὶ τῶν κατακομβῶν ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου,
ἐπίσημα τίμησε. Καί, δεύτερο, γιατί, σύμφωνα μὲ ἔγκυρους ὑπολογισμοὺς
εἰδικῶν ἱστορικῶν καὶ ἁγιολόγων, ὁ ἀριθμὸς τῶν γνωστῶν μαρτύρων μόνο
κατὰ τοὺς διωγμοὺς τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων ὑπολογίζεται σὲ 11
ἑκατομμύρια, οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν ἕνα ποταμὸ ἁγίων αἱμάτων, ποὺ ἄρδευσε καὶ
στερέωσε τὸ νεοθαλὲς τότε φυτὸ τῆς Ἐκκλησίας. Σὺν τῷ χρόνῳ ὅμως ἡ
σημερινὴ ἑορτὴ προσέλαβε εὐρύτερο χαρακτήρα καὶ τιμήθηκαν κατ᾽ αὐτὴν
ὅλες οἱ κατηγορίες τῶν Ἁγίων. Ὁ βασικὸς λόγος καθιέρωσης καὶ τῆς
διευρυμένης αὐτῆς ἑορτῆς εἶναι καὶ πάλιν προφανής: Ἐκτὸς τῶν καθ᾽ ἡμέραν
τιμωμένων ἁγίων, ἀναρίθμητα ἄλλα πλήθη πιστῶν ἔλαβαν πλούσια τὴ Χάρη
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἁγίασαν. Ἀντιλαμβανόμαστε, ὅτι ἦταν πρακτικὰ
ἀδύνατο νὰ τιμηθοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας ὅλα τοῦτα τὰ στίφη τῶν ἁγίων,
μὲ τὴν καθιέρωση εἰδικῆς ἡμέρας μνήμης τους, ὄχι μόνο γιὰ τὸ πλῆθος,
ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ ὅτι πολλῶν ἀγνοοῦμε τὴν ἡμέρα τελευτῆς τους, ἀκόμη δὲ
καὶ τὰ ὀνόματά τους! Καὶ αὐτοὺς λοιπὸν τοὺς ἀγνώστους της ἁγίους τιμᾶ
σήμερα ἡ Ἐκκλησία, ὅσους «κατὰ Χριστὸν ἐπολιτεύσαντο ἐν Ἰνδοῖς καὶ
Αἰγυπτίοις καὶ Ἄραψι καὶ Μεσοποταμίᾳ τε καὶ Φρυγίᾳ καὶ τοῖς ἄνωθεν τοῦ
Εὐξείνου• ἔτι δὲ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἑσπερίᾳ ἄχρι καὶ αὐτῶν τῶν Βρεττανικῶν
νήσων, ἁπλῶς εἰπεῖν ἐν Ἀνατολῇ καὶ Δύσει», κατὰ τὴν ὡραία διατύπωση τοῦ
Συναξαρίου τῆς ἡμέρας.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span></div>
<div>
</div>
<div>
Ἀλλά, καί ἕνας περαιτέρω λόγος προβάλλεται ἀπό τόν συναξαριστή. Ὅλοι οἱ
ἅγιοι, ὅσοι τιμῶνται χωριστά, κρίθηκε ἐπιβεβλημένο νὰ συναθροισθοῦν σέ
μία κοινὴ ἑορτή, γιὰ νὰ δειχθεῖ μ᾽αὐτὸ τὸν τρόπο, ὅτι ὅλοι μαζὶ γιὰ ἕνα
Χριστὸ ἀγωνίσθηκαν, σὲ ἕνα κοινὸ στάδιο, τὸ στάδιο τῆς χριστιανικῆς
ἀρετῆς, ἔτρεξαν, ἑνὸς Θεοῦ δοῦλοι ἦσαν καὶ ἀπ᾽αὐτόν ἀξίως ἔλαβαν τοὺς
στεφάνους τῆς νίκης, γιὰ νὰ ἀποτελέσει ἔτσι ὁ ἀπὸ κοινοῦ ἑορτασμός τους
παρόρμηση στοὺς πιστούς, ποὺ πιστεύουν στὸν ἴδιο Χριστὸ καὶ εἶναι
δοῦλοι τοῦ ἰδίου Θεοῦ, νὰ ἀγωνισθοῦν ὅπως καί ὅλοι ἐκεῖνοι στὸν στίβο
τοῦ ἀθλήματος τῆς κατὰ Χριστὸν πολιτείας.</div>
<div>
</div>
<div>
Μὲ τὴν Κυριακὴ τῶν ἁγίων Πάντων, κατακλείεται ὁ κινητὸς κύκλος τῶν
ἑορτῶν, ποὺ ἄρχισε ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου. Στὸ
κατανυκτικὸ Τριῴδιο καὶ στὸ χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο ζήσαμε στὸ
λειτουργικὸ χρόνο τῆς Ἐκκλησίας ὅλο τὸ ἔργο τῆς θείας Οἰκονομίας γιὰ τὴ
σωτηρία μας, μέ ἐπίκεντρο τὴ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα. Εἴδαμε τὴν πτώση
τῶν πρωτοπλάστων, τὴν ἀνόρθωση τοῦ γένους μας μὲ τὴν ἀναστάση τοῦ
Χριστοῦ, καὶ τὴν ἀνύψωση τῆς ἀνθώπινης φύσης στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν
ἀνάληψή Του. Δοξολογήσαμε τέλος τὴν ἔλευση τοῦ Παρακλήτου στὸν κόσμο
κατὰ τὴ μεγάλη ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.</div>
<div>
</div>
<div>
<a href="http://immorfou.org.cy/images/stories/a-2013-nea-drastiriotites/omilia-sin-thew-agiw-eis-tin-kyriakin-twn-Agiwn-Pantwn/b.jpg" target="_blank">
<img alt="Η φιλοξενία του Αβραάμ, 1500, Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, Καλοπαναγιώτης" height="94" src="http://immorfou.org.cy/plugins/content/fboxbot/thumbs/b_125x94_c43ca39cca4eb083b0abbb9e1df614c2.jpg" style="border-style: solid; border-width: 4px; float: right; margin: 3px 4px;" title="Η φιλοξενία του Αβραάμ, 1500, Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, Καλοπαναγιώτης" width="125" />
</a></div>
<div>
Ἡ σημερινὴ πανήγυρη ἀποτελεῖ φυσικὴ προέκταση, ἑορτολογικὰ καὶ
θεολογικά, τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς. Κατ᾽αὐτήν, ὅπως εἶναι γνωστὸ
καὶ μὲ σαφήνεια μᾶς διηγοῦνται οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, κατῆλθε τὸ
Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, τὸ τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, μὲ τὴ μορφὴ πυρίνων
γλωσσῶν, καὶ παρέσχε ἄφθονο φωτισμὸ καὶ πλούσια Χάρη στοὺς ἁγίους
μαθητὲς καὶ ἀποστόλους τοῦ Κυρίου, ἐνισχύοντας καὶ ποδηγετῶντας τους στὸ
ψυχοσωτήριο κήρυγμα «εἰς πάντα τὰ ἔθνη». Μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος ἱδρύεται ὁ θεοσύστατος θεσμὸς τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία ὁ
Παράκλητος ὁδηγεῖ «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν». </div>
<div>
</div>
<div>
Γνήσιο φυσικὸ καρπὸ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελοῦν οἱ σήμερα
ἑορταζόμενοι ἅγιοι Πάντες, οἱ ἀμάραντοι τοῦτοι βλαστοὶ τοῦ Παραδείσου.
Εἶπε κάποιος σύγχρονος σοφὸς Θεολόγος, ὁ μακαριστὸς π. Ἰωάννης
Ρωμανίδης, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ ἕνα ἰδιότυπο «ἐργοστάσιο παραγωγῆς
ἁγίων λειψάνων, παραγωγῆς ἀγίων»! Γιατὶ ἀκριβῶς, πρέπει νὰ τονισθεῖ, ὅτι
σκοπὸς τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς μέσα στὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι μία ἁπλῶς ἠθικὴ
βελτίωση ἢ τελείωση, ἀλλὰ ὁ προσωπικός μας ἁγιασμός, ἡ κοινωνία τῆς
Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί, κατὰ τὴ θεόσοφη ρήση τοῦ ὁσίου
Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ, «σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος». </div>
<div>
</div>
<div>
Γι᾽αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας πάντοτε προβάλλει πάνσοφα, καὶ ἰδιαίτερα
σήμερα, τὸ «νέφος τῶν μαρτύρων» καὶ ἀπ᾽αἰῶνος ἁγίων της, οἱ ὁποῖοι,
τηρῶντας τὸ κατ᾽εἰκόνα Θεοῦ ἀμόλυντο, ἢ καὶ καθαίροντάς το μὲ τὴ
μετάνοια, ἔφθασαν στὸ καθ᾽ ὁμοίωσιν Θεοῦ καὶ ἔγιναν θεοὶ κατὰ χάριν. Οἱ
ἅγιοι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀποτελοῦν τοὺς φωτεινοὺς ὁδοδεῖκτες μας στὴν
ἀνοδικὴ καὶ δύσκολη πορεία πρὸς τὸν οὐρανό. Γι᾽αὐτὸ καὶ τοποθετοῦμε τὶς
εἰκόνες τους στὸν ναὸ στὴ θέση αὐτή, στὸ εἰκονοστάσιο, μεταξὺ τοῦ κυρίως
ναοῦ, ποὺ συμβολίζει τὸν κόσμο (καὶ ποὺ γι᾽ αὐτὸ εἶναι ὁ τόπος
προσευχῆς τῶν ἐν τῷ κόσμῳ ἀγωνιζομένων πιστῶν), καὶ τοῦ ἱεροῦ Βήματος,
ποὺ ἐπέχει τὸν τόπο τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ ἡ Ἐκκλησία τοὺς προβάλλει σήμερα
καὶ πάντοτε, ὄχι μόνο γιὰ νὰ ζητήσουμε τὶς θεοπειθεῖς πρεσβεῖες τους,
ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μιμηθοῦμε τὴ θεοφιλὴ ἐπὶ γῆς πολιτεία τους. Εἶναι γνωστὴ
ἡ σχετικὴ ρήση τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, «τιμὴ μάρτυρος, μίμησις
μάρτυρος». Θὰ μπορούσαμε νὰ εἰποῦμε εὐρύτερα, τιμὴ ἑνὸς ἁγίου ἀποτελεῖ
κατεξοχὴν ὁ ἀγῶνας μίμησης τοῦ ἁγίου ἐκείνου.</div>
<a href="http://immorfou.org.cy/images/stories/a-2013-nea-drastiriotites/omilia-sin-thew-agiw-eis-tin-kyriakin-twn-Agiwn-Pantwn/c.jpg" target="_blank">
<img alt="Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς" height="125" src="http://immorfou.org.cy/plugins/content/fboxbot/thumbs/c_110x125_967e4785e192b258f00c2cb23b7b920f.jpg" style="border-style: solid; border-width: 4px; float: left; margin: 3px 4px;" title="Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς" width="110" />
</a><br />
<div>
Σύμφωνα μὲ τὸν σύγχρονο ὅσιο Γέροντα καὶ ὁμολογητὴ π. Ἰουστῖνο
Πόποβιτς, «οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων τί εἶναι; Τίποτε ἄλλο, παρὰ ἕνα εἶδος
συνεχίσεως τῶν ‘‘ Πράξεων τῶν Ἀποστόλων’’. Μέσα εἰς αὐτοὺς τοὺς Βίους
συναντᾶ κανεὶς τὸ ἴδιον Εὐαγγέλιον, τὴν ἰδίαν ζωήν, τὴν ἰδίαν ἀλήθειαν,
τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην, τὴν ἰδίαν ἀγάπην, τὴν ἰδίαν πίστιν, τὴν ἰδίαν
αἰωνιότητα, τὴν ἰδίαν ‘‘ δύναμιν ἐξ ὕψους’’, τὸν ἴδιον Θεὸν καὶ Κύριον.
Διότι,‘‘ Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς
αἰῶνας’’…Ἐὰν θέλετε, οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων εἶναι μία ἰδιόμορφος ὀρθόδοξος
Ἐγκυκλοπαιδεία. Εἰς αὐτοὺς δύναται νὰ εὕρη κανεὶς ὅλα ὅσα χρειάζονται
εἰς μίαν ψυχὴν πεινασμένην καὶ διψασμένην διὰ τὴν αἰωνίαν Δικαιοσύνην
καὶ αἰωνίαν Ἀλήθειαν μέσα εἰς αὐτὸν τὸν κόσμον• πεινασμένην καὶ
διψασμένην διὰ τὴν θείαν ἀθανασίαν καὶ τὴν αἰωνίαν ζωήν. Ἐὰν διψᾶς τὴν
πίστιν, θὰ τὴν εὕρης πλουσίαν εἰς τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων καὶ θὰ χορτάσης
τὴν ψυχήν σου μὲ τροφήν, διὰ τὴν ὁποίαν ποτὲ δὲν θὰ ξαναπεινάσης. Ἐὰν
ποθῆς τὴν ἀγάπην, τὴν ἀλήθειαν, τὴν δικαιοσύνην, τὴν ἐλπίδα, τὴν
πραότητα, τὴν ταπείνωσιν, τὴν μετάνοιαν, τὴν προσευχὴν ἢ ὁποιανδήποτε
ἀρετὴν καὶ ἄσκησιν, εἰς τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων θά εὕρης ἕνα πλῆθος ἁγίων
διδασκάλων διὰ κάθε ἄσκησιν καὶ θὰ λάβης τὴν βοήθειαν τῆς χάριτος διὰ
κάθε ἀρετήν». Στοὺς Βίους τῶν ἁγίων θὰ συναντήσουμε κάθε τύπο καὶ τάξη
ἀνθρώπων, ποὺ μὲ τὸν προσωπικό του ἀγῶνα ὁ καθένας, τὸν κόπο καὶ ἱδρῶτα
καὶ τὸ αἷμα του, εἴτε τοῦ σωματικοῦ μαρτυρίου, εἴτε τοῦ μαρτυρίου τῆς
συνειδήσεως (κατὰ τὸ ἀπόφθεγμα τοῦ Γεροντικοῦ, ποὺ λέγει, «δὸς αἷμα καὶ
λάβε Πνεῦμα», δηλ. ἀγωνίσου, θυσιάσου, γιὰ νὰ ἀποκτήσεις τὴ Χάρη τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος), ἔγιναν κατὰ Χάρη θεοί: Ἄνδρες καὶ γυναῖκες, μικροὶ καὶ
μεγάλοι, φτωχοὶ καὶ πλούσιοι, ἔνδοξοι καὶ ἄδοξοι, βασιλεῖς καὶ
ἀξιωματικοί, ἀλλὰ καὶ δοῦλοι, πατριάρχες, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ
μοναχές, ἀλλὰ καὶ ἁπλοὶ λαϊκοί, Χάριτι Θεοῦ καὶ μὲ τὸν ἀγῶνα τους,
ἀξιώθηκαν τῶν ποικίλων χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Συνιστοῦμε θερμὰ
τὴ μελέτη τῶν Βίων τῶν ἁγίων, τοῦ Γεροντικοῦ, τοῦ Εὐεργετινοῦ. Κάθε τους
σελίδα, ἔλεγε ὁ μακαριστὸς ὅσιος Γέροντας Παΐσιος, περιέχει ὅλες τὶς
θεϊκὲς βιταμῖνες, γιὰ τὴν ἐξισορρόπηση τοῦ πνευματικοῦ μας ὀργανισμοῦ.</div>
<div>
</div>
<div>
Ἰδιαίτερα στὶς μέρες μας, τὶς δύσεκτες καὶ δυσχείμερες, ὁπόταν τὸ κακό,
μὲ κάθε μορφὴ καὶ τρόπο πληθαίνει καὶ εἰσρέει στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, οἱ
ἅγιοί μας, οἱ ἀκοίμητοι τοῦτοι πρεσβευτές μας στὸν Κύριο, οἱ ἀδελφοί μας
στοὺς οὐρανούς, ἀποτελοῦν τὴ μετὰ Θεὸν ἐλπίδα, τὸ φῶς, τὴν παρηγορία
μας. Καὶ ἐξαιρέτως, ἡ Παναγία Θεοτόκος καὶ ἀειπάρθενος Μαρία, ἡ κατὰ
φύσιν Μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας καὶ κατὰ Χάριν Μητέρα ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν,
τὴν ὁποία μὲ τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες μας λυποῦμε καὶ τὴν κάνουμε Μητέρα
τοῦ πόνου! </div>
<div>
</div>
<div>
Ἂς ἐκζητήσουμε, ἀγαπητοί μου ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, ἰδιαίτερα τώρα, τὶς
εὐλογημένες καὶ θεοπρόσδεκτες πρεσβεῖες Της καὶ Πάντων τῶν ἁγίων. Ἀλλὰ
νὰ τὶς ζητήσουμε μὲ πίστη καὶ πόθο καὶ θέρμη, μὲ πένθος καὶ εἰλικρινὴ
μετάνοια, μὲ ταπείνωση καὶ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, μὲ ἐνσυνείδητη τὸ
κατὰ δύναμη μυστηριακὴ ζωή, γιὰ νὰ ρίξουν βάλσαμο παρηγορίας στὶς ψυχές
μας• γιὰ νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ βαθιὰ καὶ μακροχρόνια πνευματική μας κρίση,
ἀπότοκο ἀναπόδραστο τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ ἡ πολυποίκιλη σημερινή μας
κρίση. Γιατί μόνο ἔτσι, μὲ τὸ νά προσπέσουμε μὲ εἰλικρινὴ μετάνοια στοὺς
οἰκτιρμοὺς τοῦ Θεοῦ θὰ παρέλθει ἡ ὅποια κρίση καὶ θὰ ἐπέλθει καὶ πάλιν
τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ στὸν τόπο μας, Χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν
Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου, τῶν ἁγίων ἀποστόλων καὶ
Πάντων τῶν ἁγίων, τῶν ὁποίων τὴν μνήμη ἐπιτελοῦμε. Ἀμήν!</div>
<div>
</div>
<div>
</div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-43631737192861940272013-06-23T12:05:00.000+03:002013-06-23T12:05:00.241+03:00 Ὅμιλία εἰς τὴν Ἁγίαν Πεντηκοστήν- Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><div style="text-align: justify;">
<br />
<br />
</div>
<div style="text-align: center;">
<img alt="" height="503" src="http://www.agiazoni.gr/images/stories/arthro/PSIF_VIVLIO/EKKLHSIASTIKH_ZWH/PATERIKA_KEIMENA/Pentecost.jpg" width="390" /></div>
<br />
<br />
<br />
1. Εἶναι μεγάλα, ἀγαπητοί, καί ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινη λογική τά
χαρίσματα πού μᾶς δώρησε σήμερα ὁ φιλάνθρωπος Θεός. Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἄς
χαιρόμαστε ὅλοι μαζί καί χορεύοντας ἀπό χαρά ἄς ὑμνήσομε τόν Κύριό μας.
Γιατί ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι γιά μᾶς ἑορτή καί πανήγυρη. Ὅπως δηλαδή ἡ
μία ἐποχή διαδέχεται τήν ἄλλη καί τό ἕνα ἡλιοστάσιο τό ἄλλο, ἔτσι
ἀκριβῶς καί στήν Ἐκκλησία ἡ μία ἑορτή διαδέχεται τήν ἄλλη καί μᾶς
πηγαίνουν ἀπό τή μία στήν ἄλλη. Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες λοιπόν ἑορτάσαμε
τό σταυρό, τό πάθος, τήν ἀνάσταση, ὕστερα ἀπό αὐτά τήν ἀνάληψη τοῦ
Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν οὐρανό. Σήμερα ὅμως συναντήσαμε τήν ἴδια
τήν κορυφή τῶν ἀγαθῶν, φθάσαμε στή μητρόπολη τῶν ἑορτῶν, βρισκόμαστε
στήν πραγματοποίηση τῆς ὑπόσχεσης τοῦ Κυρίου. «Γιατί ἄν ἐγώ φύγω»,
λέγει, «θά σᾶς στείλω ἄλλον Παράκλητο καί δέ θά σᾶς ἀφήσω ὀρφανούς» (Ἰω.
16, 7).<br />
<br />
Εἴδατε ἐνδιαφέρον; εἴδατε ἄπειρη φιλανθρωπία; Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες
ἀνέβηκε στόν οὐρανό, ξανακάθισε στό βασιλικό θρόνο, πῆρε τή θέση στά
δεξιά τοῦ Πατέρα καί μᾶς χαρίζει σήμερα τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
καί ἔτσι μᾶς δίνει τά ἄπειρα οὐράνια ἀγαθά. Γιατί, πές μου, ποιό ἀπό
αὐτά πού συντελοῦν στή δική μας σωτηρία δέν τό ἔχει δώσει τό Ἅγιο
Πνεῦμα; Αὐτό μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τήν πνευματική δουλεία, μᾶς καλεῖ στήν
ἐλευθερία, μᾶς ὁδηγεῖ στήν υἱοθεσία καί, γενικά, μᾶς ξαναγεννᾶ ἀπό τήν
ἀρχή, καί μᾶς ξεφορτώνει τό βαρύ καί ἀποκρουστικό φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν.
Μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος βλέπουμε τούς πολλούς ἱερεῖς καί ἔχουμε
τά τάγματα τῶν διδασκάλων. Ἀπό τήν πηγή αὐτή βγῆκε καί τό προφητικό
χάρισμα καί ἡ δύναμη νά θεραπεύουν ἀσθένειες. Καί ὅλα τά ὑπόλοιπα, τά
ὁποῖα στολίζουν συνήθως τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἀπό ἐκεῖ ἔχουν τήν
προέλευση. Καί φωνάζει ὁ Παῦλος λέγοντας.«Ὅλα αὐτά τά χαρίσματα ἐνεργεῖ
τό ἕνα καί μοναδικό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο τά μοιράζει χωριστά στόν
καθένα ὅπως θέλει» (Α´ Κορ 12, 11). Ὅπως θέλει, λέγει, ὄχι ὅπως
διατάχθηκε.μοιράζει, δέ μοιράζεται.ἔχει ἐξουσία, δέ βρίσκεται κάτω ἀπό
ἐξουσία. Γιατί τήν ἴδια ἀκριβῶς ἐξουσία, πού βεβαίωσε στόν Πατέρα,
ἀναθέτει ὁ Παῦλος καί στό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί ὅπως λέγει γιά τόν Πατέρα.«Ὁ
Θεός εἶναι αὐτός πού ἐνεργεῖ τά πάντα σ᾿ ὅλους» (Α´ Κορ. 12, 6).ἔτσι καί
γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα.«Καί ὅλα αὐτά τά χαρίσματα», λέγει, «ἐνεργεῖ τό ἕνα
καί μοναδικό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο τά μοιράζει χωριστά στόν καθένα ὅπως
θέλει».<br />
<br />
Εἶδες τέλεια ἐξουσία; Γιατί αὐτά πού ἔχουν τήν ἴδια οὐσία, εἶναι φανερό
ὅτι ἔχουν καί τήν ἴδια ἐξουσία.καί αὐτά πού ἔχουν τήν ἴδια ἀξία, ἔχουν
καί τήν ἴδια δύναμη καί τήν ἴδια ἐξουσία. Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐπιτύχαμε
τήν ἀπαλλαγή ἀπό τίς ἁμαρτίες καί ξεπλύναμε κάθε ἀκαθαρσία. Μέ τή χάρη
του ἀπό ἄνθρωποι γίναμε ἄγγελοι, ὅσοι πλησιάσαμε τή χάρη του, χωρίς ν᾿
ἀλλάξουμε τή φύση μας, ἀλλά, πράγμα πού εἶναι πολύ πιό ἀξιοθαύμαστο,
παραμένοντας στήν ἀνθρώπινη φύση δείχνουμε ἀγγελική συμπεριφορά. Γιατί
τέτοια εἶναι ἡ δύναμη τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Καί ὅπως ἡ φωτιά αὐτή πού
βλέπουμε, ὅταν παραλάβει τόν μαλακό πηλό, τόν κάνει σκληρό κεραμίδι,
ἔτσι ἀκριβῶς καί ἡ φωτιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅταν παραλάβει μία συνετή
ψυχή, καί ἄν ἀκόμα τή βρεῖ πιό μαλακή ἀπό τόν πηλό, τήν κάνει πιό σκληρή
ἀπό τό σίδερο. Ἐπίσης αὐτόν πού πρίν ἀπό λίγο ἦταν μολυσμένος ἀπό τήν
ἀκαθαρσία τῶν ἁμαρτιῶν, τόν κάνει ἀμέσως πιό λαμπρό ἀπό τόν ἥλιο.<br />
<br />
Αὐτά ἀκριβῶς θέλοντας νά μᾶς διδάξει ὁ μακάριος Παῦλος φώναζε δυνατά
λέγοντας.«Μήν πλανᾶστε.οὔτε οἱ πόρνοι, οὔτε οἱ εἰδωλολάτρες, οὔτε οἱ
μοιχοί, οὔτε οἱ θηλυπρεπεῖς, οὔτε οἱ παιδεραστές, οὔτε οἱ πλεονέκτες,
οὔτε οἱ κλέφτες, οὔτε οἱ μέθυσοι, οὔτε ἐκεῖνοι πού περιπαίζουν καί
βρίζουν, οὔτε οἱ ἅρπαγες θά κληρονομήσουν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Α´ Κορ.
6, 9-10). Καί ἀφοῦ ἀρίθμησε ὅλα, κατά κάποιο τρόπο, τά εἴδη τῆς κακίας,
καί ἀφοῦ μᾶς δίδαξε ὅτι οἱ ὑπεύθυνοι τέτοιων ἁμαρτημάτων ἀποξενώνονται
ἀπό τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀμέσως πρόσθεσε·«Καί τέτοιοι ἤσαστε μερικοί
ἀπό σᾶς, ἀλλά λουσθήκατε ἀπό τά ἁμαρτήματα αὐτά, ἁγιασθήκατε καί γίνατε
δίκαιοι» (Α´ Κορ. 6, 11). Πές μου, πῶς καί μέ ποιόν τρόπο; γιατί αὐτό
εἶναι πού θέλουμε νά μάθουμε. «Γιατί βαπτισθήκατε στό ὄνομα τοῦ Κυρίου
Ἰησοῦ Χριστοῦ», λέγει, «καί στή χάρη τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ μας». Εἶδες,
ἀγαπητέ, τή δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; εἶδες ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα
ἐξαφάνισε ὅλη ἐκείνη τήν κακία, καί ὅτι ἐκείνους πού ἦταν προηγουμένως
ὑποδουλωμένοι στίς δικές τους ἁμαρτίες, τούς ἀνέβασε ἀμέσως στήν
ὑψηλότερη τιμή;<br />
<br />
2. Ποιός λοιπόν θά μποροῦσε νά κλάψει καί νά θρηνήσει, ὅπως ἀξίζει,
ἐκείνους πού ἐπιχειροῦν νά μιλοῦν περιφρονητικά γιά τήν ἀξία τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος, ἐκείνους πού, σάν νά ἦταν τρελλοί, δέν κατόρθωσαν οὔτε οἱ
πολλές εὐεργεσίες νά τούς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν ἀχαριστία τους, ἀλλά
τολμοῦν νά κάνουν τά πάντα ἐναντίον τῆς σωτηρίας τους, ἀποστερώντας τό
Ἅγιο Πνεῦμα, ὅσο τούς εἶναι δυνατό, ἀπό τή θεϊκή του ἀξία, καί
προσπαθοῦν νά τό κατεβάσουν στήν κατηγορία τῶν κτισμάτων; Ἐκείνους θά
ἤθελα νά ἐρωτήσω.γιά ποιό λόγο ἐσεῖς πολεμᾶτε τόσο πολύ τήν ἀξία τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος; ἤ καλύτερα, γιατί πολεμᾶτε τή σωτηρία σας, καί δέ
θέλετε νά καταλάβετε τά λόγια πού εἶπε ὁ Σωτήρας στούς μαθητές του;
«Πηγαίνετε νά διδάξετε ὅλους τούς λαούς, βαπτίζοντας αὐτούς στό ὄνομα
τοῦ Πατέρα καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28, 19). Εἶδες
ὅτι ἔχουν ἰσότιμη ἀξία; Εἶδες ὅτι ἔχουν τέλεια συμφωνία; Εἶδες ὅτι ἡ
Ἁγία Τριάδα εἶναι ἀδιαίρετη; Μήπως ὑπάρχει κάποια διαφορά ἤ ἀλλαγή ἤ
ἔλλειψη; Γιατί τολμᾶτε νά παραποιεῖτε τά λόγια τοῦ Κυρίου;<br />
<br />
Ἤ δέ γνωρίζετε ὅτι καί στά ἀνθρώπινα πράγματα, ἄν κάποιος ἐπιχειρήσει
ποτέ ἤ τολμήσει, νά προσθέσει ἤ νά ἀφαιρέσει κάτι στίς διαταγές τοῦ
βασιλιᾶ, πού εἶναι ὅμοιός μας καί ἔχει τήν ἴδια φύση μέ μᾶς, τόν
τιμωροῦν μέ τή χειρότερη τιμωρία καί τίποτε δέν μπορεῖ νά τόν ἀπαλλάξει
ἀπό τήν τιμωρία αὐτήν; Ἐάν στήν περίπτωση τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει τόσο
μεγάλος κίνδυνος, πῶς θά μποροῦσαν νά συγχωρηθοῦν ἐκεῖνοι πού εἶναι τόσο
ἀπερίσκεπτοι καί πού προσπαθοῦν νά παραποιήσουν τά λόγια τοῦ Σωτήρα
ὅλων μας καί πού δέ θέλουν ν᾿ ἀκούσουν οὔτε τόν Παῦλο, ὁ ὁποῖος ὅταν
ὁμιλεῖ ἔχει μέσα του τό Χριστό καί φωνάζει μέ καθαρή φωνή καί λέγει.«Δέν
εἶδε μάτι καί αὐτί δέν ἄκουσε καί ἀνθρώπινος νοῦς δέ φαντάστηκε ἐκεῖνα
πού ἑτοίμασε ὁ Θεός γι᾿ αὐτούς πού τόν ἀγαποῦν» (Α´ Κορ. 2, 9); Ἐάν
λοιπόν δέν εἶδε μάτι, οὔτε αὐτί ἄκουσε, οὔτε ἀνθρώπινος νοῦς μπόρεσε νά
κατανοήσει ἐκεῖνα πού ὁ Θεός ἑτοίμασε γι᾿ αὐτούς πού τόν ἀγαποῦν, πῶς θά
μπορέσουμε ἐμεῖς, μακάριε Παῦλε, νά τά γνωρίσουμε; Περίμενε λίγο καί θ᾿
ἀκούσεις τόν Παῦλο νά φανερώνει καί αὐτό. Πρόσθεσε λοιπόν λέγοντας.«Σ᾿
ἐμᾶς ὅμως ὁ Θεός τά φανέρωσε μέ τό Ἅγιο Πνεῦμά του» (Α´ Κορ. 2, 10). Καί
οὔτε ἐδῶ σταμάτησε, ἀλλά γιά νά δείξει καί τή μεγάλη δύναμή του, καθώς
καί τό ὅτι ἔχει τήν ἴδια οὐσία μέ τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, λέγει.«Γιατί
τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐξετάζει τά πάντα, ἀκόμη καί τά κρυφά σχέδια τοῦ Θεοῦ»
(Α´ Κορ. 2, 10).<br />
<br />
Ἔπειτα θέλοντας νά μᾶς κάμει ἀκριβέστερη τή διδασκαλία του μέ
παραδείγματα ἀπό τήν ἀνθρώπινη ζωή, πρόσθεσε.«Γιατί, ποιός ἄλλος ἀπό
τούς ἀνθρώπους γνωρίζει τά ἰδιαίτερα τοῦ ἀνθρώπου, παρά μόνο τό πνεῦμα
τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι μέσα του; Ἔτσι καί τά ἰδιαίτερα τοῦ Θεοῦ κανένας
ἄλλος δέ γνωρίζει, παρά μόνο τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ» (Α´ Κορ. 2, 11). Εἶδες
τέλεια διδασκαλία; Ὅπως, λέγει, δέν εἶναι δυνατό νά γνωρίζει κανένας
ἄλλος αὐτά πού εἶναι μέσα στή σκέψη ἑνός ἀνθρώπου, ἀλλά μόνος του ὁ
καθένας γνωρίζει τά δικά του, ἔτσι καί τά ἰδιαίτερα τοῦ Θεοῦ κανένας δέ
γνωρίζει, παρά μόνο τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι πολύ μεγάλο καί μέ τό
παραπάνω ἀρκετό γιά νά ἀποδείξει τήν ἀξία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιατί
μᾶς ἔφερε ἕνα παράδειγμα καί μᾶς λέγει καθαρά ὅτι δέν εἶναι δυνατό νά μή
γνωρίζει ποτέ κάποιος ἀπό τούς ἀνθρώπους αὐτά πού εἶναι μέσα στή σκέψη
του. Ὅπως λοιπόν αὐτό δέν εἶναι δυνατό νά γίνει, ἔτσι μέ τόση ἀκρίβεια,
λέγει, τό Ἅγιο Πνεῦμα γνωρίζει καί τά ἰδιαίτερα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά δέν ξέρω
πῶς οὔτε μέ τά λόγια του αὐτά ὁ μακάριος Παῦλος δέν πείθει ἐκείνους πού
στρέφονται μόνοι τους ἐναντίον τῆς σωτηρίας τους καί κάνουν τόσο μεγάλο
πόλεμο ἐναντίον τῆς ἀξίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί ὅσο μποροῦν τό
ἀποξενώνουν αὐτό ἀπό τή θεϊκή του ἀξία καί τό κατεβάζουν στήν ἀσήμαντη
θέση τῶν δημιουργημάτων. Ἀλλ᾿ ἄν καί αὐτοί συμπεριφέρονται ἐχθρικά καί
εἶναι ἀντίθετοι στά λεγόμενα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, ἐμεῖς, ἀφοῦ δεχόμαστε
τά θεῖα δόγματα σάν ἀποκάλυψη πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό, ἄς
προσφέρουμε στόν Κύριο τή δοξολογία πού ἁρμόζει, δείχνοντας μαζί μέ τή
σωστή πίστη καί τό ὅτι τηροῦμε ἀκριβῶς τήν ἀλήθεια.<br />
<br />
Πρός αὐτούς λοιπόν πού ἐπιχειροῦν νά διδάσκουν τά ἀντίθετα ἀπό ἐκεῖνα
πού εἶπε τό Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι ἀρκετά ὅσα εἴπαμε, εἶναι ἀνάγκη ὅμως νά
ποῦμε στή δική σας ἀγάπη, γιά ποιό λόγο δέ μᾶς χάρισε ὁ Κύριος ἀμέσως
μετά τήν ἄνοδό του στόν οὐρανό τήν αἰτία τῶν τόσων ἀγαθῶν, ἀλλ᾿ ἄφησε
πρῶτα νά περάσουν λίγες ἡμέρες καί νά μείνουν μόνοι τους οἱ μαθητές, καί
ὕστερα ἔστειλε κάτω στή γῆ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτό δέν ἔγινε
ἄσκοπα, οὔτε τυχαῖα. Ἐπειδή δηλαδή γνώριζε ὅτι οἱ ἄνθρωποι δέ θαυμάζουν
μ᾿ ὅμοιο τρόπο τά ἀγαθά πού ἔχουν στά χέρια τους, οὔτε ἐκτιμοῦν τήν ἀξία
πού πραγματικά ἔχουν ἐκεῖνα, πού εἶναι εὐχάριστα καί σημαντικά, ἄν δέν
ὑπάρχουν καί τά ἀντίθετα. Ἐννοῶ περίπου τό ἑξῆς.γιατί πρέπει νά τό πῶ
σαφέστερα. Ἐκεῖνος πού εἶναι ὑγιής καί δυνατός στό σῶμα δέν αἰσθάνεται,
οὔτε μπορεῖ νά ξέρει καλά, πόσα ἀγαθά τοῦ χάριζε ἡ ὑγεία, ἄν δέν
ἀποκτήσει ἀρρωσταίνοντας πείρα καί τῆς ἀρρώστιας. Καί ἐκεῖνος πού βλέπει
πάλι τήν ἡμέρα δέ θαυμάζει ὅπως πρέπει τό φῶς, ἐάν δέν τό διαδεχθεῖ τό
σκοτάδι τῆς νύχτας. Γιατί, πραγματικά, ἡ πείρα πού ἔχουμε γιά τά
ἀντίθετα γίνεται πάντοτε σαφής διδάσκαλος γιά ἐκεῖνα, πού ἔτυχε νά
ἀπολαύσουμε προηγουμένως.<br />
<br />
Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς καί τότε, ἐπειδή οἱ μαθητές εἶχαν ἀπολαύσει παρά πολλά
ἀγαθά, ὅταν ἦταν μαζί τους ὁ Κύριος, καί ἦταν πολύ εὐτυχισμένοι ἐπειδή
τόν συναναστρέφονταν (γιατί ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Παλαιστίνης ἔβλεπαν στά
πρόσωπά τους σάν νά ἔβλεπαν σέ κάποια ἀστέρια, ἀφοῦ καί νεκρούς
ἀνάσταιναν, καί λεπρούς καθάριζαν, καί δαιμόνια ἔδιωχναν, καί ἀρρώστιες
θεράπευαν καί ἔκαναν καί πολλά ἄλλα θαύματα), ἐπειδή λοιπόν ἦταν τόσο
σπουδαῖοι καί πασίγνωστοι, γι᾿ αὐτό τούς ἄφησε νά ἀποχωρισθοῦν γιά λίγο
ἀπό τή δύναμη πού τούς βοηθοῦσε, ὥστε, ὅταν βρεθοῦν μόνοι τους, νά
μάθουν τί τούς χάριζε ἡ παρουσία τῆς ἀγαθότητας τοῦ Κυρίου, καί, ἀφοῦ
ἀντιληφθοῦν τά ἀγαθά τοῦ παρελθόντος, νά ὑποδεχθοῦν μέ μεγαλύτερη
προθυμία τή δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πραγματικά, ἐνῶ ἦταν
στενοχωρημένοι, τούς παρηγόρησε, καί, ἐνῶ ἦταν σκυθρωποί καί θλιμμένοι
γιά τό χωρισμό τους ἀπό τό Διδάσκαλο, τούς φώτισε μέ τό δικό του φῶς,
καί, ἐνῶ ἦταν σχεδόν νεκροί, τούς ἀνέστησε καί σκόρπισε τό σύννεφο τῆς
λύπης καί τούς ἔβγαλε ἀπό τή δύσκολη θέση.<br />
<br />
Ἐπειδή δηλαδή εἶχαν ἀκούσει τά λόγια τοῦ Κυρίου, «Πηγαίνετε νά διδάξετε
ὅλα τά ἔθνη», καί βρίσκονταν στή συνέχεια σέ δύσκολη θέση καί δέν ἤξεραν
ποῦ πρέπει νά κατευθυνθεῖ ὁ καθένας καί σέ ποιό μέρος τῆς γῆς νά
κηρύξει τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ἔρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ μορφή πύρινων
γλωσσῶν καί μοιράζει στόν καθένα τά μέρη τῆς γῆς πού ἔπρεπε νά κηρύξει
καί μέ τή γλώσσα πού ἔδωσε, σάν μέ κάποιο σημείωμα, γνωρίζει στόν καθένα
τά ὅρια τῆς ἐξουσίας καί τῆς διδασκαλίας πού ἔπρεπε ν᾿ ἀναλάβει. Γι᾿
αὐτό ἐμφανίσθηκε τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ μορφή πύρινων γλωσσῶν. Καί ὄχι μόνο
γι᾿ αὐτό, ἀλλά γιά νά μᾶς θυμίσει καί κάποια παλιά ἱστορία. Ἐπειδή
δηλαδή στά παλιά χρόνια παραλογίσθηκαν οἱ ἄνθρωποι καί θέλησαν νά
κτίσουν ἕνα πύργο πού νά φθάνει ὥς τόν οὐρανό, καί μέ τή σύγχυση τῶν
γλωσσῶν τους διέλυσε ὁ Θεός τήν κακή ἀπόφασή τους (Ἀναφέρεται στόν πύργο
τῆς Βαβέλ. Βλ. Γεν. 11, 1-9), γι᾿ αὐτό καί τώρα μέ μορφή πύρινων
γλωσσῶν πετᾶ σ᾿ αὐτούς τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιά νά ἑνώσει μ᾿ αὐτό τήν
οἰκουμένη πού ἦταν χωρισμένη.<br />
<br />
Καί ἔγινε κάτι ἀσυνήθιστο καί παράξενο. Γιατί ὅπως τότε στά παλιά χρόνια
γλῶσσες χώρισαν τήν οἰκουμένη καί διέλυσαν τήν κακή συμφωνία, ἔτσι καί
τώρα γλῶσσες ἕνωσαν τήν οἰκουμένη καί ὁδήγησαν σέ ὁμόνοια αὐτά πού ἦταν
χωρισμένα. Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἐμφανίσθηκε τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ μορφή γλωσσῶν
καί σάν πύρινες γλῶσσες γιά τό ἀγκάθι τῆς ἁμαρτίας πού μεγάλωσε πολύ
μέσα μας. Γιατί ὅπως ἡ γῆ, ὅταν δέν καλλιεργεῖται, ἐνῶ εἶναι γόνιμη καί
πλούσια, βγάζει πολλά ἀγκάθια, ἔτσι ἀκριβῶς καί ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἐνῶ
εἶναι καλή ἀπό τό δημιουργό της καί κατάλληλη γιά τά ἔργα τῆς ἀρετῆς,
ἐπειδή δέ δέχθηκε τό ἄροτρο τῆς εὐσέβειας, οὔτε τό σπόρο τῆς θεογνωσίας,
βλάστησε μέσα μας τήν ἀσέβεια σάν ἀγκάθια καί ἄλλα ἄχρηστα φυτά. Καί
ὅπως ἡ ἐπιφάνεια τῆς γῆς πολλές φορές δέ φαίνεται ἀπό τά πολλά ἀγκάθια
καί τά ἄγρια χόρτα, ἔτσι καί ἡ εὐγένεια καί ἡ ἁγνότητα τῆς ψυχῆς μας δέ
φαινόταν, μέχρις ὅτου ἦλθε ὁ γεωργός τῆς ἀνθρώπινης φύσης, ἔβαλε τή
φωτιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν καθάρισε καί τήν προετοίμασε νά δεχθεῖ
τόν οὐράνιο σπόρο.<br />
<br />
3. Τόσα πολλά καί ἀκόμη περισσότερα ὑπῆρξαν γιά μᾶς τά ἀγαθά ἀπό τή
σημερινή ἡμέρα. Γι᾿ αὐτό, σᾶς παρακαλῶ, ἄς ἑορτάσουμε καί ἐμεῖς ἀνάλογα
μέ τήν ἀξία τῶν ἀγαθῶν πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός, ὄχι στεφανώνοντας τήν
πόλη, ἀλλά καλλωπίζοντας τίς ψυχές μας, ὄχι στολίζοντας τήν ἀγορά μέ
παραπετάσματα, ἀλλά κάνοντας χαρούμενη τήν ψυχή μας μέ τά ἐνδύματα τῆς
ἀρετῆς γιά νά μπορέσουμε ἔτσι καί τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος νά
ὑποδεχθοῦμε καί τούς καρπούς πού μᾶς προσφέρει ν᾿ ἀποκτήσουμε. Καί ποιός
εἶναι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ἄς ἀκούσουμε τόν Παῦλο πού λέγει.«Ὁ
καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», λέγει, «εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη»
(Γαλ. 5, 22). Πρόσεχε τήν ἀκρίβεια τῶν λέξεων καί τή σειρά τῆς
διδασκαλίας. Ἔβαλε πρώτη τήν ἀγάπη καί ὕστερα ἀνάφερε τά ἄλλα. Φύτεψε τό
δένδρο καί ὕστερα τόν καρπό. Ἔβαλε τά θεμέλια καί ὕστερα πρόσθεσε τήν
οἰκοδομή. Ἄρχισε ἀπό τήν πηγή καί ὕστερα ἔφθασε στούς ποταμούς.<br />
<br />
Πράγματι δέν μποροῦμε νά αἰσθανθοῦμε πρῶτα τή χαρά, ἄν δέ θεωρήσουμε
πρῶτα ὅτι εἶναι δική μας ἡ χαρά τῶν ἄλλων καί ἄν δέ λογαριάσουμε ὅτι
εἶναι δικά μας τά ἀγαθά τῶν συνανθρώπων μας. Καί αὐτά δέν εἶναι δυνατό
ποτέ νά φανοῦν ἀπό τίποτε ἄλλο, ἄν δέ μᾶς κυριέψει ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης. Ἡ
ἀγάπη εἶναι ἡ ρίζα, ἡ πηγή καί ἡ μητέρα ὅλων τῶν ἀγαθῶν. Γιατί πράγματι
σάν ρίζα κάνει νά βλαστήσουν ἄπειρα κλαδιά ἀρετῆς, σάν πηγή βγάζει
πολλά νερά καί σάν μητέρα σφίγγει μέσα στήν ἀγκαλιά της ἐκείνους πού
καταφεύγουν σ᾿ αὐτήν. Αὐτό ἀκριβῶς γνωρίζοντας καί ὁ μακάριος Παῦλος
ὀνόμασε τήν ἀγάπη καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ἀλλοῦ τῆς χάρισε τόσο
μεγάλο προτέρημα, ὥστε νά πεῖ ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ τέλεια τήρηση καί
ἐκπλήρωση τοῦ νόμου.«Γιατί ἡ ἀγάπη», λέγει, «εἶναι ἡ τέλεια τήρηση καί
ἐκπλήρωση τοῦ νόμου» (Ρωμ. 13, 10). Ὁ Κύριος τῶν πάντων δέ θεώρησε καμιά
ἄλλη προϋπόθεση ἀρκετή καί ἀπόδειξη ἀξιόπιστη γιά νά φαίνονται οἱ
μαθητές του, παρά μόνο τήν ἀγάπη, λέγοντας.«Μ᾿ αὐτό θά μάθουν ὅλοι ὅτι
εἶστε μαθητές μου, ἐάν ἔχετε μεταξύ σας ἀγάπη» (Ἰω. 13, 35).<br />
<br />
Γι᾿ αὐτό, σᾶς παρακαλῶ, ἄς καταφύγουμε ὅλοι σ᾿ αὐτήν, ἄς τήν
ἀγκαλιάσουμε καί μ᾿ αὐτήν ἄς ὑποδεχθοῦμε τή σημερινή ἑορτή. Γιατί, ὅπου
ὑπάρχει ἀγάπη, ἀδρανοῦν τά πάθη τῆς ψυχῆς. Ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, σταματοῦν
οἱ παράλογες σαρκικές ἐπιθυμίες τῆς ψυχῆς. «Ἡ ἀγάπη», λέγει ὁ Παῦλος,
«δέν ὑπερηφανεύεται, δέ φουσκώνει ἀπό ἐγωισμό, δέ φέρεται ἄσεμνα» (Α´
Κορ. 13, 4-5). Ἡ ἀγάπη δέν κάνει κακό στό συνάνθρωπο. Ὅπου κυβερνᾶ ἡ
ἀγάπη, πουθενά δέν ὑπάρχει Κάιν νά σκοτώσει τόν ἀδελφό του. Βγάλε ἀπό
τήν καρδιά σου τήν πηγή τοῦ φθόνου, καί ἔβγαλες τόν ποταμό ὅλων τῶν
κακῶν. Κόψε τή ρίζα, καί κατέστρεψες ταυτόχρονα καί τόν καρπό. Καί τά
λέγω αὐτά, γιατί λυπᾶμαι περισσότερο ἐκείνους πού φθονοῦν, παρά ἐκείνους
πού φθονοῦνται, γιατί ἐκεῖνοι εἶναι κυρίως πού ζημιώνονται πάρα πολύ
καί πού προξενοῦν μεγάλη καταστροφή στόν ἑαυτό τους. Ἐπειδή γι᾿ αὐτούς
πού φθονοῦνται ὁ φθόνος εἶναι, ἐάν τό θελήσουν, ἀφορμή γιά βράβευση.<br />
<br />
Καί πρόσεχε, σέ παρακαλῶ, πῶς ὁ δίκαιος Ἄβελ ἐπαινεῖται καί ἀναφέρεται
καθημερινά, καί ἡ σφαγή του ἔγινε γι᾿ αὐτόν ἀφορμή καλῆς φήμης. Καί
αὐτός μετά τό θάνατό του ὁμιλεῖ ἐλεύθερα καί κατηγορεῖ μέ δυνατή φωνή τό
δολοφόνο του. Ὁ Κάιν ὅμως, πού δῆθεν ἔμεινε στή ζωή, πῆρε τήν ἀμοιβή
του ἀνάλογα μέ τά ἔργα του, καί ἔζησε ἐπάνω στή γῆ ἀναστενάζοντας καί
τρέμοντας. Ὁ Ἄβελ ὅμως πού σκοτώθηκε καί ξαπλώθηκε νεκρός ἔδειξε μετά τό
θάνατό του μεγαλύτερη παρρησία (Γεν. 9, 10). Καί ὅπως ἔκαμε ἐκεῖνον ἡ
ἁμαρτία του νά ζεῖ πιό ἄθλια καί ἀπό τούς νεκρούς, ἔτσι ἔκαμε αὐτόν ἡ
ἀρετή του νά λάμπει περισσότερο καί μετά τό θάνατό του. Γι᾿ αὐτό λοιπόν
καί ἐμεῖς, γιά ν᾿ ἀποκτήσουμε μεγαλύτερη παρρησία καί σ᾿ αὐτή τή ζωή καί
στήν ἄλλη, γιά νά ἀπολαύσουμε περισσότερη χαρά πού πηγάζει ἀπό τήν
ἑορτή, ἄς καταστρέψουμε ὅλα τά ἀκάθαρτα ἐνδύματα τῆς ψυχῆς, ἄς
γυμνωθοῦμε ἰδιαίτερα ἀπό τό ἔνδυμα τοῦ φθόνου. Γιατί καί ἄν ἀκόμη
φανοῦμε ὅτι πετύχαμε πάρα πολλά, ὅλα θά τά χάσουμε, ὅταν μᾶς ἐνοχλεῖ τό
πικρό καί ἄγριο αὐτό ἐλάττωμα, πού μακάρι νά τό ἀποφύγουμε ὅλοι μας, καί
ἰδιαίτερα αὐτοί πού σήμερα μέ τή χάρη τοῦ βαπτίσματος ἔβγαλαν τό παλιό
ἔνδυμα τῶν ἁμαρτημάτων τους καί πού μποροῦν νά λάμπουν σάν τίς ἀκτίνες
τοῦ ἥλιου.<br />
<br />
Ἑσεῖς λοιπόν, παρακαλῶ, οἱ ὁποῖοι υἱοθετηθήκατε σήμερα ἀπό τό Θεό, οἱ
ὁποῖοι ντυθήκατε τό λαμπρό αὐτό φόρεμα, διατηρῆστε μέ κάθε τρόπο τή
χαρά, στήν ὁποία εἶστε τώρα, ἀφοῦ φράξετε ἀπό παντοῦ τήν εἴσοδο στό
διάβολο, ὥστε νά ἀπολαύσετε ἀφθονότερη τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί
νά μπορέσετε ν᾿ ἀποδώσετε καλά ἔργα ὁ ἕνας τριάντα, ὁ ἄλλος ἑξήντα, ὁ
ἄλλος ἑκατό, καί νά ἀξιωθεῖτε νά συναντήσετε μέ παρρησία τό βασιλιά τῶν
οὐρανῶν, ὅταν πρόκειται νά ἔλθει καί νά μοιράσει τά ἀπερίγραπτα ἀγαθά σ᾿
ἐκείνους πού ἔζησαν ἐνάρετα τήν παρούσα ζωή, μέ τή βοήθεια τοῦ Κυρίου
μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, στόν ὁποῖο ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ δύναμη τώρα καί
πάντοτε καί στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.<br />
<br />
<br />
<span style="color: #cc0000;"><br /></span>
<br />
<span style="color: #cc0000;">AGIAZONI.GR</span><br />
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-42718549926976835392013-06-22T16:45:00.000+03:002013-06-22T16:45:00.110+03:00Την Αγία Κυριακή της Πεντηκοστής <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-5317473141842120214" itemprop="description articleBody">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.articoli-religiosi.net/wp-content/uploads/2012/05/pentecostes11.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://www.articoli-religiosi.net/wp-content/uploads/2012/05/pentecostes11.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}">Εορτάζουμε την αγία πεντηκοστή, την έσχατη και μεγάλη εορτή, όπου εορτάζουμε
τα εγκαίνια της επί γης Εκκλησίας,τον κατακλυσμό του παρακλήτου,την
αποκατάσταση της βαβέλ σε κοινωνία,την αδελφωσύνη, την εκπλήρωση της
οικονομίας του Θεού για τον κόσμο.</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}">Σήμερα
κατέρχεται ο Παράκλητος εν είδει γλωσσών πυρίνων μετά βοής και ορμής
βιαίας και επληρώνεται αυτό πού υποσχέθηκε ο αναστημένος Κύριος στους
Αποστόλους: Παραμείνετε στα Ιεροσόλυμα και εγώ θα σας στείλω δύναμη εξ
ύψους, το παράκλητον Πνεύμα ο εκ του Πατρός εκπορεύεται. Σήμερα είναι η
πλήρωση της επαγγελίας και η ανανέωση, η ανακαίνιση του πάσχα. Η ογδόη
Κυριακή, κατά την οποία ο Κύριος κατήλθε ανάμεσα στον λαό του και
εγκαινίασε το επί γης μέγα μυστήριο. Αυτό πού υπήρχε στον παράδεισο και
προτυπώθηκε στον Ισραήλ και εικονίστηκε στην Θεοτόκο και εγκαινιάστηκε
στον κυκλο των δώδεκα, σήμερα γίνεται καθολικό,οικουμενικό, παγκόσμιο,
αποκεκαλυμμένο μυστήριο: η Εκκλησία, της οποίας Κύριος είναι ο Θεός, το
Παράκλητον Πνεύμα, η εικόνα του Υιού, το εκπορευομενον από τον Θεό
Πατέρα, το οποίο οικονομικώς από τον Υιό αποστέλλεται στον κόσμο και της
βασιλείας Αυτού δεν υπάρχει τέλος.</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><br /></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}">Η
Πεντηκοστή ημέρα είναι η ημέρα παράδοσης του παλαιού νόμου και τα
γενέθλια του καινού. Στον Παλαιό Νόμο μύστης υπήρξε ο Μωϋσής ο Θεόπτης,
εδώ οι πνευματοφόροι Απόστολοι. Εκεί το όρος Σινά κατεφλέγετο, εδώ το
υπερώον με την γλωσσοπυρσόμορφη χάρη φωτίζεται. Εκεί βροντές και
αστραπές και γνόφος, εδώ βοή και πνοή βιαία και φλόγα και αποκάλυψη του
Θεού. Εκεί με αίμα θυμάτων η συμφωνία σφραγίστηκε. Εδώ με το πανάγιο
αίμα η Καινή Διαθήκη αγιάστηκε.Εκεί ο Ισραήλ από της Αιγύπτου ήλθε στην
γή της επαγγελίας, εμείς από το σκοτάδι ήρθαμε στο φως της θεογνωσίας.
Εκεί λαός περιούσιος, εδώ υιοθετηθήκαμε από τον Θεό Πατέρα. Εκεί ο
Ισραήλ τους Βαβελίτες εχθρεύτηκε, εδώ οι λαοί σε μία συμφωνία δοξολογίας
του Θεού συνενώθησαν. Εκεί ο Μωϋσής τον σκληροτράχηλο Ισραήλ ματαίως
εκατάρτιζε, εδώ οι απόστολοι τα άλογα έθνη ετιθάσευαν. Εκεί στήλη πυρός
και νεφέλη και πέτρα τους αποστάτες εδρόσιζε, εδώ το Βάπτισμα του
Χριστού τα έθνη αναγέννησε.Εκεί Άγγελος εκδικητής και πόλεμος και
διαμάχη , εδώ Άγγελος εκ του Πατρός, ο Υιός την ειρήνη μας δώρισε.</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><br /></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}">Εορτάζει
η Εκκλησία την γενέθλια ημέρα, κλίνουν γόνυ οι πιστοί στον Γεννήτορα
Πατέρα, στον Υιό τον Γεννητό και το Πνεύμα το Άγιον. Μία η ενέργεια του
Θεού και μία και αυτή η ουσία, μία η προσκύνηση της Αγίας Τριάδας και το
μυστήριον όσον ως μέγα τε και σεβάσμιον. Σήμερα όλα γίνονται καθαρά και
φανερώνονται και κατά δύναμιν οι κτιστοί άνθρωποι δείχνονται θεολόγοι.
Σήμερα η σάρκα και η ψυχή του Ακτίστου την αλλοίωση δέχονται και
φωτισμό κεκρυμμένο , πλουσιοπάροχα δέχονται. Τα έθνη την Εκκλησία
γνωρίζουν, το ευαγγέλιο κηρύττεται στα δώματα, σήμερα οι νήπιοι και οι
εξουθενωμένοι τους τεχνολόγους φιμώνουν και η Αλήθεια λάμπει. Σήμερα του
Σταυρού το μυστήριο στους ειδωλολάτρες γίνεται φανερό και ως τα πέρατα
του κόσμου η Ανάσταση κηρύττεται. Σήμερα η σάρκωση του Λόγου δικαιώνεται
και σήμερα η Ανάληψη αιτιολογείται και μετά από δέκα ημέρες το δέκατο
των αγγέλων τάγμα εκ των αγίων αναπληρώνεται.Σήμερα τα παλαιά
παρέρχονται και ιδού τα πάντα καινά δείχνονται!</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><br /></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}">Ελάτε
λοιπόν να κλίνουμε τα γόνατα στον μόνο Δεσπότη. Ελάτε να αντλήσουμε
ύδωρ αθανασίας από τον κατακλυσμό του Πνεύματος. Ελάτε να λάβουμε άφεση
από την καθαρτική φωτιά. Ελάτε να λάβουμε φως από το φως πού δεν δύει.
Ελάτε να λάβουμε δροσισμό από το καμίνι πού αναψύχει. Ελάτε να λάβουμε
γνώση από την πηγή της σοφίας. Ελάτε να κλίνουμε τα γόνατα δουλικώς και
να βοήσουμε στον μόνο Βασιλέα:</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><br /></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}">Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον αγαθέ τας ψυχάς ημών.</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><br /></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span style="font-size: medium;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}">Έτη πολλά!</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span style="color: red;">20-22 Ιουνίου 2013 π π κρ.</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #134f5c;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><br /></span></span></div>
</div>
</div>
<br />
Read more: <a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2013/06/blog-post_4110.html#ixzz2WvtxO3Qd" style="color: #003399;">http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2013/06/blog-post_4110.html#ixzz2WvtxO3Qd</a></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-31184030486170618722013-06-22T10:54:00.001+03:002013-06-22T10:54:11.104+03:00Ἱερομόναχος Ἀμβρόσιος Λαυριώτης - Λόγος εἰς τὴν Ἁγίαν Πεντηκοστήν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><a href="https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRAguh6944JJzLj-SuyGfc8DlenL1gFX30i1hk0-DkdSmMh--XmTQ" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRAguh6944JJzLj-SuyGfc8DlenL1gFX30i1hk0-DkdSmMh--XmTQ" width="326" /></a></i></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color: #cc0000;"><i>Πάντα χορηγεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον· βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους
σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν. Ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁμοούσιε καὶ ὁμόθρονε, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ, Παράκλητε, δόξα σοι.</i></span><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Μὲ τοὺς λόγους αὐτούς, ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος, συνοπτικὰ ἀλλὰ παραστατικά, ὑπομιμνήσκει
καὶ ὑπογραμμίζει, ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ πατέρες καὶ ἀδελφοί, τὴν θεολογίαν καὶ πίστιν
τῆς ἁγίας ἡμῶν ἐκκλησίας τὴν σχετικὴν μὲ τὸ τρίτον πρόσωπον τῆς Παναγίας Τριάδος,
τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν πίστιν ἠθέλησεν ἡ μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία νὰ διατρανώσει καὶ νὰ
προβάλει ὁρίζοντας τὴν σημερινὴν ἡμέραν, ὡς ἡμέραν ἀφιερωμένην εἰς τὸ Πανάγιον Πνεῦμα.
Βεβαίως, ἡ ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς καὶ ἡ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀποτελοῦν οὐσιαστικῶς
μίαν συνεχῆ καὶ ἑνιαίαν ἑορτήν, καθότι καὶ κατὰ τὰς δύο ταύτας εὐσήμους ἑορτὰς τιμῶμεν
καὶ πανηγυρίζομεν τὸ Πανάγιον Πνεῦμα καὶ συγχρόνως τὸν Πανάγιον Τριαδικὸν Θεόν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Δέν εἶναι βεβαίως, δυνατόν, εἰς τὰ πλαίσια τῆς παρούσης παναγύρεως, νὰ ἀναλύσωμεν
λεπτομερῶς τὴν διδασκαλίαν καὶ θεολογίαν τῆς Ἐκκλησίας τὴν σχετικὴν μὲ τὴν θεότητα
τοῦ Παναγίου Πνεύματος, διότι τὸ μυστήριον τῆς θεότητος εἶναι <i>«ἀκατάληπτον καὶ
ἄπειρον»</i> κατὰ τὸν ἅγιον Γρηγόριον τὸν Θεολόγον, πολλῷ μᾶλλον ὅτι τὰ χρονικὰ
ὅρια εἶναι, ἐμφανῶς στενά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Οἱ Πατέρες τῆς ἐκκλησίας διεξοδικῶς ἐθεολόγησαν περὶ τοῦ Παναγίου Πνεύματος καὶ
καλὸν εἶναι ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ νὰ μελετῶμεν τοὺς θεοπνεύστους λόγους τῶν ἁγίων
Πατέρων, γιὰ νὰ κατανοήσωμεν, ἔστω καὶ μερικῶς, τὰ περὶ Αὐτοῦ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Ὅμως, ὅπως κάθε ἑορτὴ ἔτσι καὶ ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔχει ὡς σκοπὸν νὰ
προβάλλει μερικὲς θεολογικὲς ἀλήθειες καὶ νὰ ἐνισχύσει τὴν πίστη τῶν Χριστιανῶν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Ἡ παροῦσα ἑορτὴ σκοπὸν ἔχει νὰ τονίσει τὸ γεγονὸς τῆς ἐπιδημίας-παρουσίας τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος στὴ ζωὴ τῆς ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας <i>«ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμόν».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Στοχεύει νὰ καταδείξει τὴν σημασίαν Αὐτοῦ γιὰ τὸν κάθε πιστό, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ
ἅγιον Βάπτισμα ἔγινε δοχεῖον τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καὶ μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ
καὶ ἀπέκτησεν τὴν χάριν τῆς θείας υἱοθεσίας. Ἔτσι ὁ Παράκλητος ἐργάζεται στὸν κάθε
πιστὸ προσωπικῶς τὸ μυστήριο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δηλώνει τὴν παρουσία Του μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ὅ,τι
συντελεῖται καὶ τελεσιουργεῖται μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀρχίζει μὲ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς,
τὴν γενέθλιον ἡμέραν τῆς Ἐκκλησίας, καὶ πραγματοποιεῖται μὲ τὴν μυστικὴ παρουσία
τοῦ Ἁγίου Πνεύμάτος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Ἐκεῖνο, ποὺ ἐπιθυμοῦμε νὰ ὑπενθυμίσουμε καὶ νὰ ὑπογραμμίσουμε εἶναι ἡ σημασία
ποὺ ἔχει διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ διὰ τὸν κάθε πιστὸ ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
στὴν καθημερινή του ζωή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκουν ὅτι σκοπὸς τῆς ζωῆς ἑκάστου πιστοῦ εἶναι
ἡ ἀπόκτησις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ Θέωσις. Ἡ ἀπόκτησις τῆς χάριτος Αὐτῆς δὲν πραγματοποιεῖται
μὲ τὴν τήρησιν μερικῶν ἐντολῶν. <b>Ἡ χάρις ἀποκτᾶται μὲ τὴν ἐργασία πασῶν τῶν θείων
ἐντολῶν καὶ κυρίως, μὲ τὴν θείαν συναντίληψιν καὶ ἀρωγήν.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Ὁ ἅγιος Συμεών, ὁ Νέος Θεολόγος, διδάσκει ὅτι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀγαπᾷ τὸν Θεὸν
καὶ φυλάσσει τὶς ἐντολὲς Του, ἐνδύεται τὴν χάριν τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ περιβάλλεται
ἀπὸ τὴν σωστικὴ ἐνέργειά Του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Μόνον ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κάμνει τὸν ἄνθρωπον νὰ περιφρονεῖ τὰ ἐπίγεια
καὶ νὰ προσβλέπει καὶ ἐπιποθεῖ τὰ ἐπουράνια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γράφει ὁ Μ. Βασίλειος, συντελεῖται ἡ ἄνοδός μας στὴ
Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐπάνοδος στὴ θεία υἱοθεσία καὶ ἡ δυνατότητα νὰ γίνουμε κοινωνοὶ
τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ, νὰ μετάσχουμε τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀπολαύσουμε ἀπὸ
τὸν Θεὸ κάθε εὐλογίας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Συμπερασματικά, μποροῦμε νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ἡ πηγὴ τοῦ
ἁγιασμοῦ καὶ κάθε εὐλογίας καὶ χάριτος ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Εἶναι ἡ ζωογόνος ἀρχὴ τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία.
Μὲ τὴν χάρι τοῦ Παναγίου Πνεύματος συγκροτεῖται ὁ ὅλος θεσμὸς τῆς Ἐκκλησίας, τελειοῦνται
οἱ ἱερατικοί της βαθμοὶ καὶ τὰ σωστικὰ της μυστήρια, μοιράζονται οἱ διακονίες καὶ
τὰ πνευματικά της λειτουργήματα. Τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Στὴ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος συνέχονται καὶ ζωογονοῦνται τὰ σύμπαντα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Γι᾿ αὐτὸ ἐν κατανύξει ἂς ἐπαναλάβουμε τὴν ὡραίαν ἱκετήριον προσευχήν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><b><i>Βασιλεῦ οὐράνιε Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ
τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγὸς ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν
καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον Ἀγαθὲ τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν. Γένοιτο.</i></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
Εὔχομαι εἰς ὅλους χρόνια πολλὰ καὶ ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου εἴη μετὰ πάντων ἡμῶν.
</span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-58357258432535012412013-06-09T12:00:00.003+03:002013-06-09T12:00:32.793+03:00ΣΤ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="nodeview">
<div>
<div style="text-align: center;">
<strong> <img alt="" height="379" src="http://www.egolpion.com/img/kuriakodromio/8ERAPEIA-TUFLOY.jpg" width="376" /></strong></div>
<br /><div style="text-align: center;">
<span style="font-family: georgia, palatino; font-size: 13px;"><strong>Υπό</strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: georgia, palatino; font-size: 13px;"><strong>Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης</strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: georgia, palatino; font-size: 13px;"><strong>κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ</strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: georgia, palatino; font-size: 16px;">Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;"><span style="font-size: 18px;"> Έ</span>ξι
μήνες πριν από την σταυρική του Θυσία, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός,
στην γιορτή της Σκηνοπηγίας, πήγε στα Ιεροσόλυμα, μολονότι γνώριζε, ότι
οι άρχοντες των Ιουδαίων ζητούσαν να τον θανατώσουν, και κήρυττε μέσα
στο περίβολο του Ναού. Βγαίνοντας, είδε ένα τυφλό να κάθετε σε μιά
γωνιά και να ζητά ελεημοσύνη. Οι Μαθητές ρώτησαν τον Διδάσκαλό τους,<em> «Κύριε, ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, ώστε να γεννηθεί τυφλός»; </em> Και Εκείνος, που γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων απάντησε με φιλάνθρωπα αισθήματα αγάπης και ευσπλαχνίας.<em> «Ούτε αυτός αμάρτησε, ούτε οι γονείς του. Γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθούν τα έργα του Θεού»</em>.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;">
Στο Ιουδαϊκό λαό βασίλευε η αντίληψη, ότι οι αμαρτίες των γονέων
ταλαιπωρούν τις μεταγενέστερες γενεές των παιδιών τους. Αυτή η αντίληψη
προήλθε από την παρεξήγηση της εντολής του Θεού, ο Οποίος διέταξε τον
Ισραήλ να μη κατασκευάσει είδωλα, μήτε να λατρεύσει άψυχα ξόανα. Με
άλλα λόγια προέτρεπε το λαό του Ισραήλ, να μη επανέλθη στην πολυθεϊα των
ειδώλων. Σε περίπτωση δε που θα παράκουε και θα αποστατούσε από την
πίστη στον ένα Αληθινό Θεό, τότε η τιμωρία της αμαρτίας τους θα
μεταβιβαζόταν και στα παιδιά των μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς. Αυτή
την ειδική διάταξη γενικεύθηκε από τον άνθρωπο για κάθε αμάρτημα. Αυτή
την αντίληψη βλέπομε να έχουν και οι άγιοι Απόστολοι του Χριστού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;">
Βέβαια ο Μωσαϊκός Νόμος, προκειμένου περί των ατομικών αμαρτημάτων,
δήλωνε με κάθε σαφήνεια, ότι οι ευθύνες είναι ξεχωριστές για τον
καθένα. Διότι, ούτε οι πατέρες θα τιμωρηθούν για τα ατομικά αμαρτήματα
των παιδιών τους, ούτε τα παιδιά για τα προσωπικά αμαρτήματα των γονιών
τους. Ο καθένας έχει να δώσει λογοδοτήσει ανάλογα με τις πράξεις του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;">
Ο εκ γενετής Τυφλός δεν γεννήθηκε έτσι, γιατί έτσι θέλησε ο Θεός να
τιμωρήσει στο πρόσωπό του τους γονείς του. Και ο Ιησούς το
διαβεβαιώνει:<em> «Ούτε ούτος ήμαρτε, ούτε οι γονείς αυτού»</em>. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;">
Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να διευκρινίσουμε το εξής. Σήμερα, πολλά
νεογέννητα γεννώνται ελαττωματικά και παραμορφωμένα, εξ αιτίας της
αμαρτωλής ζωής των γονέων των. Όταν οι γονείς είναι αιχμάλωτοι του
αλκοολισμού και των ναρκωτικών’ όταν μιά μητέρα είναι κάτω από επήρεια
βλαπτικών φαρμάκων ή τα παίρνει με σκοπό να αποβάλει και να φονεύσει το
έμβρυο της, το μωρό της, τα ίδια της τα σπλάγχνα, τότε η δική τους
αμαρτία βαραίνει και τους απογόνους τους. Εδώ το βαρύ έγκλημα
διαπράττεται από τους ανθρώπους, από τους γονείς, και δεν είναι θεία
τιμωρία προερχόμενη από τον Άγιο Θεό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;">
Η ερώτηση των Μαθητών είναι μιά αγνή απορία, γιατί πολλές φορές στο
παρελθόν είχαν ακούσει το Διδάσκαλο να λέγει στους παραλυτικούς, ότι
αρρώστησαν εξ αιτίας της αμαρτωλής ζωής των. Ο εκ γενετής Τυφλός όχι
μόνον δεν γεννήθηκε τυφλός, αλλά και χωρίς οφθαλμούς. Ο Κύριος δεν του
χαρίζει μόνον το φως των οφθαλμών του, αλλά πλάθει νέους οφθαλμούς εκ
πηλού. Και εδώ είναι το μέγα θαύμα! Πού ξανακούστηκε τέτοιου είδους
θεραπεία; Ποιός γιατρός μπόρεσε ποτέ να χαρίσει οφθαλμούς σ’ έναν, που
γεννήθηκε χωρίς οφθαλμούς; Ποιό θαύμα μπορεί να συγκριθεί με το παρόν;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;"><span style="font-size: 18px;"> Ε</span>δώ
πιστοποιείται, ότι ο Ιησούς είναι ο Αυτός Θεός, που στην αρχή της
δημιουργίας έλαβε το χώμα της γης και έπλασσε τον άνθρωπο. Και αφού
φύσηξε πνοή στο πρόσωπό του, τον κατέστησε <em>“ψυχήν ζώσαν”</em>. Ο
ίδιος Θεός και εδώ φτιάχνει από πηλό και δημιουργεί νέους οφθαλμούς,
χαρίζοντας στον εκ γενετής Τυφλό, το φως το αισθητό, που τόσο πολύ
στερήθηκε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;">
Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, είναι το Φως του κόσμου.
Είναι Αυτός, που φωτίζει και αγιάζει τη ζωή μας, και μας καθοδηγεί στο
να πράττουμε πάντοτε το σωστό. Χωρίς το Χριστό ο άνθρωπος ζει μέσα
στο σκοτάδι της αγνωσίας. Χωρίς το Χριστό, όση μόρφωση κι αν αποκτήσει
κανείς, όσα πλούτη και δόξα, παραμένει κάτω από την κυριαρχία της
αμαρτίας, που σκοτίζει και μαυρίζει την όλη ύπαρξή του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;">
Η αμαρτία και τα αμαρτωλά πάθη τυφλώνουν τους πνευματικούς οφθαλμούς
της ψυχής. Ο άνθρωπος της αμαρτίας, αν και έχει σωματικούς οφθαλμούς
και βλέπει το φως το αισθητό, παραμένει τυφλωμένος και δεν θεωρεί το
νοητό φως των θείων αποκαλύψεων. Εκείνος, που αιχμαλωτίζεται από τα
πάθη της αμαρτίας, γίνεται σκλάβος της αμαρτίας. Στερεί από τον εαυτό
του την πραγματική του ελευθερία, που χαρίζει μόνον ο Άγιος Θεός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;">
Για να απολαύσουμε τη θέα των θείων Δωρεών του Θεού, οφείλομε να
απομακρυνθούμε από την αιτία της πνευματικής τύφλωσης, την αμαρτία. Όσο
εμμένομε στις αμαρτωλές μας επιθυμίες, τόσο περισσότερο καθυστερούμε το
φως να εισέλθει μέσα στο ναό της ψυχής μας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;">
Μπορούμε να παρομοιάσουμε την αμαρτία σαν ένα σκοτεινό σύννεφο, που
επισκιάζει το πρόσωπο της γης και δεν αφήνει τις ακτίνες του ήλιου να
φωτίσουν και να ζωογονήσουν τη ζωή. Έτσι και η αμαρτία γίνεται το
εμπόδιο, ώστε οι ακτίνες της θείας Χάριτος να μη φθάνουν μέχρι την ψυχή,
ώστε να χαρίσουν την αιώνιο ζωή στον άνθρωπο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, geneva; font-size: 13px;"><span style="font-size: 18px;"> Ο</span>
σημερινός εκ γενετής Τυφλός βρήκε το φως του κοντά στο Χριστό. Γνώρισε
το Χριστό και τον ομολόγησε Θεό Αληθινό. Εμείς ακολουθώντας το δικό
του παράδειγμα, ας πλησιάσουμε τον Ιησούν και ας Του ζητήσουμε να μας
θεραπεύσει από τη δική μας πνευματική τύφλωση. Ας Τον παρακαλέσουμε, να
μας χαρίσει το Φως το νοητό, ώστε να βλέπουμε το δρόμο των αρετών επάνω
στο οποίο οφείλομε να βαδίζουμε. Ας Τον παρακαλέσουμε, να αποτινάξει
από επάνω μας το βαρύ σκοτάδι των παθών, που μας βυθίζουν στο
ανεξιχνίαστο σκοτάδι. Ο Κύριος είπε: <em>«Εάν το σκότος το εν σοί σκότος εστί, το σκότος πόσον</em>»;
Ας Τον παρακαλέσουμε να μας χαρίσει την θεία Του ευσπλαγχνία και έλεος,
ώστε διά των πρεσβειών της υπερευλογημένης δεσποίνης ημών Θεοτόκου και
αειπαρθένου Μαρίας και πάντων των Αγίων να αξιωθούμε της εν Χριστώ
σωτηρίας μας. Αμήν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
<br />Read more: <a href="http://www.egolpion.com/E7ED0768.el.aspx#ixzz2VhwoNVSp" style="color: #003399;">http://www.egolpion.com/E7ED0768.el.aspx#ixzz2VhwoNVSp</a></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5495503258996081939.post-20341057654298352182013-06-01T10:21:00.004+03:002013-06-01T10:21:57.675+03:00Κυριακή Ε΄ από του Πάσχα ή της Σαμαρείτιδος: Πρόσκληση πάντων σε πνευματική λατρεία και θεογνωσία. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg59YNC50_A0LctY75xirINIVP9PBleUBMz2n27zz5UoD-8JQK3o_Iji2Hqd7Mvv_2YG63NyGRXUOyMpCTvKXjbp9oWOSSJEkVTZessz97tXVeLAw9LN4UhLXI9NDmJ7h6H0rTcE39mR4i/s1600/samaryanka1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg59YNC50_A0LctY75xirINIVP9PBleUBMz2n27zz5UoD-8JQK3o_Iji2Hqd7Mvv_2YG63NyGRXUOyMpCTvKXjbp9oWOSSJEkVTZessz97tXVeLAw9LN4UhLXI9NDmJ7h6H0rTcE39mR4i/s400/samaryanka1.jpg" width="400" /></a></div>
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-4194717484586401552" itemprop="description articleBody">
<br /><span style="font-size: 180%;"><span style="color: red;">Αδελφοί, Χριστός Ανέστη.</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="color: black;"><span style="font-family: arial;"><em>"...Ὢ
τοῦ θαύματος! ὁ τοῖς Χερουβὶμ ἐποχούμενος, πόρνῃ γυναικὶ διελέγετο,
ὕδωρ αἰτῶν, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας, ὕδωρ ζητῶν, ὁ πηγὰς καὶ λίμνας
ὑδάτων ἐκχέων, θέλων ἑλκῦσαι ὄντως αὐτήν, τὴν θηρευομένην ὑπὸ τοῦ
πολεμήτορος ἐχθροῦ, καὶ ποτίσασθαι ὕδωρ ζωῆς, τὴν φλεγομένην ἐν τοῖς
ἀτοπήσασι δεινῶς, ὡς μόνος εὔσπλαγχνος καὶ φιλάνθρωπος.</em></span></span>"</span><br />
<strong><em><span style="font-size: 180%;"><span style="color: #000066;">Α</span></span></em></strong><span style="font-size: 100%;">διακρίτως,
η Εκκλησία προσκαλεί τους ανθρώπους όλων των τάξεων, των πεποιθήσεων,
της ηθικής ποιότητας, της εθνικής καταγωγής και παιδείας στην πνευματική
λατρεία του μόνου Θεού, πού είναι Πατέρας όλων μας. Η σημερινή
περικοπή, παρουσιάζει τον Μεσσία Χριστό να στέκεται "παρά το φρέαρ του
Ιακώβ" και να συνδιαλέγεται με μία αιρετική και κατεγνωσμένη για άστατο
βίο Σαμαρείτισσα. Συνδιαλέγεται αυτός ο άχραντος και υψηλός Θεός με ένα
πλάσμα καταφρονημένο και εσκοτισμένο από την φιληδονία και τις
λανθασμένες επιλογές του βίου. Και ίσως το πλέον παράδοξο δεν είναι η
συγκατάβαση του Θεανθρώπου στον κόσμο του θανάτου, αλλά η επαφή του
μ'αυτά τα πλάσματα που μυρίζουν και εμπνέουν θάνατο. "Ω της ανοχής"! "Ω
της αγάπης". Λες και σταμάτησε να κυριεύει ο χρόνος, ο τρόπος και ο
τόπος πάνω στους υποταγμένους στον Νόμο ανθρώπους και να αδυνατεί το
μίσος και η προκατάληψη, η φθοροποιός ροή και δύναμη της ιστορίας. Ο
Θεός διαλέγεται και επιλέγει αυτό ακριβώς που καταφρονείται από τον
ιουδαϊκό και σύμπαντα τον αρχαίο κόσμο: το θήλυ, το αμαρτωλό, το
αλλόθρησκο, το ακοινώνητο. Φυσικά, η κατάληξη είναι να το μεταμορφώσει
σε άγιο και ξεχωριστό και κοινωνικό της θεότητος.</span><br />
<span style="font-size: 100%;">Ο
Χριστός "παρά το φρέαρ του Ιακώβ" διψά και ζητά νερό από το ίδιο του το
κτίσμα. Αυτή η δίψα του Χριστού δεν ερμηνεύεται μόνο δογματικώς, ως
"αδιάβλητο και φυσικό πάθος" που αφορά το κτιστό ύδωρ, αλλά είναι
πρόσκληση διά της αιτήσεως. Δηλαδή ζητά ο Χριστός νερό από την
Σαμαρείτιδα για να της δώσει την ευκαιρία να ζητήσει και να λάβει εκείνη
το ύδωρ το ζων, όχι νερό υλικό και φθαρτό , αλλά πνευματική και
ουσιαστική σωτηρία και αιώνια. Το "διψώ" του Χριστού, ερμηνεύεται ως
πανανθρώπινη αγωνία για ξεδίψασμα. Διψούσαν οι άνθρωποι για θεϊκή
κοινωνία, πνευματικότητα, αλήθεια, δικαιοσύνη, σωτηρία. Και στο πρόσωπου
Εκείνου, πληρώθηκε και δικαιώθηκε το αίτημα τους. Ξεδίψασε η
ανθρωπότητα , "πίνοντας" από τον εν αγίω Πνεύματι Θεάνθρωπο που είναι η
ανακούφιση και η δροσιά και η απόλαυση και η απάντηση και η δικαίωση της
προαιώνιας και διαιώνιας ανθρώπινης δίψας.</span><br />
<span style="font-size: 100%;">Ο
Χριστός προσκαλεί την Σαμαρείτιδα, αυτήν που έχει πέντε άντρες και
άνδραν ουκ έχει, δηλ . την ανθρωπότητα που ζητούσε να ξεδιψάσει με τον
παλαιό Νόμο και την εξ ανθρώπων σοφία , στην πηγή του "νερού της ζωής"
που είναι η πνευματική λατρεία του Θεού. Με Πνεύμα και Αλήθεια
λατρεύεται, γνωρίζεται, κοινωνείται ο Θεός. Δεν είναι ο τόπος , αλλά ο
τρόπος που κάνει τους προσκυνητές αληθείς, δεν είναι η πνευματική
καταγωγή αλλά η πνευματική διάθεση που είναι "θυσία ευάρεστη" και έξοδος
προς την Αλήθεια. Δεν είναι η προσευχή των χειλέων, η προσφορά του
θυμιάματος και του άρτου, η τυπολατρεία και η εξάρτηση από τον τύπο που
ποιεί τον αληθινό προσκυνητή. "Αυτός που θα πιεί από ετούτο το νερό θα
ξαναδιψάσει". Είναι η αγνότητα και η ταπείνωση, η ευχαριστία της καρδιάς
, η πρόθεση της μετάνοιας, η προσευχή με ειλικρίνεια, η πράξη που
οδηγεί στον αγιασμό,ο πόθος για ένωση πνευματική με το Θείο που είναι το
ερώμενο της ψυχής του αληθούς προσκυνητή. Αυτός που πίνει από το "ύδωρ
το ζων" της αληθινής λατρείας όχι μόνο θα ξεδιψάσει αλλά και αυτό το
παράκλητο Πνεύμα θα γίνει μέσα του , πηγή ζωής ύδατος αλλομένου ,
πνεύματος που θα ξεχειλίζει και θα οδηγεί στην αληθινή γνώση και
κοινωνία του Θεού.</span><br />
<span style="font-size: 130%;"><span style="color: #000066;"><em><strong>Μ</strong></em></span></span><span style="font-size: 100%;">ην
διστάζετε και μην αμφιβάλετε, χριστιανοί μου, για την ορμή και τη
δύναμη του παρακλήτου πνεύματος, του θεϊκού εκείνου καταρράχτη, που
ορμητικά και αλλοιωτικά μεταστρέφει την ζωή του ανθρώπου , απο καθοδική
πορεία προς τον θάνατο, σε ανοδική συμπορεία με τον Χριστό στο αχανές
πέλαγος της θεϊκής αγάπης, παρά τους κήπους της νοητής Εδέμ , που είναι η
γνώση του Θεού και η κοινωνία μαζί Του. "Δεύτε και αρρύσασθε, ύδωρ
αθανασίας". Αφεθείτε αδελφοί μου , στην εμπειρία και την αλλοίωση της
πνευματικής λατρείας για να ξεδιψάσετε αληθινά με την δροσιά της χαράς,
της μένουσας χαράς και της χάρης του Παρακλήτου. Και σαν την
σαμαρείτισσα εκείνη του ευαγγελίου , γίνετε κήρυκες όχι του λόγου του
κενού και κοινού, αλλά κήρυκες ένθεοι και ζωντανοί στον κόσμο της
πνευματικής ξηρασίας και δίψας. Ώστε, ατενίζοντας εκείνος που διψά για
Θεό, εκείνους πού πραγματικά ξεδίψασαν και είναι κεχαριτωμένοι να
οδηγηθεί στην πηγή της ζωής, στην πηγή της σωτηρίας, στον δικό του δρόμο
προς την αληθινή γνώση και κοινωνία με τον Θεό Πατέρα και χορηγό της
ζωής. ΑΜΗΝ.</span></div>
<br />Read more: <a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2009/05/blog-post_16.html#ixzz2UwldDiWk" style="color: #003399;">http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2009/05/blog-post_16.html#ixzz2UwldDiWk</a></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0